Εριέττα Κούρκουλου Λάτση – Η απογοήτευση γίνεται θυμός

Απογοητευμένη δηλώνει μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram η Εριέττα Κούρκουλου – Λάτση  σχετικά με την απόφαση του δασαρχείου Πεντέλης που προέβλεπε «δράση» σε συνεργασία με κυνηγετικό σύλλογο για την μείωση του πληθυσμού των αγριογούρουνων στο δάσος μεταξύ Εκάλης και Διονύσου.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «δεν το χωράει ο ανθρώπινος, ότι σε μια πολιτισμένη χώρα το 2021, δημόσιος αξιωματούχος με τον βαθμό του Δασάρχη, όχι μόνο σκέφτηκε αλλά έβγαλε επισήμως μια τέτοια απόφαση», απορώντας μάλιστα «πώς κατάφερε ένας άνθρωπος που μισεί τη φύση και τα ζώα, να κάνει καριέρα στον οργανισμό που έχει αναλάβει την προστασία των δασών».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Erietta Kourkoulou (@eriettakourkouloulatsi)

Αναλυτικά η ανάρτησή της στο Instagram:

«Κάποιοι έκριναν ότι «μαζευτήκαμε πολλοί».
Δηλώνω απογοητευμένη από την πρόσφατη απόφαση του κ. Δασάρχη Πεντέλης, η οποία προαναγγέλλει την απάνθρωπη σφαγή αθώων ζώων σε συνεργασία με τον κυνηγετικό όμιλο Αμαρουσίου.

Καλεί επισήμως σε «σαφάρι» όσους επιθυμούν, στα Δάση του Διονύσου και της Εκάλης, με θύματα τα κατατρεγμένα από τις πυρκαγιές σχεδόν εξημερωμένα υβρίδια αγριόχοιρών.
Δεν το χωράει ο ανθρώπινος, ότι σε μια πολιτισμένη χώρα το 2021, δημόσιος αξιωματούχος με τον βαθμό του Δασάρχη, όχι μόνο σκέφτηκε αλλά έβγαλε επισήμως μια τέτοια απόφαση.

Πώς κατάφερε ένας άνθρωπος που μισεί τη φύση και τα ζώα, να κάνει καριέρα στον οργανισμό που έχει αναλάβει την προστασία των δασών;

Λες και τα δάση είναι μόνο τα δέντρα και οι περίπατοι των ανθρώπων. Λες και μας ανήκουν και κάποιος μας όρισε «Θεούς» με δικαίωμα επάνω στη ζωή και στο θάνατο των συγκατοίκων μας, όταν κρίνουμε ότι μας ενοχλούν. Λες και εισέβαλαν εκείνα στον χώρο μας και όχι εμείς στον δικό τους.

Η απογοήτευση όμως γίνεται θυμός, όταν κανείς συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για τα λίγα ζώα που κατάφεραν να επιβιώσουν από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Όσοι συμμετείχαν στις υπεράνθρωπες προσπάθειες να σωθεί έστω και μια ψυχή μέσα από αυτή την κόλαση, αισθάνονται τουλάχιστον προδομένοι.

Αντλώ βέβαια αισιοδοξία από τους εκατοντάδες άλλους που με ευαισθησία έσπευσαν να διαδώσουν αυτήν την αποτρόπαια απόφαση, για να σταματήσουν το έγκλημα. Πραγματικά τους ευχαριστώ και δεσμεύομαι να ενώσω κι εγώ την φωνή μου μαζί τους, και να καταφέρουμε να παραμείνουμε άνθρωποι.

Δυστυχώς, χρειάζεται να μην εφησυχαζόμαστε. Να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Και να τολμάμε να λέμε όχι. Με κάθε κόστος.
Είμαι σίγουρη ότι η Πολιτεία θα ξαναδεί με προσοχή σε ποιους έχει εμπιστευτεί τα δάση και την προστασία της φύσης και θα αλλάξει αυτά που πρέπει να αλλάξουν.

Εμείς είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε την προστασία των αγριόχοιρων, υποστηρίζοντας την όποια εναλλακτική πρόταση, η οποία όμως θα έχει ως βάση της την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό για όλα τα έμβια όντα. Αξίζει άλλωστε σε κάθε μητέρα να μεγαλώνει τα μικρά της χωρίς κάποιος επικίνδυνος να ξανακρίνει ίσως αργότερα ότι «μαζευτήκαμε πολλοί».