«Όργωναν» την περασμένη εβδομάδα κρυφά τα βράδια την Καμπούλ και άλλες περιοχές στο Αφγανιστάν, οργανώνοντας μυστικές αποστολές διάσωσης και απομάκρυνσης ατόμων αμερικανικού ενδιαφέροντος, σε εθελοντική -όπως αναφέρουν- δράση.

Μία μικρή στρατιά από βετεράνους πολέμου στο Αφγανιστάν, απόστρατους «Πράσινους Μπερέδες» των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ και πρώην μέλη των ελίτ κομάντο SEAL, που συγκρότησαν -χωρίς επίσημη εξουσιοδότηση- την «Ομάδα Κρούσης Ανανάς».

Στο επίκεντρο της αποστολής τους, αναφέρουν, ήταν αρχικά Αφγανοί πρώην κομάντο, που είχαν συνεργαστεί με τις αμερικανικές δυνάμεις -ορισμένοι εξ αυτών πρώην προσωπικοί τους συνεργάτες-, που αφέθηκαν εκτός του χαοτικού σχεδιασμό της στρατιωτικής αποχώρησης των ΗΠΑ και έρμαια των Ταλιμπάν, οι οποίοι ήδη τους απειλούσαν.

Κίνητρό μας ήταν η βαθιά απογοήτευση από το γεγονός «ότι δεν ανέλαβε το έργο αυτό η κυβέρνησή μας», δήλωσε στο δίκτυο ABC ένας εξ αυτών: ο Τζέισον Ρέντμαν, πρώην κομάντο των Navy SEAL.

Σύμφωνα πάντως με τα λεγόμενά τους, άρχισαν να οργανώνονται σε χρόνο… dt, με το που επικράτησαν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.

Χάρη λοιπόν στις διασυνδέσεις τους, πολιτικές και στρατιωτικές, και σε συντονισμό -όπως ανέφεραν- με μέλη του αμερικανικού στρατού και της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Καμπούλ (πριν αυτή κλείσει), έστησαν ένα δίκτυο υποστήριξης με μέλη των μυστικών υπηρεσιών και εργαζόμενους σε οργανώσεις αρωγής.

Την περασμένη εβδομάδα, ήταν ήδη στην Καμπούλ για επικίνδυνες νυχτερινές αποστολές επί του αφγανικού εδάφους, που -όπως περιγράφει σήμερα δημόσια ο επικεφαλής τους, ανισυνταγματάρχης ε.α. Σκοτ Μαν- συναγωνίζονταν σε σπασπένς τις ταινίες κατασκοπευτικού θρίλερ «Τζέησον Μπορν».

Αποστολές σε «πέπλο» μυστηρίου

Υπό τον κωδικό «Ανανάς Εξπρές», η επιχείρησή τους εξελίχθηκε σε ένα περίπλοκο σχέδιο διάσωσης λίγων ατόμων τη φορά -συνήθως ενός ή δύο- και μεταφοράς τους έως το κατάλληλο σημείο εισόδου στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, προκειμένου να επιβιβαστούν σε κάποια πτήση.

Χρησιμοποιούσαν κρυπτογραφημένα μηνύματα για να επικοινωνήσουν με τους υποψήφιους διασωθέντες.

Είχαν εξ αποστάσεως συντονισμό στην νυχτερινή περιήγησή τους σε δρόμους -ακόμη και σε υπονόμους- της Καμπούλ, καθώς προσπαθούσαν να αποφύγουν τα μπλόκα των Ταλιμπάν.

Διέθεταν δίκτυο συνεργατών επί του εδάφους, που βοηθούσε στην καθοδήγηση, στις μετακινήσεις και στην συλλογή πληροφοριών για την αποστολή.

Και προμηθεύονταν ειδικούς κωδικούς, που έδιναν στη συνέχεια σε όσους απομάκρυναν, προκειμένου αυτοί να μπορέσουν περάσουν στο εσωτερικό του χώρου του διεθνούς αεροδρομίου «Χαμίντ Καρζάι».

Δεν δούλεψαν πάντως εξ αρχής όλα ρολόι.

Όταν άρχισε η αποστολή, εξιστορεί ο επικεφαλής της ομάδας, ζητούμενο ήταν η διάσωση ενός Αφγανού πρώην κομάντο, που είχε υπηρετήσει μαζί του στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και πλέον τον καταδίωκαν οι Ταλιμπάν.

«Ο Μπισμουλάχ ήταν σπουδαίος πολεμιστής», λέει ο απόσταρατος αντισυνταγματάρχης Σκοτ Μαν στην Jerusalem Post.

«Συνέχισε να πολεμά, ακόμη κι όταν είχε πυροβοληθεί στο πρόσωπο», θυμάται. «Έσωσε τις ζωές πολλών Αμερικανών κι εμείς δεν θα τηρούσαμε την υπόσχεσή μας απέναντί του;», αναρωτιέται, τονίζοντας ότι ο Αφγανός συνεργάτης του περιμένε ήδη μήνες, μάταια, την έγκριση ειδικής βίζας στις ΗΠΑ.

Τελικά, μέλη της επίλεκτης ομάδας φυγάδευσαν τον ίδιο και την εξαμελή οικογένειάς του, οδηγώντας τους μέχρι τις πύλες του αεροδρομίου της Καμπούλ.

Όμως εκεί υπήρξε εμπλοκή, καθώς οι Αμερικανοί στρατιώτες στην πύλη δεν τους επέτρεπαν την είσοδο στο εσωτερικό του αεροδρομίου.

Χρειάστηκε να κινηθούν παρασκηνιακές διαδικασίες, μέχρι που ένας αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ -αναφέρει ο Μαν- τους είπε να χρησιμοποιήσουν ως σύνθημα τη λέξη «ανανάς».

«Έτσι», λέει, «πήραμε το όνομά μας».

Ήταν μόνον η αρχή…

Την πρώτη αποστολή ακολούθησαν και άλλες, εξίσου επεισοδιακές.

Κι αν και το συνθηματικό άλλαξε στη συνέχεια -για ευνόητους λόγους- πολλοί από τους διασωθέντες επεδείκνυαν στους Αμερικανούς στρατιώτες στις πύλες του αεροδρομίου εικόνες ανανά στα κινητά τους, προκειμένου να τους επιτραπεί η είσοδος.

Άλλοι, αναφέρει το ABC, είχαν ειδοποιηθεί ότι θα έπρεπε να αναφερθούν σε κάποιον στρατιώτη που φορούσε κόκκινα γυαλιά, για να τον διακρίνουν.

Κι άλλοι, μεταφέρθηκαν στο σημείο εισόδου συνοδεία στρατιώτη, που έφερε πάνω του διακριτικό με παραλλαγμένη την αμερικανική σημαία, μαζί με το έμβλημα των επίλεκτων Ρέιντζερ του στρατού ξηράς.

«Αποφασίσαμε να μην επικεντρωθούμε μόνο στους εταίρους μας στις αφγανικές Ειδικές Δυνάμεις, αλλά και σε Αφγανούς που διέτρεχαν υψηλό κίνδυνο, όπως γυναίκες, σε δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε εργαζόμενους σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και άλλους», λέει ο Σκοτ Μαν.

«”De Oppresso Liber – Να Απελευθερώνεις τους Καταπιεσμένους” είναι το σύνθημα των “Πράσινων Μπερέδων”», εισημαίνει. Στο παρελθόν, εξάλλου, υπήρξε ο ίδιος διοικητής της επίλεκτης ομάδας.

Εκατοντάδες απομακρύνσεις

Πρώην λοχαγός των «Πράσινων Μπερέδων», νυν καθηγητής Κοινωνικών Σπουδών στις Συρακούσες στη Νέα Υόρκη, ο Ζακ Λόις είχε κομβικό ρόλο στην «Επιχείρηση Ανανάς Εξπρές».

Ήταν ο «μηχανικός» στο επίγειο δίκτυο διάσωσης που στήθηκε στα αφγανικά εδάφη, με έμπνευση -λέει- όσα διδάσκει ο ίδιος για τους λεγόμενους «υπόγειους σιδηροδρόμους».

Το δίκτυο που είχε στήσει πριν και κατά τη διάρκεια του αμερικανικού Εμφυλίου η ακτιβίστρια κατά της δουλείας και πρώην σκλάβα, Χάριετ Τάμπμαν, βοηθώντας δεκάδες άλλους σκλάβους να διαφύγουν στον αμερικανικό βορρά.

Με αυτόν τον τρόπο, ανέφερε ο Ζακ Λόις στο δικτύο Fox,
η ομάδα του «Ανανά» κατάφερε να φυγαδεύσει συνολικά πάνω από 1.000 άτομα από το Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένων Αμερικανών πολιτών, μελών των αφγανικών ειδικών δυνάμεων, κυβερνητικών αξιωματούχων και ξένων υπηκόων.

Τώρα, τόνισε, η «Ομάδα Κρούσης Ανανά εξετάζει όλες τις επιλογές».

«Θα έρθουμε να σας πάρουμε. Κρατήστε ζωντανή την ελπίδα», ήταν το μήνυμα που έστειλε -θεωρητικά- μέσα από το αμερικανικό υπερσυντηρητικό δίκτυο προς όσους έχουν μείνει εγκλωβισμένοι στο Αφγανιστάν.

«Όπως βλέπω τώρα τα πράγματα», τόνισε, «η εκκένωση δεν τελείωσε, αλλά μόλις αρχίζει»…

Έπεται συνέχεια;

Η «Ομάδα Κρούσης Ανανά» δεν ήταν η μοναδική πρώην βετεράνων, που -όπως διατρανώνουν πια μέλη της στα ΜΜΕ- έδρασε τα προηγούμενα 24ωρα στα αφγανικά εδάφη.

Υπάρχουν, για παράδειγμα, αναφορές και για τη λεγόμενη «Ομάδα Κρούσης Δουνκέρκη».

Κι όσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ οι επικρίσεις -κυρίως των Ρεπουμπλικανών- εντείνονται για τον χαοτικό σχεδιασμό του Λευκού Οίκου, τόσο ακούγονται πλέον φωνές για την αξιοποίηση ανάλογων ανεπίσημων δικτύων και ομάδων για την απομάκρυνση όσων Αμερικανών και Αφγανών συνεργατών τους έχουν μείνει στο Αφγανιστάν.

«Για να τηρήσει τουλάχιστον μέρος της υπόσχεσής του, ο πρόεδρος Μπάιντεν πρέπει να εγκρίνει μυστικές επιχειρήσεις, δηλώνοντας στις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου ότι η συνέχιση της εκκένωσης είναι προς το εθνικό συμφέρον», γράφουν σε κοινό άρθρο τους στη Wall Street Journal δύο πρώην υφυπουργοί Άμυνας των ΗΠΑ: ο Φράνσις Γουέστ (επί προεδρίας Ρήγκαν) και -ο γνωστός επί προεδρίας Μπους του νεότερου ως εκ των «αρχιτεκτόνων» του πολέμου στο Ιράκ- Πολ Γούλφοβιτς, νυν ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute και στέλεχος της ΜΚΟ No One Left Behind, που στηρίζει όσους Αφγανούς και Ιρακινούς πρώην συνεργάτες του αμερικανικού στρατού έχουν μετεγκατασταθεί στις ΗΠΑ.

Ο Σκοτ Μαν, από την πλευρά του, επεσήμανε ότι η ομάδα του «εργάζεται εθελοντικά με μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς για τη διάσωση περισσότερων Αφγανών και ότι θα συνεχίσει να το κάνει για τους επόμενους 6-12 μήνες», γράφει η Jerusalem Post.

«Θέλω να δώσω φωνή σε όσους δεν έχουν, σε εκείνους που κινδυνεύουν και δεν έχουν κανένα», ανέφερε στην ισραηλινή εφημερίδα.

«Αυτό θα είναι βαρύ φορτίο», τόνισε, «και ζητάμε να συνεργαστεί μαζί μας οποιοσδήποτε καταλαβαίνει τι σημαίνει να μην αφήνεις ποτέ πίσω στρατιώτη».

Headlines