Μαρτυρίες δύο Γιατρών Χωρίς Σύνορα από την καρδιά του Αφγανιστάν

Εν μέσω της αβεβαιότητας και της αναστάτωσης που επικρατεί στο Αφγανιστάν, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να εργάζονται σε πέντε επαρχίες της χώρας. Δύο γιατροί περιγράφουν την εικόνα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στα νοσοκομεία και τις ανάγκες που έχουν διαμορφωθεί μετά τις πρόσφατες εξελίξεις. Οι δομές υγείας βρίσκονται υπό μεγάλη πίεση, με ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού, με αποτέλεσμα ασθενείς να μην μπορούν ορισμένες φορές να έχουν πρόσβαση στη φροντίδα που χρειάζονται.

«Το νοσοκομείο μας είναι πλέον γεμάτο»

Η κατάσταση στο Lashkar Gah είναι τώρα πιο ήρεμη, αλλά η ανησυχία και η αβεβαιότητα παραμένουν. Άνθρωποι που καθυστέρησαν να λάβουν ιατρική βοήθεια, ενώ υπήρχαν ενεργές μάχες, έρχονται τώρα στο επαρχιακό νοσοκομείο Boost που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Τις τελευταίες ημέρες, η αίθουσα έκτακτης ανάγκης είναι γεμάτη, με πολλούς ανθρώπους να υποφέρουν από αναπνευστικά και γαστρεντερικά προβλήματα και τραύματα που σχετίζονται με συγκρούσεις και τροχαία ατυχήματα. Μεταξύ 15 και 21 Αυγούστου, πάνω από 3.600 ασθενείς έλαβαν φροντίδα στα επείγοντα και 415 εισήχθησαν στο νοσοκομείο. Ένας γιατρός που εργάζεται στο νοσοκομείο Boost μοιράζεται την εμπειρία του.

«Την 1η Αυγούστου ήρθα στο επαρχιακό νοσοκομείο Boost στο Lashkar Gah και πέρασα 13 ημέρες δουλεύοντας εκεί. Οι ιατρικές ανάγκες ήταν πολύ μεγάλες. Δεχτήκαμε πολλούς τραυματίες από τις συγκρούσεις. Ωστόσο, οι περισσότεροι από τους τακτικούς μας ασθενείς (άρρωστα παιδιά, έγκυες, ασθενείς που χρειάζονταν μετεγχειρητική περίθαλψη), οι οποίοι προηγουμένως αριθμούσαν περίπου 500 την ημέρα, τώρα λόγω των συγκρούσεων δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στο νοσοκομείο.

Το προσωπικό μας ξεκουραζόταν ελάχιστα. Όταν έφταναν ασθενείς ξυπνούσαμε και τρέχαμε στα επείγοντα. Μέναμε μέσα στο νοσοκομείο για να φροντίσουμε τους ασθενείς μας. Έξω ήταν πολύ επικίνδυνα.

Αφού τελείωσαν οι μάχες στις 13 Αυγούστου, σταματήσαμε να ακούμε τους δυνατούς ήχους των αεροπορικών επιθέσεων, των ρουκετών και των όλμων. Οι δρόμοι στην πόλη και στις γύρω περιοχές είναι ανοιχτοί και ο κόσμος έρχεται ξανά στο νοσοκομείο. Ο αριθμός των ασθενών έχει αυξηθεί πάρα πολύ. Από την περασμένη εβδομάδα, δεχόμαστε πάνω από 700 ασθενείς την ημέρα στα επείγοντα, μερικές φορές, μάλιστα, περισσότερους από 800. Στις 21 Αυγούστου φροντίσαμε 862 άτομα στα επείγοντα, που νομίζω ότι είναι τα περισσότερα που έχουμε δεχτεί ποτέ. Μερικοί ασθενείς έρχονται σε κρίσιμη κατάσταση, επειδή περίμεναν μέχρι να σταματήσουν οι μάχες για να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.

Ένας λόγος που βλέπουμε αυτόν τον τεράστιο αριθμό ασθενών στο νοσοκομείο μας είναι, νομίζω, επειδή άλλες τοπικές κλινικές δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων. Στέλνουμε περίπου 200 ασθενείς που δεν βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση σε αυτές τις κλινικές κάθε μέρα, αλλά πολλοί επιστρέφουν αναφέροντας ότι οι κλινικές δεν διαθέτουν τα φάρμακα που χρειάζονται ή ότι είναι κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού.

Το νοσοκομείο μας είναι πλέον γεμάτο ως προς τον αριθμό των ασθενών που μπορούμε να δεχτούμε. Έχουμε περισσότερους από 300 ασθενείς που ήδη νοσηλεύονται. Έχουμε ήδη περισσότερους ασθενείς στο νοσοκομείο μας σε σχέση με τα κρεβάτια που διαθέτουμε, οπότε όσο περισσότερους ασθενείς δεχόμαστε στα επείγοντα, τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα να βρούμε χώρο για αυτούς μέσα στο νοσοκομείο. Περιμένουν πολύ καιρό στα επείγοντα, ενώ εμείς προσπαθούμε να βρούμε χώρο. Έχουμε δύο ασθενείς σε κρεβάτια στον παιδιατρικό θάλαμο, αλλά εξακολουθούμε να παλεύουμε να βρούμε χώρο για όλους.

Κάθε μέρα, περίπου 80 και 100 άτομα φτάνουν σε σοβαρή κατάσταση και πρέπει να γίνει άμεσα εισαγωγή τους στο νοσοκομείο. Αυτό μας αναγκάζει να δώσουμε εξιτήριο σε άλλους ασθενείς για να έχουμε ελεύθερο χώρο. Αυτή είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω πώς μπορούμε να το λύσουμε μακροπρόθεσμα, αλλά προς το παρόν μειώνουμε τη διάρκεια παραμονής τους στο νοσοκομείο, χορηγώντας τους φάρμακα, εκτός εάν βρίσκονται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Η μονάδα εντατικής θεραπείας μας είναι επίσης γεμάτη. Όλες οι συνοικίες είναι πλέον ανοιχτές, οπότε αυτός είναι ένας άλλος λόγος που δεχόμαστε τόσους πολλούς ασθενείς, καθώς έρχονται και από περιοχές έξω από την πόλη.

«Αντιμετωπίζουμε δύσκολες στιγμές»

Στην πόλη Khost, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι υπεύθυνοι για μία μαιευτική κλινική και υποστηρίζουν οκτώ κέντρα υγείας σε αγροτικές περιοχές. Μεταξύ 15 και 22 Αυγούστου, το νοσοκομείο δέχτηκε 402 έγκυες και γεννήθηκαν 338 μωρά. Τριάντα τρία βρέφη νοσηλεύτηκαν στον θάλαμο νεογνών του νοσοκομείου. Ένας γιατρός που εργάζεται στο νοσοκομείο μοιράζεται την εμπειρία του.

«Παρόλο που η πόλη Khost δεν γνώρισε τις σκληρές μάχες που παρατηρήθηκαν σε άλλα μέρη, αντιμετωπίζουμε δύσκολες στιγμές. Οι αγορές, τα τοπικά συστήματα μεταφορών και τα περισσότερα ιδιωτικά ιατρεία είναι κλειστά. Η πρόσβαση των ανθρώπων στην υγειονομική περίθαλψη είναι πλέον πολύ περιορισμένη. Ένας τοκετός σε ιδιωτική κλινική μπορεί να κοστίσει πολλά χρήματα, γεγονός που προσθέτει επιπλέον πίεση στις οικογένειες.

Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τόση αβεβαιότητα, ειδικά οι έγκυες γυναίκες. Προσπαθούν να εξοικονομήσουν χρήματα και, δεδομένου ότι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν, πολλές έγκυες έρχονται στο μαιευτήριό μας στο Khost.

Πριν η μαιευτική κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Khost είχε επικεντρωθεί στην παροχή ιατρικής περίθαλψης σε έγκυες γυναίκες που αντιμετώπιζαν επιπλοκές. Ωστόσο, για να αυξήσουμε την πρόσβαση της κοινότητας στην υγειονομική περίθαλψη, διευρύναμε τα κριτήρια εισαγωγής και τώρα παρέχουμε ιατρική περίθαλψη σε κάθε έγκυο για να γεννήσει το μωρό της.

Οι τοπικοί οργανισμοί με τους οποίους συνεργαζόμαστε μας αναφέρουν τη δυσκολία πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη που αντιμετωπίζουν οι απομακρυσμένες κοινότητες. Το σύστημα μεταφοράς δεν λειτουργεί πλήρως και ανησυχούμε για τις διακοπές στις αλυσίδες εφοδιασμού για βασικά φάρμακα που σώσουν ζωές.

Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε τις ιατρικές μας δράσεις και να καλύψουμε τις υγειονομικές ανάγκες μητέρων και παιδιών σε κοινότητες που πλήττονται από συγκρούσεις».