Re-engineering της Πολιτικής Προστασίας και ενσωμάτωσή της στο επιτελικό κράτος

Γράφει ο Θανάσης Μαργαλιάς*

Η πρόσφατη προσπάθεια για την επιλογή κοινά αποδεκτού “πολιτικού” προσώπου στο τιμόνι της Πολιτικής Προστασίας είτε με την μορφή Υφυπουργείου είτε με την μορφή Υπουργείου, ανέδειξε την αναντίρρητη πλέον ανάγκη για στροφή σε ένα άλλο τύπο προσώπου συναινετικής αποδοχής  με διαφορετικό προφίλ από αυτά που μέχρι τώρα έχουν από πολλές κυβερνήσεις επιλεγεί και τελικά έχουν κυριολεκτικά “καεί” ή “πνιγεί”, με ολέθρια αποτελέσματα είτε σε ανθρώπινες ζωές, είτε στο φυσικό περιβάλλον, είτε σε οικονομικό κεφάλαιο, παρασέρνοντας μαζί τους υπουργούς και κυβερνήσεις.

Το ζητούμενο για τον πολίτη είναι η μέγιστη δυνατή προστασία που μπορεί να του προσφέρει η πολιτεία από τις επιδεινούμενες φυσικές καταστροφές και τις αυξανόμενες σε αριθμό και ένταση  δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Επειδή το συγκεκριμένο αντικείμενο αποτελεί την επιτομή της τεχνοκρατικής – τεχνολογικής αντιμετώπισης με μία διάσταση πληροφόρησης και επικοινωνίας, δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο “πολιτικής” ή “επικοινωνιακής” διαχείρισης.  Άρα το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η αναζήτηση στελεχών με «πολιτική χροιά» ούτε η προσφυγή σε «πολιτικούς» πειραματισμούς» με αυτόκλητους “μάγους” της οργάνωσης και διοίκησης, κατ’ επίφαση “επιχειρησιακούς”, “έμπειρους αυτοδιοικητικούς”, “στρατιωτικούς ” κάθε είδους κλπ.

Το προφίλ του Πολιτικού Προϊσταμένου αλλά και των ανωτάτων στελεχών στην διοίκηση της Πολιτικής Προστασίας πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει  υψηλή επιστημονική – τεχνολογική γνώση στα αντικείμενα των καταστροφών και της κλιματικής αλλαγής, αποδεδειγμένες ικανότητες επικοινωνίας και συνεργασίας με φορείς σε πολιτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, γνώση διαδικασιών της ελληνικής δημόσιας διοίκησης αλλά και του ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος στην πολιτική προστασία και στην κρισιμότητα της κλιματικής αλλαγής, ενώ επιθυμητή θα είναι μία συναφής επιχειρησιακή και διαχειριστική εμπειρία.

Ένα πρόσωπο με το ευρύ και αξιοκρατικό αυτό προφίλ είναι πολύ πιο ρεαλιστικό να γίνεται αδιαμφισβήτητα και συναινετικά αποδεκτό από τις πολιτικές ηγεσίες αλλά και θα τυγχάνει της εμπιστοσύνης της κοινωνίας των πολιτών καθόσον άνετα θα μπορεί να υιοθετήσει και να προωθήσει για υλοποίηση στους εμπλεκόμενους φορείς, τους κανόνες και τις απαιτήσεις του επιτελικού κράτους εφαρμόζοντας στην πράξη διαδικασίες Τεχνολογίας Πληροφορίας και Επικοινωνιών που αποτελούν άλλωστε το άλφα και το ωμέγα της οργάνωσης και δράσης ενός αποτελεσματικού και αποδοτικού συστήματος πολιτικής προστασίας, με απώτερο στόχο την επαναφορά της εμπιστοσύνης των πολιτών στην αξιοπιστία του κράτους.

Ο «σωστός» λοιπόν και μοναδικός δρόμος για μία κυβέρνηση που θέλει να πατά γερά στα πόδια της και να κάνει τις τομές που ευαγγελίζεται ότι πρεσβεύει, είναι η επιλογή πολιτικής ηγεσίας στο τιμόνι της Πολιτικής Προστασίας με αυτά τα κριτήρια. Να είστε βέβαιοι ότι οι άνθρωποι υπάρχουν και μπορούν. Ποιός εχέφρων πολίτης ή πολιτικός σχηματισμός δεν θα έδειχνε τουλάχιστον την ανοχή του, αν όχι την εμπιστοσύνη του σε αυτό το μοντέλο;

Τολμείστε το προφανές.

• Θανάσης Μαργαλιάς

Διπλ. Μηχανολόγος Μηχ. MSc.

Αντιστράτηγος Π.Σ. ε.α.