Πέθανε ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός

Σε ηλικία 85 ετών πέθανε ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός. Το τελευταίο διάστημα, ο νοσηλευόταν στο Πειραϊκό Θεραπευτήριο Καστέλας με θεράποντα ιατρό τον Λεωνίδα Γρηγοράκο.

Ο εκλιπών είχε αναπτύξει αντιδικτατορική δράση επί Χούθντας, ενώ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε βουλευτής Β΄ Πειραιώς του ΠΑΣΟΚ από το 1977 έως το 2004 και αντιπρόεδρος της Βουλής από το 1981 έως το 2000 (μεταξύ 1993 και 2000 ήταν Ά αντιπρόεδρος).

Ο Παναγιώτης Κρητικός γεννήθηκε το 1937 στον Γέρακα Λακωνίας αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πάνειο και ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, ως στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) στην αρχή, και της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ) στην συνέχεια.

Συμμετείχε και στους δύο Ανένδοτους Αγώνες (1961-63 και 1965-67) και γνωρίστηκε προσωπικά τόσο με τον Γεώργιο όσο και με τον Ανδρέα Παπανδρέου κατά την περίοδο εκείνη.

Αμέσως μετά την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών, ο Παναγιώτης Κρητικός πέρασε στην αντιδικτατορική δράση και συμμετείχε στις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), Ελληνική Αντίσταση (η οργάνωση του Αλέξανδρου Παναγούλη, με τον οποίο ο Κρητικός συνδεόταν φιλικά από την νεολαία της Ένωσης Κέντρου) και τελικά στο ΠΑΚ Εσωτερικού.

Συνελήφθη τρεις φορές και τελικά καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη από Έκτακτο Στρατοδικείο της χούντας, αφού προηγουμένως είχε κρατηθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Μετά την μεταπολίτευση, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ το 1974 και επί σειρά ετών εκλεγόταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.

Στην κοινοβουλευτική του θητεία διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος (1995-96 και 1997-98), καθώς και πρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής «Μνήμη Ελευθερίου Βενιζέλου».

Υπήρξε συγγραφέας πολιτικών βιβλίων μεταξύ των οποίων και το « Η Ρήξη: Ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του ’60», περίοδο την οποία ο Κρητικός θεωρούσε ως την πιο καθοριστική στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του Αντρέα Παπανδρέου.