Από kolotoumba έχουν μεγάλη πείρα

Αυτό είναι το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι κωμωδίες! Ο Μητσοτάκης έχει πρόσφατη μία γκάφα, προτού ξεθωριάσουν λοιπόν οι εντυπώσεις, έρχεται ο πονηρός Τσίπρας να αντιπαραβάλει (επικοινωνιακά) τη δική του επιδεξιότητα με την υποτιθέμενη αδεξιότητα του Πρωθυπουργού. Και πώς το κάνει; Με μια συνέντευξη, στην οποία ανακοινώνει το μέγα επίτευγμά του: έπεισε τον Πολάκη να εμβολιαστεί. Τέτοιο κατόρθωμα! Μένουμε έκθαμβοι μπροστά στις ικανότητές του και θαυμάζουμε…

Πρόκειται για διπλή ντροπή. Κατ’ αρχάς, για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που ανακοινώνει τον εμβολιασμό του Πολάκη ως κάτι φυσικό και περίπου αναμενόμενο, ενώ στην πραγματικότητα το νιώθει εφάμιλλο της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τεράστια ντροπή κυρίως για τον Πολάκη, ο οποίος για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται κότα. Μέχρι χθες στήριζε τους ανεμβολίαστους αυτοπροσώπως, με την ντουντούκα στο χέρι, ώσπου ο κηδεμόνας του μας ανακοίνωσε ότι ο μικρός άγριος συνετίστηκε και έκανε το εμβόλιο. Ο δε εμβολιασθείς παρέθεσε αμέσως στη δημοσιότητα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία της συμμόρφωσής του (φωτογραφίες, βίντεο κ.λπ.). Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας σκηνοθέτησε μια άλλη kolotoumba, την οποία όμως εξετέλεσε με τη γνωστή φινέτσα του ο Πολάκης.

Τους διέφυγε ωστόσο το σημαντικότερο: κανέναν δεν πείθει το στόρι που επινόησαν οι δυο τους για να δικαιολογήσουν την kolotoumba. Οι πάντες καταλαβαίνουν ότι ο Πολάκης εμβολιάστηκε για να μη χάσει τη θέση του ως γιατρός. Επομένως, η μεταστροφή του δεν είναι παρά απόδειξη ότι η πολιτική της υποχρεωτικότητας φέρνει αποτελέσματα. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, Τσίπρας και Πολάκης διαφήμισαν την αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής στο συγκεκριμένο θέμα. Εύγε!

Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν είναι απολύτως ακριβής η πρόταση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει τη συναίνεση. Κάποιες φορές την προσφέρει, αλλά πάντα ακουσίως, επειδή δεν κατάλαβε. Θυμίζουν ως προς τούτο τον βασιλοκτόνο και μισητό Κρόμγουελ, ο οποίος έλεγε: «Πιστεύω στην κυβέρνηση διά της συναίνεσης όσο ο καθένας! Αλλά δεν βρίσκω κανέναν να μου την προσφέρει». Είναι μια αντίληψη περί συναίνεσης προσφιλής σε αυταρχικά καθεστώτα κάθε τύπου…

Κατά τα λοιπά, η συνέντευξη ήταν μια ωραία ευκαιρία για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθήσει να δικαιολογήσει το προπατορικό αμάρτημά του, δηλαδή τη συγκυβέρνηση με την πιο μπανάλ εκδοχή της λαϊκής Δεξιάς. Το προσπάθησε, διαστρεβλώνοντας και ψευδόμενος. Είχε πει στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ισχυρίζεται, να μετάσχουν στην κυβέρνησή του, αλλά εκείνοι ήθελαν πρώτα να διώξει τον Καμμένο, στον οποίο όμως αυτός δεν μπορούσε να είναι ανέντιμος, όταν μάλιστα ο Καμμένος είχε υπάρξει τόσο έντιμος μαζί του… Σταματώ εδώ, γιατί θα κλάψω. Αν δεν ήταν ο Τσίπρας αυτός που καταφεύγει σε τέτοιες φτηνές δικαιολογίες, μπορεί και να τον λυπόμουν.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ

Το ερώτημα αν ο Χρήστος Στυλιανίδης είναι Ελληνας είναι ένα ερώτημα ρητορικό, δεν χρήζει απαντήσεως. Η χρησιμότητά του στον λόγο είναι συνήθως να υποδηλώνει την ηλιθιότητα εκείνου ο οποίος το θέτει στα σοβαρά. Υφίσταται, με άλλα λόγια, ως μία από τις άπειρες δυνατότητες που προσφέρει η γλώσσα στον χρήστη της για να ομολογήσει την ανεπάρκειά του να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του. Παρ’ όλα αυτά, η υπουργοποίηση ενός αξιότατου Ελληνα, ο οποίος μέχρι χθες ήταν πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και η φτήνια των υπόγειων αντιδράσεων φέρνουν στην επιφάνεια το παράδοξο που μας κληροδότησε η ιστορική εξέλιξη, δηλαδή την ύπαρξη των δύο ελληνικών κρατών: του ελλαδικού και του κυπριακού.

Ο πρώτος που είδα να επισημαίνει το συγκεκριμένο παράδοξο και να το αναδεικνύει ήταν ο Ρόντερικ Μπίτον, μέσα από την αφήγηση της «βιογραφίας» τού σύγχρονου ελληνικού έθνους – της καλύτερης, κατά τη γνώμη μου, επίτομης ιστορίας του είδους, που εκδόθηκε το 2019 και κυκλοφορεί πλέον και σε ελληνική μετάφραση. Ισως η οξυδέρκεια των παρατηρήσεων του Μπίτον, ενδεχομένως η τόλμη του να μην εξωραΐζει αυτό που καταλαβαίνει για τους Ελληνες, έπειτα από μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στη μελέτη της Ελλάδας, ήταν ο λόγος για τον οποίο το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έτυχε ιδιαιτέρως θερμής υποδοχής. Η ψυχρή αναλυτική ματιά του ανθρώπου που αγαπά την Ελλάδα ως τρίτος μάς ενοχλεί – κατά κανόνα, επειδή ξέρουμε ότι είναι σωστή. Πάντως, συνιστώ τη «βιογραφία» του σύγχρονου ελληνικού έθνους από τον Μπίτον, ως απαραίτητη για οποιονδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο θέλει να έχει γνώση του κόσμου μέσα στον οποίο ζει…

ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

Αν κατάλαβα καλά από τα γραφικά που προηγήθηκαν της απόφασης για τον τόπο της ταφής του Μίκη Θεοδωράκη, ο μακαρίτης, εκτός από πρόσωπο θνητό, ήταν και επάγγελμα!..