Μπάρμπαρα Λι: η Αμερικανίδα βουλεύτρια που είπε όχι στον πόλεμο το 2001

Ήταν μόλις τρεις μέρες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Η Αμερική ήταν ακόμη σε σοκ από μια επίθεση που είχε συγκλονίσει με βαρβαρότητά της. Το αίτημα της απάντησης και της εκδίκησης ήταν κυρίαρχο. Ο πρόεδρος Μπους ήθελε την έγκριση του Κογκρέσου για τη χρήση στρατιωτικής βίας.

Η Γερουσία είχε ήδη υπερψηφίσει ομόφωνα (98-0) την Εξουσιοδότηση για τη Χρήση Στρατιωτικής Ισχύος και το νομοθέτημα είχε έρθει για συζήτηση στη Βουλή.

Μία μοναχική φωνή διαφώνησε: αυτή της Μπάρμπαρα Λι, βουλεύτριας από την Καλιφόρνια που καταψήφισε, κάνοντας μια σύντομη, αλλά συγκλονιστική ομιλία που είκοσι χρόνια ακούγεται ανατριχιαστικά δικαιωμένη.

Ας μην ξεχνάμε ότι στα είκοσι χρόνια που μεσολάβησαν από την απόφαση για χρήση πολεμικής βίας στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν τη σχετική εξουσιοδότηση 41 φορές σε 19 χώρες συχνά χωρίς σχέση με την 11^η Σεπτεμβρίου.

Το Ινστιτούτο Watson στο Πανεπιστήμιο Brown έχει εκτιμήσει ότι τουλάχιστον 801.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα της πολεμικής βίας που ακολούθησε την 11^η Σεπτεμβρίου στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Υεμένη και το Πακιστάν, με τους αμάχους να αντιπροσωπεύουν σχεδόν τους μισούς. Οι ίδιες οι ΗΠΑ θρήνησαν χιλιάδες στρατιωτικούς και εργαζομένους σε ιδιωτικές εργολαβικές εταιρείες ενώ το συνολικό κόστος εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 8 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Η ιστορική ομιλία της Μπάρμπαρα Λι στο Κογκρέσο στις 14 Σεπτεμβρίου 2001

«Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,

Ξύπνησα σήμερα με βαριά καρδιά, γεμάτη θλίψη για τις οικογένειες και τους οικείους αυτών που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν στη Νέα Υόρκη, τη Βιρτζίνια και την Πενσυλβανία. Μόνο  οι πιο ανόητοι ή οι πιο αναίσθητοι δεν θα κατανοούσαν τη θλίψη που έχει καταλάβει τον αμερικανικό λαό και εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο.

Η ακατανόμαστη επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες με υποχρέωσε να στηριχτώ στην ηθική μου πυξίδα, τη συνείδησή μου και τον Θεό μου για να βρω καθοδήγηση.

Η 11η Σεπτεμβρίου άλλαξε τον κόσμο. Οι βαθύτεροι φόβοι τώρα μας στοιχειώνουν. Όμως, είμαι πεπεισμένη ότι η στρατιωτική δράση δεν θα αποτρέψει περαιτέρω πράξεις διεθνούς τρομοκρατίας κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.

Γνωρίζω ότι αυτή η απόφαση για τη χρήση βίας θα εγκριθεί και όλοι γνωρίζουμε ότι ο πρόεδρος μπορεί να διεξάγει πόλεμο ακόμη και χωρίς αυτή την απόφαση. Όσο δύσκολη και εάν είναι αυτή η ψήφος, κάποιοι από εμάς πρέπει να καλέσουμε σε αυτοσυγκράτηση. Πρέπει να υπάρξουν κάποιοι από εμάς που θα πουν: ας σταθούμε ένα λεπτό και ας σκεφτούμε για τις επιπτώσεις των πράξεών μας σήμερα – ας κατανοήσουμε με πιο πλήρη τρόπο τις συνέπειές τους.

Δεν έχουμε να κάνουμε με συμβατικό πόλεμο. Δεν μπορούμε να απαντήσουμε με έναν συμβατικό τρόπο. Δεν θέλω αυτό να ξεφύγει πέραν κάθε ελέγχου. Η κρίση αφορά ζητήματα εθνικής ασφάλειας, εξωτερικής πολιτικής, δημόσιας ασφάλειας, συγκέντρωσης πληροφοριών, οικονομίας και φόνου. Η απάντησή μας πρέπει να είναι εξίσου πολυεπίπεδη.

Δεν πρέπει να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα. Γιατί πάρα πολλοί αθώοι άνθρωποι έχουν ήδη πεθάνει. Η χώρα μας θρηνεί. Εάν βιαστούμε να εξαπολύσουμε μια αντεπίθεση, διατρέχουμε πολύ μεγάλο κίνδυνο γυναίκες, παιδιά και άλλοι άμαχοι να βρεθούν στα διασταυρούμενα πυρά.

Ούτε μπορούμε να αφήσουμε τη δικαιολογημένη οργή μας για αυτές τις εξωφρενικά πράξεις στυγνών δολοφόνων να πυροδοτήσουν την προκαταλήψεις ενάντια σε όλους τους Άραβες Αμερικανούς, τους Μουσουλμάνους, τους καταγόμενους από τη Νοτιοανατολική Ασία και οποιουσδήποτε άλλους ανθρώπους εξαιτίας της φυλής, της θρησκείας ή της εθνότητάς τους.

Τέλος, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί να μην εμπλακούμε σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος και χωρίς μια στρατηγική εξόδου, ή έναν συγκεκριμένο στόχο. Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος.

Το 1964 το Κογκρέσο έδωσε στον πρόεδρο Λύντον Τζόνσον την εξουσία “να πάρει όλα τα απαραίτητα μέσα” για να αποκρούσει επιθέσεις και να αποτρέψει περεταίρω επιθετικές ενέργειες. Κάνοντας το αυτό, η Βουλή απεμπόλησε τις δικές της συνταγματικές ευθύνες και έριξε τη χώρα σε έναν πολυετή ακήρυκτο πόλεμο στο Βιετνάμ.

Εκείνη την εποχή, ο Γερουσιαστής Γουέιν Μορς, η μία από τις δύο μοναχικές ψήφους που ψήφισαν ενάντια στην Απόφαση για τον Κόλπο του Τονκιν, δήλωσε: “Πιστεύω ότι η ιστορία θα καταγράψει ότι κάναμε ένα σοβαρό λάθος με το να υπονομεύουμε και να παρακάμπτουμε το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Πιστεύω ότι με τον επόμενο αιώνα, οι επόμενες γενιές θα κοιτάζουν με φόβο και μεγάλη απογοήτευση ένα Κογκρέσο που τώρα πρόκειται να κάνει ένα τόσο ιστορικό λάθος”.

Ο Γερουσιαστής Μορς είχε δίκιο και φοβάμαι ότι κάνουμε το ίδιο λάθος σήμερα. Και φοβάμαι τις συνέπειες. Ταλαντεύτηκα για αυτή την ψήφο. Όμως, κατάφερα να βρω κατεύθυνση στην πολύ οδυνηρή αλλά και πολύ όμορφη επιμνημόσυνη ακολουθία σήμερα στον Εθνικό Καθεδρικό. Όπως πολύ εύγλωττα είπε ένα μέλος του κλήρου, “Καθώς αναλαμβάνουμε δράση, ας μη γίνουμε το κακό που θρηνούμε”.»

Ποια είναι η Μπάρμπαρα Λι

Γεννημένη το 1946, η Μπάρμπαρα Λι γεννήθηκε στο Τέξας αλλά από το 1960 ζει στην Καλιφόρνια. Σπούδασε κοινωνική εργασία και ως φοιτήτρια εργάστηκε εθελοντικά σε ένα μορφωτικό κέντρο των Μαύρων Πανθήρων.

Από το 1998 εκλέγεται συνεχώς στη 13^η εκλογική περιφέρεια της Καλιφόρνια ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ενώ προηγουμένως εκλεγόταν από το 1990 στη Βουλή της Καλιφόρνια. Θεωρείται μία από τις πιο προοδευτικές φωνές μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα.

Στη μακρά θητεία της βρέθηκε πολλές φορές στη θέση να καταψηφίζει αποφάσεις για πολεμικής επιχειρήσεις των ΗΠΑ.