Ολυμπιακός – Πόσο (του) έλειψε

Απουσίαζε από τις 19 Αυγούστου και το πρώτο ματς με τη Σλόβαν. Ενας μήνας και κάτι. Ο πιο δύσκολος μήνας για να λείψει ο Γιώργος Μασούρας. Ακριβώς πάνω στη μετάβαση από την προηγούμενη αγωνιστική version στην επόμενη. Ο σταθερότερος και ουσιαστικότερος μεσοεπιθετικός του ρόστερ. Εκείνος που ο Πέδρο Μαρτίνς εμπιστεύεται με κλειστά τα μάτια για ένα σωρό αποστολές. Είτε στα άκρα της επίθεσης. Είτε σε ρόλο περιφερειακού. Μια «βάση» για κάθε ιδέα του, τώρα που μοιράζονται από την αρχή οι ρόλοι. Ενα δικό του «δημιούργημα» σε θέση-κλειδί για τους Πειραιώτες.

Τέσσερα ματς δεν ήταν εδώ και το τεχνικό τιμ πόνταρε σε τέσσερις διαφορετικές «συνεργασίες». Ονιεκούρου, Αγκιμπού και Βαλμπουενά πίσω από τον Ελ Αραμπί με τη Σλόβαν σε 4-2-3-1. Ελ Αραμπί και Τικίνιο με τον Ατρόμητο σε 4-4-2 με Βαλμπουενά και Λόπες στα άκρα. Αγκιμπού, Ελ Αραμπί και Ονιεκούρου σε 4-3-3 με την Αντβέρπ. Αγκιμπού, Βαλμπουενά, Ονιεκούρου και Τικίνιο με τη Λαμία ξανά σε 4-2-3-1. Και μόνο η καταγραφή της… αναζήτησης φτάνει για να αντιληφθεί ο καθένας πόσο δύσκολο ήταν για τον κόουτς και τους συνεργάτες του να βρουν μια φόρμουλα δίχως να μπορούν να υπολογίσουν στον έλληνα άσο. Σε κάποιον με μεγάλη συνέπεια στο ανασταλτικό κομμάτι του ρόλου. Σε κάποιον που ξέρει ξεκινώντας από τα πλάγια να πατά περιοχή και να σκοράρει. Σε κάποιον που ο τρόπος που οδηγεί την «πίεση» στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου, είναι από μόνο του ένα… βασικό δεδομένο στο παιχνίδι του πρωταθλητή. Το ότι η επιστροφή του συνδυάστηκε με το πρώτο φετινό απόγευμα που ο Ολυμπιακός έβαλε 4 γκολ είναι μάλλον το κερασάκι στην τούρτα.