Η εξομολόγηση δύο Αφγανών που ζουν στην Ελλάδα για την άνοδο των Ταλιμπάν
«Είμαι πολύ θυμωμένος, απογοητευμένος και μουδιασμένος και φοβάμαι ότι θα είναι πολύ σκληρό το αύριο για τον Αφγανικό λαό. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να μην αναγνωριστεί η κυβέρνηση που θα κάνουν οι Ταλιμπάν από καμία χώρα» τονίζει ο Αμίρ Καρίμι που ζει στη Θεσσαλονίκη.
«Ο κόσμος δεν τολμάει να βγει έξω από το σπίτι και ακόμη και οι παράνομοι διακινητές δεν αναλαμβάνουν να μεταφέρουν οικογένειες έξω από το Αφγανιστάν, καθώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος από τα μπλόκα των Ταλιμπάν και τους ελέγχους, ειδικά αν σε μια οικογένεια υπάρχουν κορίτσια πάνω από 12 χρονών» λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 38χρονος Αφγανός Αμίρ Καρίμι, που ζει στη Θεσσαλονίκη. «Είναι πολλά χρόνια τώρα που έλεγα ότι το Αφγανιστάν είναι σαν μια βόμβα, έτοιμη από στιγμή σε στιγμή να εκραγεί» συμπληρώνει και προσθέτει ότι πολλές πληροφορίες για την πραγματική κατάσταση, ειδικά στην επαρχία της χώρας, δεν φτάνουν στη δημοσιότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον 38χρονο Αφγανό, ο οποίος ζει τα τελευταία 20 χρόνια στην Ελλάδα, οι τιμές σε όλα τα βασικά αγαθά έχουν αυξηθεί και υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις. «Οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν κλείσει και υπάρχει διάχυτος ο φόβος. Ο κόσμος άλλωστε θυμάται τη βαρβαρότητα των Ταλιμπάν, που κυβέρνησαν το Αφγανιστάν από το 1996 μέχρι και την ανατροπή τους, το 2001» λέει.
«Είμαι πολύ θυμωμένος, απογοητευμένος και μουδιασμένος και φοβάμαι ότι θα είναι πολύ σκληρό το αύριο για τον Αφγανικό λαό. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να μην αναγνωριστεί η κυβέρνηση που θα κάνουν οι Ταλιμπάν από καμία χώρα» συμπληρώνει ο κ.Καρίμι. Όσο για τη δυσχερή θέση, στην οποία έχουν περιέλθει οι γυναίκες στο Αφγανιστάν, τονίζει ότι «η όποια ελευθερία έκφρασης αισθάνονταν μετά την ανατροπή των Ταλιμπάν, βγάζοντας -κάποιες απ΄αυτές- την μπούρκα, έχει καταρρεύσει μέσα σε λίγες μέρες».
Για το καθεστώς φόβου που ζουν τα κορίτσια και οι γυναίκες στο Αφγανιστάν, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 18χρονη Μάσουμε Μουσαβί, η οποία τελείωσε το δημοτικό σχολείο στη χώρα της. «Πήγαινα μεν στο σχολείο, αλλά πάντα με φόβο, καθώς δεν ήξερα πότε θα αρχίσουν πάλι οι βομβαρδισμοί, ενώ πάντα με συνόδευε ένα από τα τρία αδέρφια μου. Η οικογένειά μου δεν ήθελε να με παντρέψει μικρή, αλλά με παρότρυνε να συνεχίσω το σχολείο, κάτι που έκανα μέχρι τα 13 μου, οπότε και ήρθα στην Ελλάδα».
Η Μάσουμε εκτιμά ότι πλέον θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα, «όχι μόνο για τις γυναίκες που κινδυνεύουν ακόμη και να τις σκοτώσουν», αλλά και για τους άνδρες, ενώ ήδη υπάρχουν πολλά προβλήματα στην ηλεκτροδότηση και την υδροδότηση διαφόρων περιοχών στο Αφγανιστάν, καθιστώντας δύσκολη τη διαβίωση.
Η 18χρονη πάντως, η οποία φοιτά στο ΕΠΑΛ Ευόσμου, έχει πλέον βγάλει τη μαντίλα που φορούσε μέχρι πρότινος.
«Το σκεφτόμουν πάρα πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια και τελικά, πριν από λίγο καιρό, αποφάσισα να την βγάλω… Όταν την είχα, την ήθελα και αισθανόμουν ελεύθερη αλλά και χωρίς αυτήν αισθάνομαι ελεύθερη..».
Για τάση «παγώματος» στην αγορά κάνει λόγο ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, Σταύρος Καφούνης - Διαπιστώσεις καταναλωτικής συμπεριφοράς ανά ηλικιακή ομάδα
Νέα διεθνής συνεργασία με στόχο την ανταλλαγή καλών πρακτικών, την ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης και την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων στη Μεσόγειο.
Οι 130.000 άνθρωποι που συμμετείχαν στη μεγάλη δυναμική κινητοποίηση στη Βαλένθια ξεσηκώθηκαν ενάντια στις πολιτικές που αντί να αποτρέπουν την επιδείνωση της κατάστασης, απλώς κάνουν αναπόφευκτες τις συνεχείς καταστροφές.
Για πολλούς το multitasking, δηλαδή το να κάνεις πολλά και διαφορετικά πράγματα μαζί, είναι προσόν. Ωστόσο, όπως φαίνεται μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη.
Γνωστός για τα πολιτικά, προκλητικά του έργα που εστιάζουν σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, ο Θανάσης Τριαρίδης αμφισβητεί με το «Μαιευτήριο» τις βεβαιότητες μιας ολόκληρης γενιάς.
Η Ομάδα Νάμα ανεβάζει στο Επί Κολωνώ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την παράσταση «Linda» της φεμινίστριας Βρετανίδας συγγραφέως Penelope Skinner, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.
