Ο ρατσισμός ενάντια στα προσφυγόπουλα ρίχνει νερό στο μύλο της ακροδεξιάς

Αχός βαρύς ακούγεται. Πολλά ξενοφοβικά ντουφέκια πέφτουν. Και δυστυχώς δεν είναι απλά ένας βουλευτής που είτε το κάνει προς άγραν ψήφων είτε πιστεύει σε ακραίες και ρατσιστικές θεωρίες.

Είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας που έχει μπολιαστεί με μια πολιτική τάση η οποία ήταν αυτή που ενίσχυσε, απογείωσε, κράτησε επί χρόνια στο προσκήνιο την Χρυσή Αυγή και τον λεγόμενο «χρυσαυγιτισμό».

Και πιστεύαμε ότι οι εποχές που κυνηγούσαν και χτυπούσαν μετανάστες το κέντρο της Αθήνας, είχαν περάσει ανεπιστρεπτί.

Πιστεύαμε ότι ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων και μεταναστών είχε ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον η ώριμη ελληνική κοινωνία είχε επιδείξει διάθεση ανοχής, συμπάθειας, συμπόνοιας σε ανθρώπους κατά κύριο λόγο κατατρεγμένους, πεινασμένους, πένητες και κυνηγημένους.

Όμως, υπάρχουν ακόμη ισχυροί θύλακοι ακροδεξιάς με… γραβάτα, ανεξαρτήτως ιδιότητας, φύλου ή κοινωνικής και επαγγελματικής καταξίωσης.

Μπορεί να είναι πολιτικοί, στελέχη της διοίκησης, εκκολαπτόμενοι σωτήρες της πατρίδας, τραγουδιστές και ηθοποιοί. Ή απλά «επαγγελματίες Ελληναράδες» που θέλουν να αποκομίσουν κατά κύριο λόγο πολιτικά οφέλη.

Αδικαιολόγητη οποιαδήποτε επίθεση από άνθρωπο σε άνθρωπο, ειδικά αν ενέχει και ρατσιστικά, ξενοφοβικά χαρακτηριστικά.

Αλλά βρε αθεόφοβοι. Βρε πιστοί της θρησκείας της ανεκτικότητας, της αγάπης, του σεβασμού στους άλλους.

Με τα παιδιά τα βάλατε;

Είναι δυνατόν να ρίχνονται πεντάχρονα παιδάκια στο λάκκο των λεόντων;

Να γίνονται «θηράματα» σε μια αντιπαράθεση που δεν δημιούργησαν τα ίδια και δεν φταίνε τα ίδια;

Και τι νόημα έχει δηλαδή να δημοσιεύονται ονόματα προσφυγόπουλων και μεταναστόπουλων που πηγαίνουν στο σχολείο;

Τι νόημα έχει να στοχοποιούνται μικρά παιδάκια, αθώες ψυχές;

Πρέπει να τελειώνουμε με αυτό το αίσχος. Όταν είναι παιδιά δεν έχει καμιά σημασία αν είναι μαυράκια, λευκά, κίτρινα ή κόκκινα.

Αν είναι Ελληνόπουλα, Πακιστανάκια ή Αφγανάκια.

Δεν έχει καμιά σημασία, είναι παιδιά, και αυτή είναι η σημαντικότερη από όλες τις ιδιότητες.

Και στο κάτω – κάτω δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε με την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα και να βλέπαμε με ποια κίνητρα θα συμβάλλαμε στην αύξηση των γεννήσεων;

Δεν θα έπρεπε να φτιάξουμε μια εθνική στρατηγική για την αύξηση των γεννήσεων, αντί να τα βάζουμε με μικρά παιδιά; Και μάλιστα παιδιά που ενδεχομένως γεννήθηκαν εδώ;

Ή μήπως δεν είναι… Αντετοκούνμπο (ακόμη) για να πανηγυρίζουμε στα social media, αλλά στο σπίτι μας να βρίζουμε τους μαύρους;

Δεν θα έπρεπε να μιλάμε για την αυτόματη απόδοση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα μας;

Δεν θα έπρεπε να μιλήσουμε για ένα στρατηγικό σχέδιο ουσιαστικής ενσωμάτωσης η οποία θα συνέβαλε στην αύξηση του πληθυσμού;

Τουλάχιστον θα έπρεπε να χαιρόμαστε που τα ξένα αυτά παιδάκια πηγαίνουν σε ελληνικά νηπιαγωγεία και δημοτικά.

Τι θέλουμε δηλαδή; Χιλιάδες παιδιά εκτός σχολείων να τριγυρνούν στους δρόμους;

Θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς που επιλέγουν να μάθουν γράμματα, και μάλιστα ελληνικά γράμματα.

Κι όλοι αυτοί οι «επαγγελματίες Ελληναράδες» που αντιδρούν, θα έπρεπε να χαίρονται που τα ξένα παιδάκια θα γίνουν κοινωνοί της ελληνικής παιδείας.

Είναι, λοιπόν, ντροπή και υποκρισία όλο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί. Και κάνει μεγάλο κακό στην ίδια την κοινωνία.

Γιατί ενισχύει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Γιατί θέτει διλήμματα στους πολίτες τα οποία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

Γιατί δημιουργεί ένα κλίμα το οποίο θα πληρώσουμε ακριβά όταν ο «χρυσαυγιτισμός» ως κοινωνικό φαινόμενο, ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.

Γιατί στην τελική, τέτοιες καταστάσεις ρίχνουν νερό στο μύλο της ακροδεξιάς, της μισαλλοδοξίας.

Κι έρχονται ως συνέχεια των επεισοδίων για την περιοδεία της μαριονέτας Αμάλ.

Κι αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί.