Κώστας Τριπολίτης – Ο πολιτικοποιημένος ποιητής της στιχουργικής έχει γενέθλια

To βιογραφικό αυτού του ανθρώπου δεν είναι άλλο από την ημερομηνία γέννησής του.

«Δε λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα», έγραψε ο Κώστας Τριπολίτης και απογείωσε μουσικά ο Δήμος Μούτσης. Η φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου το σφράγισε. Και είναι ο στίχος που επέλεξε για τον τάφο της η κορυφαία τραγουδίστρια. Αυτό το αιχμηρό στην απλότητά του «Δε λες κουβέντα».

Ο Κώστας Τριπολίτης έχει γράψει πολλά ακόμα τραγούδια που έχουν γράψει μέσα μας.

Ο ίδιος είναι σχεδόν αποσυρμένος από την όποια δημοσιότητα πιστώνεται σε έναν «ποιοτικό στιχουργό» εν Ελλάδι.

Μόνο σε «συνθέτες με παιδεία», όπως έχει δηλώσει μπορεί να εμπιστευθεί τα γραπτά του. Οι συνεργασίες του, μία προς μία, δείχνουν ακριβώς τι εννοεί ποιότητα ο Τριπολίτης.

«Αν δεν είχα την ευτυχία να έχω την εκτίμηση του Θεοδωράκη, του Μικρούτσικου, του Μούτση, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είχαν μελοποιηθεί ποτέ αυτοί οι στίχοι καθώς έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι συνθέτες δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν τι κείμενο καλούνται να μελοποιήσουν», είχε επισημάνει ο στιχουργός σε συνέντευξή του στο Δίφωνο πριν 13 χρόνια.

Στην ίδια συνέντευξη είχε επιχειρήσει να εξηγήσει την μοναχικότητά του ως επιλογή.

Είχε πει:

«Είμαι λίγο μονήρης τύπος. Όπου ακούω παρέες και δη λογοτεχνικές ή μουσικές παθαίνω μια δυσανεξία χωρίς να το λέω αυτό με υπεροψία, είναι ιδιοσυστασιακό. Ακολούθησα μια μοναχική τροχιά που ακόμη και σήμερα αισθάνομαι το ίδιο.

Για αυτό και εκπλήσσομαι όταν ακούω από ανθρώπους ότι ξέρουν τα τραγούδια μου. Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κάτι σπουδαίο. Δεν θεωρώ ότι εγώ ο ίδιος λειτούργησα καταλυτικά για κάποια πράγματα, δεν έχω το σύνδρομο του σωτήρος. Ούτε ένιωσα ποτέ την επιτυχία. Δεν ξέρω τι είναι. Δεν άλλαξε η ζωή μου. Λεφτά δεν έβγαλα, αναγνωρισιμότητα δεν έχω, οι συνεντεύξεις μου είναι μετρημένες όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτό όμως το επέλεξα εγώ γιατί κάθε φωτογραφία μου θεωρώ πως είναι ένας εν δυνάμει κίνδυνος και εξηγούμαι ως προς αυτό: Πιστεύω στον τρέχοντα, στον άμεσο λόγο τον οποίο δεν θα τον βρω σε ένα γραφείο ή στην εφημερίδα και στην τηλεόραση αλλά στον τεκέ, στο πορνείο, στην αγορά, στο λιμάνι εκεί δηλαδή που βράζει η ζωή.

Εκεί πρέπει να είμαι για να μαζεύω το υλικό μου οπότε αν είμαι αναγνωρισμένος, αδρανοποιούμαι γιατί οι άνθρωποι γίνονται επιφυλακτικοί μαζί μου οπότε δεν μπορώ να ζήσω τη λαλιά τους. Κάθε συγγραφέα η πατρίδα είναι η γλώσσα του και εκεί θέλω να ζω.»

Τι να πρωτοθυμηθούμε από την δισκογραφία του;

1979 «Εικόνες» (Γ Χατζηνάσιος)

1981 «Επιβάτης» (Μ. Θεοδωράκης) / «Πίσω α π ’ τη βιτρίνα» (Γ. Χατζηνάσιος)/ «Ραντάρ» (Μ. Θεοδωράκης)/ «Σκουριασμένα χείλια» (Στ. Κραουνάκης)/ «Φράγμα» (Δ. Μούτσης)

1986 «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλλα» (Α. Βαρδής).

1987 «Ρινγκ» (Τάκης Μπουγάς), «Το τρίτο μάτι» (Δ. Τσακνής), «Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια» (Θ. Μικρούτσικος)

1988 «Όλα από χέρι καμένα» (Θ. Μικρούτσικος)

1989 «Άρλεκιν» («Όσο κρατάει ένας καφές» Θ. Μικρούτσικος)

1992 «Συγνώμη για την άμυνα» (Θ.Μικρούτσικος)

2002 «Γέφυρες» (Δ. Τσακνής)

Ο Κώστας Τριπολίτης θα μπορούσε να γράφει πολύ περισσότερο. Πολλοί είναι οι συνθέτες και οι τραγουδιστές που θα ήθελαν συνεργασία μαζί του. Όμως, είναι πολύ ακριβός με τις λέξεις του.

Κάθε τραγούδι του ζυγίζει πολύ, έχει αξία και δύναμη. Και ναι, είναι πολιτικό.

Έχει γράψει ο Κώστας Μπαλαχούτης για τον Τριπολίτη:

«Οι σκέψεις του που γίνονται λέξεις, πέρα από την δεδομένη μαστοριά του τεχνίτη, κουβαλάνε αίμα, ειλικρίνεια, διεισδυτική ματιά. Είναι η ιδεολογία, το πιστεύω, η ψυχή, και η στάση ενός εμπνευσμένου και συνεπή αντιήρωα δημιουργού.

Το όνειρο, το όραμα, το απάγκιο, η λύση, η συμμετοχή, το τίμημα και το πικρό μερτικό του στο ταμείο της ζήσης.»

Αυτά τα σοφά ζυγισμένα λόγια αποτυπώνονται στην ολότητά τους στην «Νταλίκα» του.

‘Εμβλημα:

Χρόνια πολλά, Κώστα Τριπολίτη! Και όπως θα έλεγε ο δημοσιογράφος Γιάννης Κολλιάκος, που επιμελήθηκε και το κολλάζ της κεντρικής φωτογραφίας, «Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά».

Κι οι στίχοι σου ν’ αντιλαλούνε μέσα τους…