Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τον διακόπτη

Ο ανασχηματισμός του Αποστολάκη είναι η πρώτη σοβαρή αναποδιά για την κυβέρνηση και η πρώτη αποτυχία την οποία χρεώνεται απολύτως. Για τις άλλες αντιξοότητες που είχαν προκύψει μέχρι τώρα – από τον κορωνοϊό και την υγειονομική κρίση μέχρι τις πυρκαγιές – η ίδια δεν είχε ευθύνη. Το μέγεθος των γεγονότων ξεπερνούσε τις δυνατότητες της όποιας κυβέρνησης να τα αποτρέψει. Η αποτυχία του ανασχηματισμού, όμως, ήταν μία καταστροφή την οποία η ίδια προκάλεσε στον εαυτό της, μόνη της, χωρίς τη βοήθεια τρίτων. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε επίγνωση της υπόθεσης. Οσο το σκέπτομαι, αλλά και όσο το συζητώ με πρόσωπα που είναι σε θέση να γνωρίζουν καλύτερα τα συμβάντα, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι ναι μεν ο Αποστολάκης δεν ήξερε τι βόμβα κουβαλούσε επάνω του, αλλά εκείνος που την πυροδότησε ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από την αρχή, δηλαδή από την προπερασμένη Δευτέρα, γνώριζαν στον ΣΥΡΙΖΑ για την πρόταση της κυβέρνησης στον πρώην υπουργό τους. Είχε ενημερώσει αυτοπροσώπως τον Τσίπρα – ένα από τα χαρίσματα του κ. ναυάρχου, ας σημειωθεί, είναι ότι πάντα σεβόταν και τιμούσε την ιεραρχία. Από το γεγονός όμως ότι ο Αποστολάκης είχε πράγματι δελεαστεί από την πρόταση της κυβέρνησης και τη σκεπτόταν σοβαρά, ο Τσίπρας κατάλαβε αμέσως ότι ο μέχρι τότε στενός συνεργάτης του ήταν καμένο χαρτί. Τι εμπιστοσύνη να του έχεις, όταν το σκέπτεται σοβαρά να πάει στους άλλους; Εχει ακυρωθεί ο όποιος ρόλος του την ίδια στιγμή.

Δεν κατήγγειλε όμως τότε την απόπειρα «εξαγοράς» και «αποστασίας» ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν τον συνέφερε να το κάνει, διότι η ζημία θα ήταν κυρίως δική του: θα πρόβαλλε ως εσωκομματική υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Αφησε τον αγαθό  Αποστολάκη να χωθεί βαθύτερα στην τρύπα που έσκαψε για τον εαυτό του και πάτησε τον διακόπτη της πυροδότησης μόλις ανακοινώθηκε ότι αυτός θα ήταν ο πρώτος υπουργός Πολιτικής Προστασίας. Χρησιμοποίησε ένα δικό του καμένο χαρτί και έβαλε φωτιά στους άλλους. Ο κ. ναύαρχος, που ασφαλώς εμπνέεται από το ηρωικό παράδειγμα των πυρπολητών, όπως κάθε έλληνας αξιωματικός, ατυχώς τελείωσε τη σταδιοδρομία του ως πυρπολικό σκάφος…

Κατόπιν αυτού, τα περί συναινέσεως με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεδαφικά – είναι απλώς μπαρούφες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νεοκομμουνιστές, είναι όμως και φορείς την ίδιας, παλιάς νοοτροπίας, για την οποία οι θεσμοί της δημοκρατίας είναι ο πραγματικός εχθρός, τον οποίο πρέπει να υπονομεύσουν και να ανατρέψουν. Γι’ αυτούς, η πολιτική είναι η συνέχεια του πολέμου με διαφορετικά μέσα: του Εμφυλίου Πολέμου. Η υπόθεση εργασίας ότι μπορεί να υπάρξουν συνθήκες συναίνεσης με Λενινιστές είναι αυταπάτη. Είναι εχθροί της δημοκρατίας όσο και οι φασίστες.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με στροφή προς τα δεξιά. Αν κάτι ξέρουμε, το είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας επί πέντε χρόνια, είναι ότι με την κλασική Δεξιά ή, έστω, με ορισμένες φτηνές εκδοχές της, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεννοείται, συνεργάζεται και συγκυβερνά. Οι νεοκομμουνιστές αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μόνο από κεντρώο μέτωπο.

Υστερόγραφο. Δεν είμαι σε θέση να πω, ειλικρινά, πόσο σοβαρά το λέω ή πόσο αστεία. Δεν ξέρω ούτε ο ίδιος, αλλά δεν αντέχω το βάρος της σκέψης και θέλω να το μοιραστώ: Αν στην κυβέρνηση δεν βρίσκουν κατάλληλο πρόσωπο για το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, γιατί δεν το αναθέτουν στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη; Για περισσότερο από δύο χρόνια ήταν ο καλύτερος υπουργός Δημοσίας Τάξεως που θυμάμαι – εκτός από τον ίδιο πάλι, παλαιότερα…

Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΠΟΥΝ

Το υστερόγραφο παραπάνω γεννά την εξής απορία: ο Πρωθυπουργός απομάκρυνε έναν κεντροαριστερής προελεύσεως και αντιλήψεων υπουργό (ονόματι Χρυσοχοΐδη…) για να τον αντικαταστήσει με έναν διαπρεπή απόφοιτο της Μεγάλης του Γένους Σχολής, όπως ονομάζουν την ΚΝΕ οι απόφοιτοί της που προόδευσαν στη ζωή.

Θα είναι διατεθειμένος (δεν λέω «πρόθυμος», κρατώ χαμηλά τον πήχη…) να φτιάξει την πανεπιστημιακή Αστυνομία; Αλλά και πόσο ασφαλείς μένουν οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν την ασφάλεια στην καθημερινότητα των πανεπιστημίων, χωρίς υποστήριξη από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη; Αναγκαστικά, λοιπόν, η συνέχεια της πολιτικής στο Παιδείας συναρτάται με την καλή διάθεση του νέου υπουργού, Τάκη Θεοδωρικάκου.

Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι θα συνεργαστεί. Πρώτον, επειδή η παραμονή της Κεραμέως στο υπουργείο, παρά τον λυσσώδη πόλεμο εναντίον της, σημαίνει ότι ο Κυριάκος έχει κάνει μια μακροπρόθεσμη επένδυση στο έργο της και εξακολουθεί να τη στηρίζει. Δεύτερον, επειδή ο Θεοδωρικάκος είχε αποπεμφθεί πολύ υποτιμητικά την τελευταία φορά και η επαναφορά του τώρα σημαίνει ότι θα κάνει ό,τι θα του λένε…