Το «χρίσμα» του Μακρόν για τις εκλογές στη Γερμανία

Σε μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τον περασμένο Ιούνιο, ο Αρμιν Λάσετ, ο υποψήφιος της Χριστιανικής Ενωσης για τη γερμανική καγκελαρία, είχε περιγράψει το πολιτικό του στυλ ως ένα μίγμα ανάμεσα στη «νηφαλιότητα» της Ανγκελα Μέρκελ και το «πάθος» του Εμανουέλ Μακρόν για τις ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις -επισημαίνοντας πως είναι γεννημένος στο Ααχεν, αισθάνεται λοιπόν γεωγραφικά πιο κοντά στο Παρίσι από ό,τι στο Βερολίνο.

Σε άρθρο που δημοσίευσε χθες στη «Handelsblatt», ο ίδιος τάχθηκε υπέρ της εξέλιξης της Europol σε ένα «ευρωπαϊκό FBI», ώστε να αντιμετωπιστεί το κυβερνοέγκλημα, πρότεινε έναν ευρωπαίο επίτροπο αρμόδιο για την εξωτερική κλιματική πολιτική και απηύθυνε έκκληση για μία «ισχυρότερη ένωση ασφάλειας», καθοδηγούμενη από τη γαλλογερμανική «φιλία». Λίγες ώρες αργότερα, ανέβηκε με τη σειρά του τα σκαλιά του Ελιζέ για μία συνάντηση με τον γάλλο πρόεδρο – είχε προηγηθεί, δύο ημέρες νωρίτερα, ο σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος για την καγκελαρία, Ολαφ Σολτς.

Το προεκλογικό τους πέρασμα από το Παρίσι, το ήθελε η παράδοση -πριν από τέσσερα χρόνια άλλωστε, και η Ανγκελα Μέρκελ είχε δεχθεί δύο υποψήφιους για τη γαλλική προεδρία, τον δεξιό Φρανσουά Φιγιόν και τον «ούτε αριστερά ούτε δεξιά» Εμανουέλ Μακρόν. Το στίλβωμα των ευρωπαϊκών τους διαπιστευτηρίων, το επιτάσσει η προεκλογική εκστρατεία.

Τον τραχύτατο δρόμο που έχει μπροστά του ο Αρμιν Λάσετ μέχρι τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου τον επιβεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις -προχθεσινή δημοσκόπηση της «Forsa» θέλει το CDU/CSU να έχει κατρακυλήσει στο 19%, χάνοντας 2% μέσα σε μία εβδομάδα, 14% σε σύγκριση με την εκλογική του επίδοση το 2017, 22% σε σύγκριση με το 2013, έναντι 25% του SPD, 17% των Πρασίνων, 13% των Φιλελεύθερων, 11% της ακροδεξιάς AfD και 6% του Die Linke.

Αμεση σχέση με αυτή την εικόνα θεωρείται πως έχει η ψήφος εμπιστοσύνης που έδωσε αιφνιδιαστικά στον Λάσετ από το βήμα της γερμανικής Βουλής, κατά την τελευταία συνεδρίασή της προεκλογικά, κατά την τελευταία εμφάνισή της σε αυτήν, η γερμανίδα καγκελάριος, βγαίνοντας από τον θεσμικό της ρόλο με τρόπο που δεν του έκανε αναγκαστικά καλό.

Δηλώσεις δεν έγιναν μετά το πέρας της συνάντησης Λάσετ – Μακρόν στο γαλλικό προεδρικό μέγαρο, όπως δεν είχαν γίνει και μετά το πέρας της συνάντησης Σολτς – Μακρόν τη Δευτέρα: όπως είναι αναμενόμενο, το Ελιζέ αποφεύγει να εκφράσει προτιμήσεις, κι ας έχει γεμίσει ο γαλλικός Τύπος με αναλύσεις για το ποιος από τους δύο υποψήφιους καγκελάριους είναι περισσότερο «συμβατός» με τον γάλλο πρόεδρο – η Αναλένα Μπέρμποκ, η υποψήφια των Πρασίνων για την καγκελαρία, δεν θέλησε να επισκεφθεί προεκλογικά το Παρίσι σημειώνοντας με νόημα πως «το Ελιζέ δεν είναι τόπος προεκλογικής εκστρατείας». Ο γαλλικός Τύπος θεωρεί τον Λάσετ πιο «γαλλόφιλο», τον Σολτς «πιο κοντά πολιτικά στον Μακρόν».

Όπως σημειώνει βέβαια η «Le Monde» σε θέματα ασφάλειας και άμυνας ιδιαίτερα, ο Λάσετ βρίσκεται εγγύτερα στις θέσεις του γάλλου προέδρου από τον Σολτς, που πρέπει να διαχειριστεί στα ζητήματα αυτά την αριστερή και πασιφιστική πτέρυγα του SPD. Στα δημοσιονομικά ζητήματα, ωστόσο, ισχύει μάλλον το αντίθετο: ο κεντρώος Λάσετ εξαρτάται ξεκάθαρα από τη δεξιά πτέρυγα του CDU, και δη από τον κήρυκά της, τον Φρίντριχ Μερτζ, που προήχθη σε οικονομικό σύμβουλο και υπερασπίζεται ένα υπερορθόδοξο όραμα περί των δημοσίων οικονομικών και της σχέσης με το χρέος – πολύ μακριά από τις ιδέες που προωθεί ο Εμανουέλ Μακρόν.