Το ημερολόγιο γράφει 19 Ιουνίου του 2017, και στο Καλλιμάρμαρο στάδιο 1.000 χορωδοί από όλη την Ελλάδα ερμηνεύουν μερικά από τα αριστουργήματα του Μίκη Θεοδωράκη, με τη συνοδεία της Συμφωνικής Μαντολινάτας.
Μαζί τους και ο ίδιος ο μεγάλος δημιουργός, που παρά το πολύ προχωρημένο της ηλικίας του, έχει ζητήσει όχι μόνο να παρίσταται, αλλά και να διευθύνει το φινάλε της συναυλίας, όταν και ακούστηκε το εμβληματικό κομμάτι «Άρνηση».
Το αποτέλεσμα συνταρακτικό:
Ο Μίκης Θεοδωράκης με δάκρυα στα μάτια να διευθύνει το φινάλε κι ένα κατάμεστο Καλλιμάρμαρο να τον αποθεώνει τρέμοντας από συγκίνηση.
Ίσως την καλύτερη περιγραφή του περιστατικού να έκανε η σελίδα «Φίλοι του Μίκη Θεοδωράκη», γράφοντας:
«»Ο άνθρωπος που δεν έκλαψε όταν του συνέθλιψαν το πόδι και όταν τον έθαψαν ζωντανό στη Μακρόνησο, όταν τον πέταξαν μέσα σε βόθρο στην Ικαρία , όταν τον πήγαιναν για εκτέλεση στην Τρίπολη, όταν έκανε αιμόπτυση στον Ωρωπό, μόλις έχει τελειώσει την διεύθυνση της «Άρνησης» και ένας λυγμός συγκίνησης του ξεφεύγει.
Προσωπικότητες από το χώρο της οικονομίας σχολίασαν την εκρηκτική ανάπτυξη που γνώρισαν οι νότιες επαρχίες του Μαρόκου, υπό την ηγεσία του βασιλιά Μοχάμεντ ΣΤ’, στο πλαίσιο ημερίδας στη Λυών της Γαλλίας
