Η καθημερινή τρέλα ενός μουσικού στούντιο

Όταν έκλεισα το τηλέφωνο με τον Νίκο Καλλίνη από τους «Εκείνος κι Εκείνος» σημείωσα αμέσως σε ένα post it την διεύθυνση του στούντιο, όπου μου έκλεισε ραντεβού η μπάντα, για την συνέντευξή μας.

Ήμουν πολύ χαρούμενη. «Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ, ο χειμώνας μπαίνει στην ψυχή σου…».

Λίγες μέρες μετά, κατέβηκα τις σκάλες του Music Art Lab Studios και με υποδέχτηκε ένας ψηλός, σωματώδης άνδρας.

Ήταν ο Νίκος Ασημάκης, ο ιδιοκτήτης του στούντιο. Δεν είχα μυαλό να προσέξω τίποτα, κατευθύνθηκα στον Κώστα και το Νίκο και αρχίσαμε να συζητάμε.

Από τότε, θα κατέβαινα αρκετές φορές τις σκάλες του Ασημάκη (έτσι τις αποκαλώ) και, επίσης, θα συναντούσα τον ίδιο σε παρουσιάσεις δίσκων, σε live (δικά του ή άλλων), στις αφηγήσεις φίλων και γνωστών που γράψανε κάποιο κομμάτι ή δίσκο στο στούντιό του.

Η εταιρεία πίσω από το στούντιο ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2004. Με τη βοήθεια και τη συμβολή του συνεργάτη του Ασημάκη, του Αχιλλέα Χατζηνίκου, βρέθηκαν τα πρώτα κεφάλαια για την αγορά και την κατασκευή του κτιρίου.

«Τώρα υπάρχουν δύο μεγάλα στούντιο, το ένα στην Αθήνα-Ελλάδα και το άλλο στη Μόσχα-Ρωσία και έχουμε αναπτύξει τις δραστηριότητες μας», μου λέει ο Νίκος.

Γνωρίζω ότι εκτός από το στούντιο, υπάρχει και δισκογραφική εταιρεία με την ίδια επωνυμία, σε επιμέλεια του
συνθέτη-ενορχηστρωτή-κοντραμπασιστα Θεόδωρου Κουέλη. Επίσης, ένας ραδιοφωνικός σταθμός που επιμελείται ο Δημήτρης Πιερουτσάκος.

Αυτό το κείμενο διαβάζεται κάλλιστα με υπόκρουση τζαζ μουσικές από τον σταθμό των παιδιών.

Ο Νίκος Ασημάκης εξηγεί ότι σχεδόν όλοι όσοι απασχολούνται στο στούντιο είναι φίλοι. «Πρόκειται για εξαιρετικούς μουσικούς και τεχνικούς ήχου», σημειώνει. Κα θα έλεγε κανείς ότι τι άλλο θα μπορούσε, δηλαδή, να σχολιάσει για τους ανθρώπους του στούντιό του.

Αν ακούσετε όμως κάποια παραγωγή, θα καταλάβει ότι ο Ασημάκης ακριβολογεί.

Το στούντιο, όπως όλες οι επιχειρήσεις, έχει περάσει εύκολες και δύσκολες μέρες.

«Για μένα, όσο και να σου φαίνεται παράξενο, καλύτερες μου φαίνονται οι περίοδοι των κρίσεων, γιατί σε όλες τις κρίσεις όπως και αυτή, με τον κοροναϊό ,όλοι οι μουσικοί προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον αλλον. Με κέντρο ένα στούντιο λοιπόν ξεκινούν διαδικασίες γέννησης και δημιουργίας…», μου λέει ο Νίκος.

Από το Music Art Lab, που δεν είναι (ακόμα) ιστορικό, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να ταιριάξει με τον χαρακτηρισμό «θρυλικό» έχουν περάσει πάρα μα πάρα πολλοί σπουδαίοι καλλιτέχνες και μεγάλα ονόματα.

Ο Ασημάκης θυμάται και λέει: Νταλάρας, Βιτάλη, Μαχαιρίτσας, Θαλασσινός, Ζουγανέλη, Μουζουράκης, Σάττι, Θηβαίος, Μάλαμας, Ιωαννίδης, Onirama, Ασλανίδου, Βοσκόπουλος, Κατσιμιχαίοι, Περίδης, Κανά.

Και είναι κι άλλοι, κι άλλες. Η χαρά του στούντιο, όμως, είναι και οι μουσικοί που κάνουν το ξεκίνημά τους εκεί, ή έστω, βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα.

Μια άρτια ηχογράφηση, άλλωστε, μπορεί να συντελέσει σημαντικά στην θεμελίωση της καριέρας τους. Ο Νίκος Ασημάκης λέει:

«Είχα και την χαρά να συναντήσω κάποιους εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς και συνθέτες. Ανδρουλιδάκης , Κουέλης ,Καψοκαβάδης , Μπαλάφας, Νεοφυτίδης και άλλοι πολλοί.»

Πώς είναι μια τυπική μέρα σε ένα ενεργό στούντιο, Νίκο;  Από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Επειδή από την αρχή είχαμε επιλέξει να έχουμε ένα πολυχρηστικό χώρο -στούντιο ,και σε αυτό μας βοήθησε και ο χώρος που είναι αρκετά μεγάλος, οι χρήσεις του είναι πολλές.

Ηγογραφήσεις, μίξεις και εοεξργασία ήχου, mastering, πρόβες…Επίσης, μαθήματα, σεμινάρια ενορχηστρώσεων και live ηχογραφήσεων!

Ξεκινώντας την ημέρα, από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 θα γίνουν οι πρώτες ηχοχραφησεις για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και έπειτα θα γραφτούν μουσικές για τις διαφημίσεις.

Μετά γύρω στις 10 η μια αίθουσα παραδίδεται για μαθήματα και θα λειτουργήσει έτσι μέχρι τις 6 το απόγευμα.

Από τις 12 το μεσημέρι συνήθως αρχίζουν οι πρόβες των μουσικών που ετοιμάζονται για τις συναυλίες ή  παραστάσεις ή ετοιμάζονται για να ηχογραφήσουν κάποιο δίσκο. Αυτή η χρήση του χώρου κρατάει μέχρι αργά το βράδυ.

Παράλληλα σε άλλον χώρο, συνήθως από το απόγευμα και μετά, έρχονται οι μουσικοί που ηχογραφούν μαζί με τον ενορχηστρωτή και τον δημιουργό και δουλεύοντας στον χώρο που είναι η κονσόλα.

Στον χώρο που κάνουμε τις ηχογραφήσεις, δημιουργούν τον δίσκο τους με την βοήθεια του έμπειρου προσωπικού μας. Αυτη η διαδικασία μπορεί να πάρει από λίγες ώρες μέχρι κάποιες μέρες…

«Το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς είναι όταν συναντήσεις ανθρώπους με πολλή άποψη και λίγη γνώση συνήθως επάνω στην μουσική», παραδέχεται ο Νίκος Ασημάκης.

Και προσθέτει:

«Είναι δύσκολο γιατί προσπαθείς να καταλάβεις τι θέλουν να σου πουν για να τους βοηθήσεις , αλλα συνήθως χανόμαστε στην μετάφραση. Να τονίσω ότι στα νιάτα μου ήμουν και εγώ έτσι ,όποτε τώρα το ξεπληρώνω!» (γέλια)

Πάντως, το buzz της καθημερινής τρέλας ενός studio έχει, αναμφίβολα, ενδιαφέρον. Προσφέρει χαρές, έντονα συναισθήματα, προάγει την δημιουργικότητα και την παραγωγή πολιτισμού.

«Με χαροποιεί το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς ,το να εργαζόμαστε για να παράγουμε τραγούδια, μουσικά έργα, μουσικές για ταινίες, θέατρα κτλπ.

Όλη αυτή η συνύπαρξη στο στούντιο με τους συνθέτες – μουσικούς, η ανταλλαγή απόψεων, οι συζητήσεις ,η αναμονή να ακούσεις το μουσικό έργο, όλα αυτά με χαροποιούν και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί αυτό που αγάπησα το έκανα και εργασία»