Ήταν η πρώτη Σεπτεμβρίου του 2006  όταν Ελλάδα και ΗΠΑ διασταύρωσαν τα «ξίφη τους» στον πρώτο ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Σε ένα επικό ματς που μνημονεύεται και θα μνημονεύεται για πάντα η γαλανόλευκη υπέταξε την «αρμάδα» των NBAερς με 101-95, αφήνοντας άπαντες ενεούς. Μια νίκη όμως που κάθε άλλο παρά ουρανοκατέβατη ήταν.

Με κεκτημένη ταχύτητα από το 2005

Ένα χρόνο μετά την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης στη «BeograckaArena» η ομάδα του «Δράκου» βάλθηκε να πάει δίχως φρένα στη διοργάνωση της Ιαπωνίας. Με ρόστερ το οποίο αποτελούνταν κυρίως από παίκτες των δύο αιωνίων και των καλύτερων ομάδων της Ευρώπης.

Από πλευράς ονομάτων λοιπόν δε θα μπορούσε να παρατάξει καλύτερο σύνολο η ελληνική πλευρά.

Το… (όχι και τόσο) μυστικό όπλο στη ρακέτα

Ο,«BigSofo» ήαλλιώς «BabyShaq» Σοφοκλής Σχορτσιανίτης κυριάρχησε κάτω από το καλάθι σε άμυνα κι επίθεση. Τελειώματα από κοντινή απόσταση, ριμπάουντ άμυνες και εύστοχες βολές, τον έκαναν την «αιχμή του δόρατος» στη θέση «5».

Όλα τα δοκίμασε ο coachK, αλλά τίποτα δεν έπιασε. Οι Κρις Μπος και Ντουάιτ Χάουαρντ ήταν ακόμα «άγουροι», αλλά ούτε ο Έλτον Μπραντ μπόρεσε να σταθεί επάξια απέναντί του.

Το κόλπο που πάντα έπιανε

Κοιτώντας κανείς ξανά τον αγώνα βλέπει αμέσως τη στόχευση της Εθνικής. Pickn’ Rollκι εκμετάλλευση είτε του ύψους είτε της ταχύτητας σε κάθε ευκαιρία.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς τελείωσε με 12 ασίστ, κόβοντας την άμυνα της TeamUSAσαν βούτυρο και σερβίροντας εύκολους πόντους σε όποιον βρισκόταν στο σωστό σημείο.

Πολλοί από τους αντιπάλους μας παραδέχθηκαν μεταγενέστερα ότι ενώ έβλεπαν σε κάθε επίθεση της Ελλάδας το ίδιο πράγμα, ποτέ δεν μπόρεσαν να το αντιμετωπίσουν.

Η «αλλαγή ασφαλειών» του Διαμαντίδη και τα σουτ του «KillBill»

Στα μισά της δεύτερης περιόδου οι Αμερικάνοι είχαν πάρει μια  διαφορά 10 πόντων. Με το σκορ στο 33-23 υπέρ τους κι ενώ ο Κρις Πολ έφευγε στον αιφνιδιασμό, ήρθε η φάση της απαραίτητης ψυχολογικής ανάτασης.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης με τα «πλοκάμια» που έχει για χέρια έκανε την τάπα από πίσω δίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης. Αργά αλλά σταθερά η διαφορά ροκανίστηκε και το momentumάλλαξε πλευρά.

Ο Νίκος Ζήσης μπορεί να ήταν καθηλωμένος στον πάγκο, ένεκα της αγκωνιάς του Άντερσον Βαρεζάο, που του προκάλεσε κάταγμα στο ζυγωματικό, όμως ο Βασίλης Σπανούλης αποτέλεσε το ιδανικό συμπλήρωμα στην άμυνα του «3D» και τη δημιουργία του Παπαλουκά.

22 πόντοι με μεγάλα σουτ, εκ των οποίων κι ένα τρομερό τρίποντο με ταμπλό στις αρχές και πρώτος σκόρερ της ομάδας. Λίγους μήνες μετά επρόκειτο να μετακομίσει στο Χιούστον για λογαριασμό των Ρόκετς του Τζεφ Βαν Γκάντι. Μπορεί το κλίμα για εκείνον στην πολιτεία του Τέξας να μην ήταν αυτό που θα επιθυμούσε, φρόντισε όμως να κεράσει φαρμάκι τον μελλοντικό του συμπαίκτη Σέιν Μπατίερ.

Ένας Άντονι δεν φέρνει την άνοιξη

ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ, Κρις Μπος και Καρμέλο Άντονι ήταν οι αστέρες του ρόστερ, με τον δεύτερο να είναι κι ο μοναδικός πρωταθλητής, εκείνη μάλιστα τη χρονιά με τους Χιτ.

Από όλους όμως «ζημιά» προκάλεσε μόνο ο «Μέλο». Με 27 πόντους συνδεόταν συνεχώς με το ελληνικό καλάθι. Όταν όμως ήταν εκτός ή πήγαινε αλλού η μπάλα η συνηθέστερη κατάληξη σε σουτ ήταν το σίδερο. Χάινριχ και Τζόνσον δεν προσέφεραν πολλές λύσεις από μακριά, ενώ ο «Βασιλιάς» και οι υπόλοιποι νεαροί έπαιζαν εντελώς στατικά με μηδαμινή κυκλοφορία, όταν είχαν την κατοχή.

Αυτοί ήταν λοιπόν οι κυριότεροι παράγοντες που οδήγησαν στη νίκη τους εκλεκτούς του Παναγιώτη Γιαννάκη σε μια μέρα που πάντα φέρνει στο νου το συρτάκι στη μέση του γηπέδου μετά τη λήξη, θυμίζοντας άλλες εποχές που πλέον φαντάζουν μακρινές.

Headlines