Γιώργος Κωνσταντίνου – Τη μέρα που θα πω ότι θέλω διάλειμμα από τη δουλειά, θα φύγω

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι ένας ηθοποιός που δεν χρειάζεται συστάσεις.

Δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες έχουν φτιάξει μια καριέρα αξιοζήλευτη.

Η ηθοποιός μίλησε στο TV24 για την μεγάλη του αγάπη, το θέατρο, αλλά και τα επόμενα σχέδιά του.

Είστε αεικίνητος. Η σκηνή είναι ο ζωτικός σας χώρος. Πού τη βρίσκετε τόση ενέργεια;

«Όταν αγαπάς κάτι μπορεί να σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή και είναι φυσικό να έχεις ενέργεια, δράση και προσμονή για το τι θα κάνεις στο μέλλον. Τώρα συζητώ για μια δουλειά που ετοιμάζεται για το άλλο καλοκαίρι».

Ύστερα από τόσα χρόνια δουλειάς δεν έχετε επιθυμήσει να κάνετε ένα διάλειμμα και να ξεκουραστείτε;

«Την ημέρα που θα το πω αυτό θα φύγω. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Το θέατρο είναι εξάρτηση. Είναι η ζωή μου. Είμαι 65 χρόνια στον χώρο».

Πείτε μας για τον ρόλο σας στα «Καλύτερό μας χρόνια».

«Υποδύομαι έναν άστεγο που έχει πάθει άνοια. Τότε δεν υπήρχε το amber alert, αλλά τα τηλέφωνα του Ερυθρού Σταυρού. Είναι εβραίος και είχε βρεθεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσής. Έχει αριθμό στο μπράτσο και αυτό του δίνει πόνο σε όλη του τη ζωή Τον ανακαλύπτουν τα παιδιά της γειτονιάς, τον συμπαθούν, του δίνουν να φάει και του δείχνουν συμπόνια, μέχρι που ο Αγγελος τον πηγαίνει στο σπίτι και γνωρίζεται και με την υπόλοιπη οικογένεια των Αντωνόπουλων».

Πώς σας φαίνονται οι μικροί πρωταγωνιστές της σειράς;

«Με έχουν καταπλήξει. Εχουν πηγαίο ταλέντο και αυθορμητισμό. Tους βλέπω και τους χαζεύω. Μου έκανε επίσης εντύπωση και πρέπει να το πω και να το φωνάξω, το πόσο καλή κι ευγενική ήταν η παραγωγή. Τόσο εξυπηρετικά παιδιά, με τόση υπομονή και γλυκό τρόπο. Βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο σε αυτό το γύρισμα. Μακάρι να ήταν έτσι όλες οι δουλειές. Αισθάνθηκα πολύ όμορφα Δεν έχει σημασία αν είσαι ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Εχω πάει κι αλλού. Εδώ ήταν φύσει και θέση ευγενικοί».

Τι συμβουλεύετε τους νέους ηθοποιούς που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα στον χώρο;

«Να είναι όσο γίνεται σεμνοί, στρατιώτες στη δουλειά και να μην επαναπαύονται σε αυτό που λέγεται τηλεόραση. Αυτό είναι ένα σκαλοπάτι. Την αξία τους θα τη δείξουν στο θέατρο. Η τηλεόραση. δυστυχώς, και το έχουμε διαπιστώσει, είναι ένα εφήμερο μέσο. Όταν τελειώνει μια σειρά και ο ηθοποιός δεν έχει γερές βάσεις, χάνεται, θυμηθείτε τον «Μεθοριακό σταθμό». Πόσοι ήταν εκείνοι που έσβησαν. Να μη στηρίζονται και να μη βάζουν τα θεμέλια της ζωής τους στην τηλεόραση. Εμένα είναι ένα αγαπημένο μου μέσο. Εχω κάνει 25 σίριαλ και ήταν εκπληκτική ερωμένη. Όμως είχα πίσω μου τη βάση του θεάτρου και γι’ αυτό εξακολουθώ να είμαι αυτός που είμαι».