Η εξαίρεση του Λος Αντζελες

Το τιτίβισμα του Αντριαν Βοϊναρόφσκι λιτό και κατανοητό: Οι Λος Αντζελες Λέικερς με συνοπτικές διαδικασίες κατάφεραν να εντάξουν στο ρόστερ τους και τον Ραζόν Ρόντο. Εναν βετεράνο playmaker που θεωρείται «εξπέρ» στο να μεταμορφώνεται στα playoffs: ήταν μάλιστα καθοριστικός για τους «Λιμνάνθρωπους» στον δρόμο για τον τίτλο του 2020. Ακριβώς, γιατί πάτησε το «κουμπί» την κατάλληλη στιγμή.

Οχι, σε πρώτη ανάγνωση κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτό το deal. Μια κίνηση της τελευταίας στιγμής μάλιστα, καθώς επί της ουσίας τα ρόστερ πλέον όλων των ομάδων στο ΝΒΑ είναι σχηματισμένα σε βάθος. Κοιτάζοντας όμως τη μεγάλη εικόνα, αυτό που συμβαίνει φέτος στο Λος Αντζελες μάλλον δεν έχει προηγούμενο. Σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει πως βρισκόμαστε μπροστά από μια «τάση». Ο σχηματισμός μιας ομάδας «last dance» για χάρη του ΛεΜπρον Τζέιμς. Προσοχή όμως: Οχι από όποιους και όποιους, αλλά από τους Λέικερς που προφανώς και αποτελούν σταθερά το Νο 1 brand στο αμερικανικό πρωτάθλημα.

Ο Ρόντο είναι 35 ετών. Και την ίδια στιγμή ο 10ος παίκτης στο νέο ρόστερ των Φρανκ Βόγκελ με ηλικία πάνω από 32 ετών. Για να μη χαθεί το μέτρημα: Καρμέλο Αντονι 37, Τρέβορ Αρίζα 36, Μαρκ Γκασόλ 36, ΛεΜπρον 37, Ντουάιτ Χάουαρντ 35, Γουέσλι Μάθιους 34, Γουέιν Ελιγκτον 34, Ράσελ Γουέστμπρουκ 33, Κεντ Μπέιζμπορ 32.

Κάτι κουρασμένα παλικάρια; Ισως. Θα φανεί στα παρκέ και μάλιστα σε μια συγκυρία που ελέω Γιάννη και Κέβιν Ντουράντ αμφισβητείται πλέον ανοιχτά η «βασιλεία» του ΛεΜπρον. Σίγουρα όμως ιστορία που οι Αμερικανοί την παρατηρούν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Διότι ανεξάρτητα αν οι Λέικερς καταφέρουν να επιστρέψουν στην κορυφή – που δεν το λες και το πιθανότερο καθώς άπαντες θεωρούν μεγάλο φαβορί τη super-team των Νετς στο Μπρούκλιν – αποφάσισαν μια σειρά από επιλογές που το επόμενο καλοκαίρι αφήνει το ρόστερ τους με μόλις 4 εγγυημένα συμβόλαια! Το λες δεδομένα ζαριά τίτλου. Σέβεσαι το γεγονός ότι η άποψη για τις ηλικίες των αθλητών έχουν αλλάξει προ πολλού και φυσικά όχι μόνο στο μπάσκετ. Δεν το αναφέρεις καν όμως στην κουβέντα που αφορά σε έναν κανονικό «σχεδιασμό» ομάδας που απορροφημένη στο παρόν, σχεδόν αδιαφορεί για το μέλλον της.