Η σκηνή

Να μην κοροϊδευόμαστε τώρα: ο Μπογδάνος έπρεπε να έχει διαγραφεί όχι χθες, ούτε προχθές, αλλά πέρυσι. Δεν έχει καμιά θέση στο φιλελεύθερο κόμμα του οποίου ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και, επιπλέον, δεν παύει ούτε να προκαλεί ούτε να νοιάζεται για το αν οι προκλήσεις του απομακρύνουν δυνητικούς ψηφοφόρους από το κόμμα.

Δύο είναι οι λόγοι για τους οποίους ο Πρωθυπουργός διατηρεί ακόμη τον συγκεκριμένο βουλευτή στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. Ο ένας είναι ότι οι επικρίσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι από χέρι καμένες. Με ποια αξιοπιστία μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητά την αποπομπή του Μπογδάνου όταν έχει συμπήξει κυβερνητική συνεργασία  για τέσσερα χρόνια με τους Ανεξάρτητους Ελληνες; Στο κάτω – κάτω, ο Μητσοτάκης δεν έχει ανάγκη τον Μπογδάνο για να κυβερνήσει, ενώ ο Τσίπρας στήριζε την υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνησή του στις ψήφους των εθνικολαϊκιστών του Πάνου Καμμένου.

Ο δεύτερος λόγος είναι η λεγόμενη πολυσυλλεκτικότητα στην οποία πιστεύει ο Πρωθυπουργός. Και στο όνομα της οποίας χρησιμοποιεί στελέχη τόσο από τον κεντροαριστερό όσο και από τον ακροδεξιό χώρο. Από τη μια έχει τον Πιερρακάκη και τον Τσακλόγλου κι από την άλλη τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη. Στον ανασχηματισμό υπουργοποιεί έναν πρώην γραμματέα της ΚΝΕ και έναν πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ.

Η συνταγή είναι κατ’ αρχάς σωστή και δοκιμασμένη: ένα μεγάλο κόμμα πρέπει να αξιοποιεί στελέχη από διάφορους ιδεολογικούς χώρους. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την Ακροδεξιά, η στρατηγική αυτή έχει το επιπλέον πλεονέκτημα ότι απορροφά φωνές που αν ήταν ανεξάρτητες μπορεί να έκαναν ζημιά στο κόμμα. Οπως έλεγε κι ο Λίντον Τζόνσον, είναι καλύτερα να έχεις κάποιον μέσα στη σκηνή και να κατουράει έξω, παρά έξω από τη σκηνή και να κατουράει μέσα. Το πρόβλημα είναι όταν έχεις κάποιον μέσα στη σκηνή και κατουράει μέσα.

Aυτό ακριβώς κάνει ο Μπογδάνος με τις συνεχείς προκλητικές παρεμβάσεις του, αποκορύφωμα των οποίων ήταν η αναδημοσίευση καταλόγου με τα προσωπικά δεδομένα μαθητών νηπιαγωγείου. Οι εξηγήσεις που έδωσε ήταν παιδαριώδεις. Και δεν υπάρχει καμιά ένδειξη πως με την πρώτη ευκαιρία δεν θα φέρει και πάλι σε δύσκολη θέση τον Πρωθυπουργό. Ο Θάνος Πλεύρης, τουλάχιστον, έδειξε πως θέλει να αφήσει πίσω του το παρελθόν του και να υπηρετήσει τις κεντρικές επιλογές του ανθρώπου που τον διόρισε. Ο Μπογδάνος θα είναι πάντα ένα αγκάθι, ένα δείγμα όχι πλουραλισμού αλλά σύγχυσης.

Το πιθανότερο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει να κάνει κάποια κίνηση υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και θα διαγράψει τον απροσάρμοστο βουλευτή όταν έρθει η ώρα. Γνωρίζει άλλωστε ότι δεν έχει τίποτα να φοβάται αν τον έχει έξω από τη σκηνή. Για τον Μπογδάνο μιλάμε, δα, όχι και για τον Εντγκαρ Χούβερ…