Πολλοί από εμάς έμαθαν για την συγκεκριμένη σειρά χάρη στην συμμετοχή της Ζόε Καζάν, εγγονή του βραβευμένου σκηνοθέτη Ελία Καζάν.

Το Clickbait έκανε πρεμιέρα στις 25 Αυγούστου. Πρόκειται περί οκτώ επεισοδίων που σκηνοθετεί ο Brad Anderson. Το σενάριο υπογράφουν οι Tony Ayres και Christian White.

Η υπόθεση

Όταν ο οικογενειάρχης Nick Brewer μπλέκεται σε ένα έγκλημα με μια μοχθηρή διαδικτυακή ανατροπή, οι δικοί του άνθρωποι παλεύουν να ξεσκεπάσουν την αλήθεια.

Ο χαρακτήρας του Adrian Grenier από εκεί που ήταν ένας σωστός σύζυγος, πατέρας και αδερφός, βλέπει ξαφνικά τον εαυτό του παγιδευμένο σε ένα ιντερνετικό παιχνίδι που κάθε λίγο πρέπει να λέει την αλήθεια, για να βγει ζωντανός.

Τον κατηγορούν για πράγματα που έχουν να κάνουν με βία ενάντια σε γυναίκες-και όχι μόνο.

Η οικογένειά του παγώνει. Όλη τους η ζωή αλλάζει και οι όποιες εύθραυστες σχέσεις κοντεύουν πια να διαλυθούν.

Πρόσωπα-κλειδιά από το περιβάλλον του παγιδευμένου άντρα μπορούν να αλλάξουν τα πάντα, ανά πάσα στιγμή.

Τα δυνατά χαρτιά της σειράς και ένα (μικρό) φάουλ

Ο Guardian την αποκάλεσε ανόητη και έγραψε ότι δεν αξίζει ούτε κλικ μας. Γενικώς, από το κοινό της Αμερικής  (ή καλύτερα από τους Αμερικανούς κριτικούς)  δεν αγαπήθηκε και ιδιαίτερα το Clickbait.

Διαβάζοντας τις κριτικές, απόρησα πραγματικά. Η τάση να απο-αριστουργοποιούμε κάτι αυτομάτως για να δείξουμε ότι έχουμε κριτική σκέψη και ότι «έχουμε δει κι έχουμε δει» ανέκαθεν μου την έδινε.

Δεν χρειάζεται να είσαι μετρ των αστυνομικών ταινιών και σειρών ή εμβριθής σινεφίλ για να σε συνεπάρει το Clickbait που κυλά όσο γρήγορα και όσο αργά πρέπει για να δυναμώνει τους παλμούς μας.

Το σενάριο πολύ δυνατό, οι ηθοποιοί άρτιοι- η Καζάν παίζει ίσως κάπως θεατρικά και παραείναι έντονη-, η εξέλιξη της πλοκής αριστοτεχνική.

Πρόσωπα της σειράς επιλέγονται ως κεντρικοί άξονες γύρω από τους οποίους χτίζεται όλη η υπόθεση. Ένα έγκλημα, πολλές σκοπιές, ίσως και πολλοί ύποπτοι.

Οι ήρωες είναι γοητευτικοί, διακριτοί και, με κάποιους, μπορεί κανείς να ταυτιστεί πολύ εύκολα και αβίαστα. Δεν υπάρχει ο χρόνος της απόλυτης εμβάθυνσης μέσα σε οκτώ επεισόδια, όμως η σειρά δεν καταφέρνει και λίγα.

Μια μικρή σφυγμομέτρηση στα social media αποκαλύπτει ένα ενθουσιασμένο ελληνικό κοινό.

Μα ποιος σκότωσε επιτέλους τον Nick;

Στο μεταξύ, κακά τα ψέματα, το είδαμε απνευστί. Άντε να το κόψαμε σε δύο μέρη, τέσσερα και τέσσερα.

Η σειρά δεν κούρασε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε τραβήξει ένα δυο επεισόδια ακόμα πριν την, πραγματικά, αναπάντεχη αποκάλυψη του δολοφόνου.

Τίποτα προφανές, τίποτα που θα μπορούσε κανείς να προβλέψει.

Όποιος το μάντεψε στην πορεία των επεισοδίων, έει τα θερμά μου συγχαρητήρια: η αλήθεια έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, όταν συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί έμεινα για λίγη ώρα με το στόμα ανοιχτό.

Πόσο συχνά μας συμβαίνει αυτό με σειρές και ειδικά με σειρές στο Netflix;

Το Cilckbait δεν είναι, κατά την άποψή μου, ναρκισσιστικό όπως διάβαζα να χαρακτηρίζεται. Ομφαλοσκοπικό ναι. Ο απών παρών πρωταγωνιστής, ένας άλλος Οδυσσέας που, κατά την απουσία του, συμβαίνουν από θαύματα μέχρι τέρατα.

Ναι, θέλαμε κι άλλον Adrian Grenier στην οθόνη.

Αλλά πήραμε κάτι καλύτερο: τον συγκλονιστικό αντίκτυπο της απουσίας του, το ξέσπασμα υποψίας, τον δημοσιογραφικό πανζουρλισμό, την απουσία του ως εραστή, ως πατέρα, ως συζύγου.

Ο απόλυτος έρωτας της σειράς ήταν ο αστυνομικός, βεβαίως. Ο ντετέκτιβ Rohan Amiri, ενσαρκωμένος από τον καλό ηθοποιό Phoenix Raei, είναι εξαίσιος στην μικρή οθόνη, απαστράπτων μες στην σκοτεινή μελαγχολία του.

Μα τι βλέμμα…

Είναι ο μόνος ήρωας που δεν υποπτεύεσαι στιγμή και-spoiler alert- κάνεις πολύ καλά.

Είναι κρίμα που δεν εξελίχθηκε περισσότερο το ειδύλλιο ανάμεσα σε εκείνον και την ξανθιά Καζάν. Θα το θέλαμε, αλλά ίσως κρίθηκε από τους σεναριογράφους  ότι θα αποτελούσε μια εύκολη λύση στα μάτια του απαιτητικού κοινού ή ότι θα καθιστούσε την σειρά γλυκερή.

Δείτε την σειρά, αν θέλετε κάτι συναρπαστικό, εύπεπτο, αλλά όχι απλοϊκό, με σασπένς αλλά και και συγκίνηση.

Αξίζει.

ΥΓ: Το Clickbait τολμά να αγγίξει και να θίξει αρκετά έξυπνα το ζήτημα της κουλτούρας της ακύρωσης. της πολιτικής ορθότητας που εξελίσσεται σε συντηρητισμό αν όχι ολοκληρωτισμό, την ψηφιοποίηση της οργής του λαού που μετατρέπεται σε άμορφη και επικίνδυνη μάζα, το σχολικό bullying, τα στερεότυπα.

Δεν επιδίδεται, πάντως,σε ευκολίες, ούτε χαϊδεύει αυτιά.

Η κρίση δική σας…

Headlines