Γερμανία – Σολτς – Τον κάνουν πιο δυνατό οι αδυναμίες των άλλων
Πώς τα λάθη των ανθυποψηφίων του φέρνουν τον Ολαφ Σολτς πιο κοντά στην Καγκελαρία - Εκλογικό προβάδισμα για τους Σοσιαλδημοκράτες έπειτα από 15 χρόνια δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ενώ η Ανγκελα Μέρκελ παλεύει για την υστεροφημία της
Λιγότερο από έναν μήνα πριν τις γερμανικές εκλογές, όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά αλλά με επικρατέστερο το σενάριο ο νέος καγκελάριος να είναι ο Σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς, επικεφαλής κεντροαριστερού συνασπισμού, και οι Χριστιανοδημοκράτες να χάσουν την εξουσία ύστερα από τις τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές νίκες της Ανγκελα Μέρκελ.
Τον Ιούλιο οι δημοσκοπήσεις έφερναν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) στην τρίτη θέση, στα μέσα Αυγούστου ισοψηφούσε με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU) γύρω στο 22%, ενώ δημοσκόπηση της Forsa αυτή την εβδομάδα φέρνει το SPD πρώτο ύστερα από 15 χρόνια.
Πρώτη φορά από το 2006
Η διαφορά ανάμεσα στο SPD και το CDU είναι μικρή (23% έναντι 22%), όμως είναι η πρώτη φορά από το 2006 που δημοσκόπηση της Forsa, από τις κορυφαίες εταιρείες δημοσκοπήσεων στη Γερμανία, φέρνει πρώτο το SPD, ενώ το ποσοστό του CDU (22%) είναι το χαμηλότερο από την ίδρυση της Forsa το 1984.
Κατόπιν αυτών των ανακατατάξεων, οι Πράσινοι έρχονται τρίτοι με 18% και ακολουθούν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) με 12%, η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με 10% και το αριστερό Die Linke με 6%.
Το γέλιο που βγήκε ξινό
Οι Χριστιανοδημοκράτες πληρώνουν το ότι ο υποψήφιός τους, Αρμιν Λάσετ, εθεάθη να γελάει στη διάρκεια επίσκεψης στους πληγέντες από τις καταστροφικές πλημμύρες του Ιουλίου.
Η γκάφα αυτή έδωσε λαβή για εσωκομματικά μαχαιρώματα που μείωσαν ακόμα περισσότερο τη δημοτικότητά του, όπως εκκλήσεις να αφαιρεθεί το «χρίσμα» των Χριστιανοδημοκρατών από τον Λάσετ και να δοθεί στον Μάρκους Ζέντερ, επικεφαλής του CSU, αδερφού κόμματος του CDU στη Βαυαρία.
Ο Σολτς, υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος στην κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» της Μέρκελ, μοιάζει σαν πιο φυσικός διάδοχός της από τον Λάσετ: μιμείται τις κινήσεις της, έχει την ίδια μετρημένη προσέγγιση και επικοινωνεί μαζί της καθημερινά.
Πολλοί αναλυτές αποδίδουν τη δημοτικότητα του Σολτς (προηγείται σαφώς του Λάσετ στις δημοσκοπήσεις με 41% έναντι 16%) στις αδυναμίες των κυριότερων αντιπάλων του, του Λάσετ και της υποψήφιας των Πρασίνων Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη αλλά στην πορεία έχασε πόντους όταν αποκαλύφθηκαν ανακρίβειες στο βιογραφικό της και ένα αδήλωτο μπόνους της από το κόμμα.
Αλλοι ρίχνουν ευθύνες στη Μέρκελ για την υποχώρηση των Χριστιανοδημοκρατών επειδή, αντί να υποστηρίζει ενεργά την προεκλογική εκστρατεία του CDU, ασχολείται με την υστεροφημία της.
Διπλή αποτυχία για Μέρκελ
Στο πλαίσιο της φροντίδας της υστεροφημίας της εντάσσεται η επίσημη επίσκεψη της Μέρκελ στη Ρωσία, η 20ή από την ανάληψη των καθηκόντων της το 2005 και πιθανότατα η τελευταία της ως καγκελάριος, και στην Ουκρανία. Σε καμία χώρα δεν πήγε καλά. Στη συνάντησή της με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στη Μόσχα, η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε αδύναμη γιατί δεν έθιξε κανένα δύσκολο θέμα, όπως το έγγραφο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο δόθηκε στη δημοσιότητα δύο ημέρες πριν από την επίσκεψη και υποστηρίζει ότι η υπόθεση του Αλεξέι Ναβάλνι είναι συνωμοσία του Βερολίνου για να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία.
Στο Κίεβο, η Μέρκελ προσπάθησε να διαβεβαιώσει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι ότι θα προστατευθούν τα συμφέροντα της Ουκρανίας παρόλο που θα την παρακάμπτει ο αγωγός Nord Stream 2, που θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία απευθείας στις γερμανικές ακτές στη Βαλτική, αλλά ο ουκρανός πρόεδρος ζήτησε μεγαλύτερη σαφήνεια και ποια ακριβώς βήματα θα γίνουν για το συμφέρον της χώρας του.
Η αντιπολίτευση και το Κρεμλίνο
Οι Πράσινοι και η Μπέρμποκ, αντίθετα, τηρούν σκληρή στάση απέναντι στο Κρεμλίνο και αυτό, σύμφωνα με την Deutsche Welle, έχει προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους της μεσαίας τάξης. Το SPD και ο Σολτς, από την άλλη, ζητούν κοινή ευρωπαϊκή στάση προς τη Ρωσία. Σύμφωνα με γερμανούς αναλυτές, η πλειονότητα των Γερμανών θεωρεί σήμερα τη Ρωσία στρατηγικό αντίπαλο.
Πρωθυπουργικό «αντίο» με το βλέμμα στους αριστερούς ψηφοφόρους
Εντύπωση προκάλεσε η δήλωση του σουηδού πρωθυπουργού Στέφαν Λεβέν ότι θα παραιτηθεί τον Νοέμβριο προκειμένου να δώσει στον διάδοχό του τον χρόνο να προετοιμαστεί για τις εκλογές του 2022. Οχι μόνο γιατί ο Λεβέν άφηνε να εννοηθεί ότι θα διεκδικούσε και τρίτη θητεία, αλλά και για την εξήγηση που έδωσε: να μπορέσουν οι ψηφοφόροι να γνωρίσουν καλύτερα όποιον τον διαδεχθεί στην προεδρία των Σοσιαλδημοκρατών και θα είναι υποψήφιος του κόμματος για την πρωθυπουργία τον Σεπτέμβριο του 2022.
Ο Λεβέν θα παραιτηθεί στο συνέδριο του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, στις αρχές Νοεμβρίου στο Γκέτεμποργκ, όπου θα εκλεγεί ο διάδοχός του. Επικρατέστερη είναι η 54χρονη υπουργός Οικονομικών Μαγκνταλένα Αντερσον που, αν εκλεγεί και στην πρωθυπουργία, θα είναι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Σουηδίας.
Ο 64χρονος Λεβέν, πρώην οξυγονοκολλητής και μετέπειτα πρόεδρος του συνδικάτου των μεταλλουργών, οδήγησε τους Σοσιαλδημοκράτες στην εξουσία το 2014 και ξανά το 2018, όταν για να σχηματίσει κυβέρνηση έκανε παραχωρήσεις στους φιλελεύθερους και κεντρώους εταίρους του, αποξενώνοντας τους αριστερούς ψηφοφόρους. Στη συνέχεια ήρθε η πανδημία και η απόφαση να μην προχωρήσει η χώρα σε lockdown αλλά να δημιουργήσει ανοσία της αγέλης, για την οποία επικρίθηκε ο Λεβέν.
Σύμφωνα με σουηδούς αναλυτές, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η πρόταση μομφής που κατέθεσε εναντίον του το Αριστερό Κόμμα με αφορμή τη σχεδιαζόμενη απελευθέρωση των ενοικίων. Ο Λεβέν κατάφερε να διατηρηθεί στην εξουσία αλλά η φυγή αριστερών ψηφοφόρων συνεχίστηκε. Ο σουηδός πρωθυπουργός τονίζει τις λαϊκές καταβολές του και ελπίζει πως η διάδοχός του, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι θα είναι γυναίκα, θα καταφέρει να προσελκύσει ξανά τους αριστερούς ψηφοφόρους.
Τα τέσσερα σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας
Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κανένα κόμμα δεν θα πετύχει αυτοδυναμία αλλά θα χρειαστεί συνασπισμός τριών κομμάτων. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν τέσσερα σενάρια για τρικομματικές κυβερνήσεις μετά τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου.
Ο Γερμανικός Συνασπισμός (CDU/CSU, SPD και FDP), που αποκαλείται έτσι επειδή έχει τα χρώματα της γερμανικής σημαίας, ο Συνασπισμός της Τζαμάικας (CDU/CSU, Πράσινοι και FDP), από τα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικας, ο Συνασπισμός Φανάρι (SPD, FDP και Πράσινοι), που έχει τα χρώματα των φαναριών για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας, και ο Αριστερός Συνασπισμός (SPD, Πράσινοι και Die Linke).
- Η μάχης της έδρας στη Θεσσαλονίκη – Κρατά δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ – Στο περίμενε ο Κασσελάκης από τους ανεξάρτητους
- Το παιχνίδι της διελκυστίνδας: Μύθοι και πραγματικότητες
- Ο Πούτιν, ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι νατοϊκές «φουρτούνες» στη Μαύρη Θάλασσα
- Τα διατροφικά trends που θα «φορεθούν» πολύ μέσα στο 2025
- Το Παλάτι, οι έρωτες και οι εμμονές: Η υπόθεση της Jane Andrews που έκανε άνω κάτω τη βασιλική οικογένεια
- Γιατί η Barbie επέλεξε να γίνει άνθρωπος – και τι απέγινε ο Ken;