Προφορά οι Μανιάτες δεν έχουν, σε σχέση με τους υπόλοιπος Πελοποννήσιους. Όμως, η μανιάτικη διάλεκτος έχει μερικές πολύ χαρακτηριστικές, ιδιαίτερες λέξεις.

Κάποιες από αυτές δεν γίνονται κατανοητές σε όποιον δεν είναι εξοικειωμένος με την μανιάτικη διάλεκτο.

Στο σήριαλ του Mega «Η Γη της Ελιάς» ακούμε, επεισόδιο το επεισόδιο, όλο και περισσότερες. Ιδίως το…λεξιλόγιο της βεντέτας (του εθίμου της αυτοδικίας) δίνει και παίρνει.

Ο γδικιωμός, που θα πει εκδίκηση. Η σιάξη, που θα πει η εκτόνωση, το πέρας της βεντέτας, η συμφιλίωση. Έχουμε ακόμα την τρέβα, την προσωρινή ανακωχή των εχθροπραξιών κατόπιν ειδικής συμφωνίας των αρχηγών, για το θερισμό, τη σπορά, το μάζεμα των ελιών ή κατόπιν μεσολάβησης τρίτων, με απώτερο σκοπό την οριστική παύση της έχθρας.

Κορώνι, ακούμε επίσης συχνά στην σειρά και, στο θηλυκό, κορωνίτσα. Σημαίνει κάτι τρυφερό, παιδί μου, αγάπη μου.

Δείτε και άλλες μανιάτικες λέξεις με την σημασία τους:

Ανασκουμπούτα = Τούμπα. «τον έφερα
ανασκουμπούτα»

Αντιβαδιάζω = Κοροϊδεύω, ξεγελώ,
εξαπατώ.

Αντραμάκι = Φόρα στο ξεκίνημα «πήρε
αντραμάκι»

Βασιλίκι = Παιδικό παιχνίδι με κότσι
αρνιού ή κατσικιού

Γηστέρνα = Υπόγεια υδατοδεξανενή
που γέμιζε με νερό βροχής.

Γουρνοπούλα, = γουρουνόπουλα

Δίκορος = αυτός που έχει δύο κλαδιά

Έχω δικοσύνη = Είμαι συγγενής

Καμούσι = Το τελευταίο κρασί

Καράκλα = Ορθάνοιχτα

Κατσίγαρος = Το λιόζουμο μετά τη διαλογή του λαδιού

Λεγνεύτηκα = Έπαθα μεγάλο κακό

Μπάκα = κοιλιά

Ξαχιούρης = Ο σκορποχέρης, ο σπάταλος

Ορδινιά = Προετοιμασία

Ρέφουλο = Πνοή, φύσημα αγέρα

Ρόμπα = Ο ξεφτύλας, ρεζίλης ευτελής. (Η λέξη αυτή λέγεται πλέον σε όλη την Ελλάδα, αλλά ξεκίνησε από τη
Μεσσηνία)

Τράφος = Τείχος που χωρίζει δύο ανισόπεδα λαχίδια χωραφιού

Τσαγανά – τσαγανά = Σιγά – σιγά αθόρυβα.

Headlines