Η έφηβη Μαριάμ ζει με την οικογένειά της στην Αθήνα. Πριν από 2 χρόνια, η μητέρα της έγκυος στο τέταρτο παιδί, ο πατέρας και τα αδέλφια της ξεκίνησαν από την πόλη Χεράτ του Αφγανιστάν.

Περπατούσαν 5 μερόνυχτα για να διασχίσουν τη χώρα και χρειάστηκαν μήνες για να φτάσουν ως την Ελλάδα. Η ζωή στο Αφγανιστάν, όπως την περιγράφει, είναι πολύ χειρότερη από τις εικόνες που παρακολουθεί όλος ο πλανήτης με κομμένη την ανάσα:

«Κορίτσια δεν μπορούν να πάνε σχολείο, οι γυναίκες δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά, η δασκάλα δεν μπορεί να δουλέψει, ο γιατρός δεν μπορεί να πάει στο νοσοκομείο. Η γιαγιά μου είναι άρρωστη, δεν μπορεί να πάει στο νοσοκομείο να γίνει καλύτερα» περιγράφει στην κάμερα του MEGA και προσθέτει πως οι συγγενείς τους στο Αφγανιστάν «δεν έχουν ρεύμα, δεν έχουν φορτιστή για τα κινητά. Δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι».

«Έχω ξαδέλφια στο Αφγανιστάν, μου λένε δε μπορούμε να βγούμε από το σπίτι, πολύ φοβάμαι» σημειώνει.

Το να είσαι γυναίκα στο Αφγανιστάν υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν ισοδυναμεί με φόβο, απειλές, απαγορεύσεις. Μικρά κορίτσια αρπάζονται δια της βίας από τους γονείς τους για να γίνουν νύφες.

«Νύχτα μπαίνουν στα σπίτια, παίρνουν γυναίκες που δεν έχουν άντρες… αλλά και κορίτσια 10 και 9 χρονών» προσθέτει η Μαριάμ.

Στην ερώτηση αν θέλει να ξαναγυρίσει στη χώρα της, η απάντηση της Μαριάμ είναι άμεση και ξεκάθαρη: «Ποτέ δε θέλω, γιατί φοβάμαι…».

Μπορεί να γλίτωσαν από μια ζοφερή πραγματικότητα, όμως η αγωνία για τους συγγενείς που άφησαν πίσω -όπως και ο αγώνας για την καθημερινή επιβίωση- είναι δυο πολύ σκληρές συνθήκες για να τις διαχειριστεί.

Δείτε το ρεπορτάζ του MEGA

Headlines