Το Λύκειο είναι το πρόβλημα και όλοι το κρύβουν

Η συντήρηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που δεν δίνει ισότιμα στα παιδιά μας τα εφόδια να γράψουν στις πανελλαδικές εξετάσεις πάνω από 7 στα 20 αποτελεί, τουλάχιστον,  στρουθοκαμηλισμό.

Βλέποντας ψύχραιμα τους αριθμούς όσοι είχαν επιδόσεις χαμηλότερες από 7 στα 20 για τα ΓΕΛ και 5,5 στα 20 για τα ΕΠΑΛ, δεν μπήκαν στο πανεπιστήμιο. Πέρυσι, και στο παρελθόν με βαθμό 0,6 υποψήφιος έμπαινε στο Πανεπιστήμιο.

Θα άξιζε μια έρευνα πόσοι από όσους μπήκαν με κάτω από 10 στο Πανεπιστήμιο το τελείωσαν και σε πόσα χρόνια για να καταδειχθεί η αξία της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, χωρίς όμως να σημαίνει ότι κάποιοι, ελάχιστοι, δεν κατάφεραν να τελειώσουν ή και να διαπρέψουν.

Η ελάχιστη βάση εισαγωγής έχει μεγαλύτερη δικαιοσύνη από τη βάση του 10 καθώς επηρεάζεται κάθε χρόνο από την συνολική επίδοση των υποψηφίων. Εύκολα θέματα στις εξετάσεις σημαίνει αύξησή της και δύσκολα θέματα με χαμηλές επιδόσεις σημαίνει μείωση της.

Ακόμη και η Ελάχιστη βάση εισαγωγής στα ειδικά μαθήματα κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Όπως και ελάχιστες βάσεις σε μαθήματα του κάθε πεδίου για την εισαγωγή σε μια Σχολή ή Τμήμα θα μπορούσε να είναι ένα πολύ σημαντικό κριτήριο. Για παράδειγμα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών διαφορετική βαρύτητα θα μπορούσαν να έχουν τα Μαθηματικά για το Τμήμα Οικονομικών Σπουδών σε σχέση με τις Αρχές Πληροφορικής, Κάτι ανάλογο δηλαδή με το σύστημα IB που εφαρμόζουν τα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού και σκεφτόταν να εφαρμόσει ο υπουργός Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης.

Αν δούμε τα πράγματα σε μια κατεύθυνση προόδου και εκσυγχρονισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης τότε όλοι θα συμφωνήσουμε ότι δεν χρειαζόμαστε «σχολές – ζόμπι» για την συντήρηση τοπικών, ακαδημαϊκών και κυρίως πολιτικών συμφερόντων. Ούτε ότι πρέπει να περνούν στα Πανεπιστήμια παιδιά με εξαιρετικά χαμηλές βαθμολογίες.

Το Λύκειο είναι το κλειδί για να βγουν μορφωμένοι μαθητές που θα μπορούν να γράψουν πάνω από 7, 8 ή 10 και να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια. Διαφορετικά, οι γονείς τους θα αιμοραγούν οικονομικά  στα φροντιστήρια, στην παραπαιδεία, και εκείνοι θα απογοητεύονται γιατί δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν το όνειρό τους και δυστυχώς, πολλές φορές το όνειρο που δεν ήταν δικό τους αλλά των γονιών τους και του κοινωνικού περίγυρου.

Το Λύκειο είναι το κλειδί για την επιμόρφωση γονιών και παιδιών για τις προοπτικές που υπάρχουν από κάθε Σχολή.

Το Λύκειο είναι το κλειδί για να μάθουν τα παιδιά ότι η ζωή και οι καριέρες δεν είναι μόνο στα πανεπιστήμια αλλά και σε επαγγέλματα σύγχρονης τεχνολογίας  ή και σε τέχνες.

Το Λύκειο πρέπει να προσφέρει την καλή γνώση μια ξένης γλώσσας με πτυχίο τουλάχιστον σε επίπεδο Advanced στα Αγγλικά, χωρίς να πηγαίνουν τα παιδιά φροντιστήρια. (Ας παίρνουν βασικές γνώσεις σε μια ακόμη και ας κάνουν φροντιστήριο για το Β2 στα Γαλλικά ή τα ανάλογα στα Γερμανικά , Κινέζικα, Ρωσικά). Πως άραγε θα διαβάσουν κάτι παραπέρα από τα εγχειρίδια στα ελληνικά στο Πανεπιστήμιο; την σύγχρονη έρευνα που βρίσκεται σε όλες τις διαδικτυακές επιστημονικές βιβλιοθήκες;

Το Λύκειο πρέπει να θέσει τις βάσεις για γλώσσες προγραμματισμού όπως η Python ή PhP στις οποίες βασίζονται όλες οι σύγχρονες τεχνολογίες.

Αν δεν γίνει καλύτερο το Λύκειο, τότε πάντα θα υπάρχουν αποτυχίες, γκρίνιες, κομματικές αντιπαραθέσεις και θα αλλάζουμε συστήματα με κάθε κυβέρνηση.

Προφανώς υπαρχουν Λύκεια που κάνουν καλύτερη δουλειά από άλλα. Προφανώς υπάρχουν καλοί και μέτριοι μαθητές.

Αλλά ένα καλύτερο σύστημα εκπαίδευσης στο Λύκειο θα δώσει καλύτερους υποψηφίους για τα πανεπιστήμια και για τα ΔΙΕΚ και καλύτερους αποφοίτους.

Η Παιδεία είναι το μέλλον της χώρας γιατί εκεί διαμορφώνονται οι νέες γενιές. Και απαιτεί διακομματική συμφωνία.

Είναι ίσως το μεγαλύτερο εθνικό θέμα. Γιατί από εκεί θα βγουν οι επόμενοι ηγέτες που θα πάνε μπροστά τη χώρα. Ο καθένας στον τομέα του και στο επάγγελμα του. Και όσο περισσότεροι καλοί,τόσο καλύτερα.