Μέλισσες – Ενα από τα αθώα θύματα των πυρκαγιών

«Περίπου 10.000 μελίσσια κάηκαν και αυτή δεν είναι η μεγάλη ζημιά. Η μεγάλη ζημιά είναι το πευκοδάσος της Βόρειας Εύβοιας και γενικά το ότι χάθηκε τόση χλωρίδα – πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα -, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πού να βάλουμε τα μελίσσια μας, καθώς μοιραία θα δημιουργηθεί στα λίγα εναπομείναντα μέρη συνωστισμός», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας Βασίλης Ντούρας.

«Αμεσα, η ζημιά μπορεί να φαίνεται μικρή, τα 10.000 μελίσσια μπροστά στα δύο εκατομμύρια που έχουμε. Είναι πολύ μεγάλη όμως για τον καθένα ξεχωριστά – μάλιστα έστειλα επιστολή στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στην οποία ανέφερα ότι δεν μπορεί να είναι οι αποζημιώσεις φιλοδώρημα, πρέπει να είναι πραγματικές.

Ομως για το σύνολο της μελισσοκομίας αυτό είναι μηδαμινό συγκριτικά με το γεγονός ότι χάθηκαν μελισσοβοσκές και, το ουσιαστικότερο, ότι από το πευκοδάσος της Βόρειας Εύβοιας, που ήταν ένα ώριμο πευκοδάσος που πάντα μας έδινε μέλι, για τα υπόλοιπα 30 χρόνια, θα μας λείψουν έως και 10.000 τόνοι μέλι τον χρόνο.

Ολοι οι μελισσοκόμοι πηγαίναμε εκεί, από Ηπειρο, Θεσσαλία, Στερεά και Νότια Ελλάδα, βάζαμε μισό εκατομμύριο κυψέλες στην Εύβοια. Χιλιάδες μελισσοκόμοι θα πάμε τα μελίσσια μας τώρα σε Χαλκιδική και Θάσο», αναφέρει, εξηγώντας ότι πάνω από το 60% της εγχώριας παραγωγής μελιού ήταν πευκόμελο, ενώ μόνο στην Εύβοια έβγαινε το 1/3.

Ζούμε εδώ και 15 χρόνια την κλιματική αλλαγή

«Την κλιματική αλλαγή οι μελισσοκόμοι τη ζούμε εδώ και 15 χρόνια. Και οι πυρκαγιές επιδείνωσαν την κατάσταση δημιουργώντας μας πρόβλημα επιβίωσης», σημειώνει ο ίδιος και παραθέτει τους λόγους που η μέλισσα είναι τόσο ζωτικής σημασίας:

«Η εκτρεφόμενη μέλισσα βοηθά με την επικονίαση στην αγροτική παραγωγή για πάρα πολλά τρόφιμα αλλά και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και του οικοσυστήματος. Με την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων αλλά και τις αλόγιστες δράσεις του ανθρώπου, έχουμε καταφέρει να εξαφανίσουμε το 90% των άγριων επικονιαστών.

Η εκτρεφόμενη μέλισσα έχει την προστασία μας όχι γιατί είμαστε τόσο ευαίσθητοι οι μελισσοκόμοι, αλλά γιατί μέσα από αυτή ζούμε. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε το εξής: οι εκτρεφόμενες μέλισσες δίνουν πολύ λιγότερα στον παραγωγό που τις φροντίζει από ό,τι σε όλους τους άλλους. Αρα ο μελισσοκόμος είναι απαραίτητο να στηριχθεί και η μέλισσα να υπάρχει γιατί προσφέρει στο σύνολο. Μας αφορά άμεσα όλους, είτε είμαστε μελισσοκόμοι είτε δεν είμαστε. Η μέλισσα είναι ο ρυθμιστής του περιβάλλοντος».

Χρειάζονται μελισσοτροφές

Από τη βαριά πληγείσα Βόρεια Εύβοια, ο πρόεδρος μελισσοκομικού συνεταιρισμού Ευστάθιος Αλμπάνης δίνει και αυτός με τη σειρά του μια αίσθηση του μεγέθους της καταστροφής των μελισσιών του νησιού: «Το ευτύχημα ήταν ότι η φωτιά πήγαινε πολύ αργά, οπότε είχαμε τη δυνατότητα να βγάλουμε χιλιάδες μελίσσια από το δάσος. Δεν μπόρεσαν να κάνουν το ίδιο όσοι εκείνες τις ώρες ασχολήθηκαν αναγκαστικά με την κατάσβεση της φωτιάς. Ετσι κάηκαν πάνω από 4.000 μελίσσια από τα περίπου 30.000 που έχει η Εύβοια», αναφέρει και παραθέτει τα αιτήματα των τοπικών μελισσοκόμων όπως τα μετέφερε στους τοπικούς βουλευτές, στη Βουλή, στα υπουργεία Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης:

«Βασικό αίτημα είναι να πάρουμε τώρα έκτακτη οικονομική ενίσχυση για να στηρίξουμε τα μελίσσια μας που δεν βρίσκονται στο φυσικό τους περιβάλλον και χρειάζονται μελισσοτροφές και επιδότηση μετακινήσεων. Ο κάμπος είναι λύση ανάγκης καθώς εκεί κινδυνεύουν από τα φυτοφάρμακα. Τα μελίσσια κανονικά έπρεπε να βρίσκονται στο δάσος να μαζεύουν μέλι.

Φέτος έχουμε καθολική απώλεια εισοδήματος. Και τα μελίσσια είναι ζωντανός οργανισμός ιδιόρρυθμος – αν δεν έχει τροφή, καταστρέφεται εύκολα. Αν ρωτήσεις τον μελισσοκόμο ποια είναι η μεγαλύτερη ασθένεια του μελισσιού, θα σου πει η πείνα. Τα δικά μου μελίσσια είναι στον μισό πληθυσμό από ό,τι πριν από έναν μήνα.

Τα έχουν επηρεάσει οι υψηλές θερμοκρασίες και ο καπνός γιατί η μέλισσα αν δεν είναι καθαρό το λουλούδι δεν πάει. Κι αν έναν μήνα το μελίσσι δεν πολλαπλασιαστεί, καταστρέφεται. Ακόμα ένα αίτημά μας είναι από του χρόνου η Εύβοια να μπει στο καθεστώς των άγονων νησιών, που λαμβάνουν κρατική επιδότηση για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας 12 ευρώ ανά κυψέλη, με χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Πιστεύω η πολιτεία να μας βοηθήσει».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΑ ΝΕΑ