Πολύ πριν τις selfies, η αμερικανίδα καλλιτέχνης Hannah Wilke κατάλαβε τη σημασία της δύναμης της αυτοπαρουσίασης μέσω φωτογραφίας.
Το μακρινό 1954, η 14χρονη τότε Nεοϋόρκέζα φόρεσε τη μινκ εσάρπα της μητέρας της και λευκές γόβες – μόνον αυτά – και πόζαρε για ένα πορτρέτο μπροστά από έναν άσπρο τοίχο με το κατά κόσμον όνομά της επάνω: Arlene H. Butler, για να ξέρουν όλοι ποια είναι.
Τώρα, μεγάλη αναδρομική έκθεση της Hannah Wilke φιλοξενείται στο μουσείο Pulitzer Arts Foundation.
Η έκθεση «Hannah Wilke: Art for Life’s Sake» είναι η πρώτη μεγάλη παρουσίαση έργων της Hannah Wilke σε διάστημα μεγαλύτερο των 10 χρόνων: πάνω από 100 εμβληματικά αλλά και σπανίως παρουσιαζόμενα στο φιλότεχνο κοινό έργα σε χαρτί, φωτογραφίες, βίντεο και γλυπτά.
«Γίνομαι η τέχνη μου, η τέχνη μου γίνεται εγώ… Είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα με την καρδιά μου, το ίδιο και με την τέχνη μου» έγραφε σε γράμμα που δημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Art: A Woman’s Sensibility» (California Institute of the Arts, 1975).
Αναδυόμενη από τη δεκαετία του 1960, η Wilke άλλαξε με την τέχνη της τη συζήτηση για τη σχέση μεταξύ φεμινισμού, τέχνης και ρόλου της γυναίκας στην κοινωνία· καθιέρωσε μια εικονογραφία που επικεντρωνόταν στο γυναικείο σώμα και την ηδονή, σε μια εποχή που αυτά τα θέματα ήταν ταμπού.
«Από το 1960, με απασχολεί η δημιουργία ενός συστήματος απεικόνισης που είναι συγκεκριμένα γυναικείο, μια νέα γλώσσα που συγχωνεύει νου και σώμα σε ερωτικά αντικείμενα στα οποία μπορείς να δώσεις όνομα και, ταυτόχρονα, να είναι αρκετά αφηρημένα.
Το περιεχόμενό του σχετίζεται πάντα με το δικό μου σώμα και τα δικά μου συναισθήματα» έγραφε η Hannah Wilke, το 1976, σε αίτηση για υποτροφία από το Guggenheim Foundation και καθιέρωσε τον όρο «Performalist Self-Portrait»για να περιγράψει τα έργα της.
Ο 45χρονος Νορβηγός σκότωσε τον αστυνομικό σε μπαρ στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Συγγενικά πρόσωπα του άτυχου 32χρονου αποδοκίμασαν τον δράστη κατά τη μεταγωγή του στα δικαστήρια
Ο οικονομικός γίγαντας που ακούει -ή άκουγε- στο όνομα Γερμανία βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση εδώ και πολλά χρόνια, σύμφωαν με την εικόνα που καταγράφει ο Economist.
Ο καλλιτέχνης Andrei Molodkin απείλησε να καταστρέψει έργα του Πικάσο αν ο ακτιβιστής δεν βρισκόταν εκτός φυλακής. Τώρα, εκθέτει ένα πορτρέτο του Τζούλιαν Ασάνζ σε μια νέα έκθεση.
Η εκτίμηση έρχεται να προστεθεί στην ανησυχία ορισμένων επενδυτών ότι τα δισεκατομμύρια που επενδύονται στην τεχνητή νοημοσύνη δεν φέρνουν τα αντίστοιχα κέρδη.
