Η ώρα του ορθού λόγου εναντίον των θεωριών συνωμοσίας

Αρκετά σημαντικό ποσοστό πολιτών αρνείται να εμβολιαστεί και οι περισσότεροι εξ αυτών επικαλούνται διάφορες δικαιολογίες.

Προφανώς υπάρχουν πολίτες που έχουν φυσιολογικές ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Γι’ αυτούς όμως μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι ειδικοί ιατροί που τους τελευταίους μήνες έστελναν αντιφατικά μηνύματα και δημιουργούσαν σύγχυση, αλλά και σημαντικό τμήμα των ΜΜΕ. Για όλους αυτούς ας ενταθεί η εκστρατεία πειθούς αλλά από πρόσωπα που δεν είναι τόσο πολύ εκτεθειμένα στα ΜΜΕ και δεν υπάρχει αρνητισμός για όσα λένε.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει όμως και ισχυρό μέτωπο αντιεμβολιαστών που έχει απόψεις αρκετά συνωμοσιολογικές, μεταφυσικές, κλπ. Η πλειοψηφία αυτών δεν πρόκειται να αλλάξει άποψη όσες κυβερνητικές αποφάσεις και μέτρα ανακοινωθούν.

Πριν λίγες ώρες, πήγα να αγοράσω ένα καφέ και άκουγα μια παρέα να συζητά: για αλλοίωση DNA, για τους έσχατους καιρούς της Αποκάλυψης, για το μεγαλύτερο κλινικό πείραμα στον κόσμο, και άλλα πολλά. Έμεινα να ακούω από απόσταση για περίπου 15 λεπτά. Εκεί πείστηκα πως είναι δύσκολο να αλλάξει άποψη αυτή η κατηγορία πολιτών.

Υπάρχουν όμως και οι πρώτοι που πρέπει να πειστούν. Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Ανεξαρτήτως σε ποια θέση βρίσκονται. Ο αγώνας είναι κοινός.

Όλοι μπορούν να επηρεάσουν κάποιους. Έστω και έναν. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ανάλογα και με τη θέση που βρίσκεται, πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να πείσουμε όσους αρνούνται τον εμβολιασμό. Οχι με καταναγκασμό, με φοβία, με τρόμο και με τον… «βούρδουλα» πάσης φύσεως.

Προφανώς υπάρχουν και τσαρλατάνοι και αθεράπευτα συνωμοσιολόγοι. Αυτοί δεν είναι πλειοψηφία. Είναι όμως ζωτικής σημασίας να εξελιχθεί η επιχείρηση πειθούς για να αλλάξει η κατάσταση και μετά θα συζητήσουμε τι έγινε, τι δεν έγινε, τι πήγε στραβά και πού έχασε η παρούσα ηγεσία.

Το ζήτημα όμως τώρα είναι να πειστούν οι δύσπιστοι. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας να περιφρουρήσουμε τη δημόσια υγεία και ουσιαστικά να προστατεύσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Πώς όμως θα γίνει αυτό, εάν επικρατεί το μίσος τους για αυτό που ονομάζουμε Δημοκρατία, η οποία και προστατεύει τα ατομικά τους δικαιώματα, ακόμα και αυτό της διαφορετικής άποψης; Πώς θα συμβιώσουμε όταν οι συνωμοσιολόγοι βάλλουν κατά της ίδιας μας της ζωής;

Η συνωμοσιολογία που κυριαρχεί, όλο και πιο έντονα, από την αρχή της πανδημίας και όσα είδαμε προ ημερών σε διάφορες πόλεις μάς υπενθυμίζουν ότι η μάχη για την προάσπιση της Δημοκρατίας δεν έχει τελειώσει.

Θα είναι διαρκής, έντονη και θα έχει πολλές αναμετρήσεις, που όμως δεν πρέπει να έχουμε ως όπλο τα προνόμια και τις ελευθερίες. Θα είναι πόλεμος, πρωτίστως ιδεολογικός, που αφορά όμως την ίδια μας την υπόσταση, τον τρόπο ζωής μας.

Κυρίως όμως δεν είναι το ζήτημα να αντιμετωπίσουμε τους πολίτες, πολλούς αφελείς, αλλά τους… τσαρλατάνους!

Είναι η ώρα του ορθού λόγου.