Χαράλαμπος Άννινος – Παν το ωραίον και βραχύ

Εις φυλλορροούν ρόδον

Διά των οφθαλμών ητένιζον

ρόδον τι κ’ έτεινον την χείρα

ίνα το δρέψω… άλλον θάνατον

πλην τω εφύλαττεν η Μοίρα.

Και προς αυτό μόλις εξέτεινον

την χείρα μου, μετά στοργής,

και εν προς εν τα φύλλα έπεσον

μεραραμμένα κατά γης.

Μήπως εγώ ήμην ανάξιος;

ή μη το πεπρωμένον ήτον

να μη σε δρέψω και δεν σ’ έδρεψα,

ω ρόδον, άνθος των χαρίτων;

Η χειρ μου μήπως εβεβήλωσε

τας τελευταίας σου στιγμάς

και συ αντί της βεβηλώσεως

τον θάνατόν σου προτιμάς;

Εικών μη είσαι της νεότητος;

μάταιον είσαι ως εκείνη,

ως συ, και αύτη είν’ εφήμερος

και καθώς συ, περά και φθίνει.

Ή μήπως είσαι αντανάκλασις

της ευτυχίας μας ωχρά,

ήτις ενώ αστράφτει σβήνεται

και καθώς συ, πίπτει νεκρά;

Πιστή μη είσαι απεικόνισις

των της νεότητος ονείρων;

Εις της ζωής τον κήπον θάλλουσι

και καθώς συ έχουσι μύρον,

και η μορφή των μειδιά·

κ’ ενώ τον νουν μας βαυκαλίζουσι

αίφνης επέρχεται η θύελλα

και χάνονται ωσεί σκιά.

Ή πάλιν μη των τόσων πόθων μας

είσαι σκληρά αλληγορία;

Ότε τον νουν μας τέρπει γόησσα

και μειδιώσα οπτασία.

Και προς αυτήν ενώ ως Τάνταλοι

τείνομεν χείρα εν χαρά,

ως όνειρον εξαφανίζεται

και ως συ θνήσκει και περά.

Ό,τι κι ήσο, ήσο εύοσμον,

ωραίον και αγνόν επίσης·

τα τρία ήρκουν και δεν ώφειλε,

ω ρόδον μου, πολύ να ζήσης,

επί της γης· διότι πέπρωται

το κάλλος να περά ταχύ

και είναι νόμος απαράγραπτος

παν το ωραίον και βραχύ.

Κεφαλληνία, Χ. Άν[νινος]

Σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ ετών, το Μάιο του 1870, ο Χαράλαμπος Άννινος είχε λάβει μέρος στο Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό του Πανεπιστημίου Αθηνών με την πρώτη ποιητική συλλογή του, το «Λυκαυγές». Ένα από τα δεκατέσσερα ποιήματα της συλλογής αυτής ήταν το ανωτέρω. Το εν λόγω ποίημα με τις έξι οκτάστιχες στροφές είχε έντονα λυρικό και θρηνητικό χαρακτήρα.

Ο Χαράλαμπος (ευρέως γνωστός ως Μπάμπης) Άννινος γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς στις 6 Σεπτεμβρίου 1852.

Ο Άννινος διέγραψε σπουδαία πορεία στη δημοσιογραφία, με την οποία καταπιάστηκε από το 1878.

Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκίμιο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά έργα του.

Χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, ο Άννινος διακρίθηκε στη συγγραφή επιθεωρήσεων.

Ο πολυγραφότατος Άννινος υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων, εμπνευστής και συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας.

Τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις (μεταξύ αυτών, το Χρυσούν Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, το 1914, και το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, το 1925).

Ο Χαράλαμπος Άννινος απεβίωσε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1934.