Εριέττα Κούρκουλου – «Κάθε μέρα σφάζουμε αμέτρητες αθώες ψυχές»

Η Εριέττα Κούρκουλου έχει συνδέσει την καθημερινότητά της  με τη διάσωση των αδέσποτων ζώων, που έγινε το πάθος της από την ημέρα που κατάλαβε τι σημαίνει αδέσποτο και αντιλήφθηκε την υποχρέωση που έχουμε προς αυτά.

Με φόντο τις καταστροφικές πυρκαγιές που κόστισαν τη ζωή σε πολλά ζώα στη χώρα μας το περασμένο καλοκαίρι, η Εριέττα Κούρκουου,  μίλησε στο περιοδικό Marie Claire για τις κατά καιρούς καταστροφικές συμπεριφορές των πολιτών και της Πολιτείας σε σχέση με τη χλωρίδα και την πανίδα της χώρας.

Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τα social media; Τι σας κάνει τόσο ατρόμητη στο Instagram;

«Μετά από πολλή σκέψη και απόλυτη συνείδηση του τι θα ακολουθούσε, αποφάσισα να ανοίξω ένα λογαριασμό στο Instagram για να μοιραστώ κάποιες γνώσεις που εμένα μου άλλαξαν τη ζωή.

Τελειώνοντας το μεταπτυχιακό μου παράρτημα των περιβαλλοντικών επιστημών, κατάλαβα ότι ήταν υποχρέωση μου να χρησιμοποιήσω τη δύναμη του ονόματος μου για να ρίξω φως στον απερίγραπτο πόνο και τη συστηματική κακοποίηση στην οποία υπόκεινται δισεκατομμύρια ζώα το χρόνο, αλλά και τις καταστροφικές συνέπειες της παραγωγής του κρέατος και των ζωικών παραγόντων στον πλανήτη και την ανθρώπινη υγεία.

Οι περισσότεροι λογαριασμοί ανθρώπων που έχουν μεγάλη επιρροή στο κοινό είναι στημένοι πολύ προσεκτικά, έτσι ώστε να μην ταράξουν τα νερά, να μην τραβήξουν αρνητική κριτική και να ωραιοποιήσουν την πραγματικότητα στην οποία ζούμε εμείς και τόσα άλλα πλάσματα. Από τη μια, είναι λογικό και αποδεκτό αυτό, αφού οι άνθρωποι αυτοί βγάζουν το ψωμί τους από το να είναι αρεστοί, ενώ βασίζονται στην υποστήριξη χορηγών για να κάνουν τη δουλειά τους.

Από την άλλη, όμως, λείπει η αλήθεια από τα media και εγώ είμαι στην ευχάριστη θέση να μπορώ να την πω, γιατί δεν εξαρτάται η επιβίωση μου από το τι θα πει ο κόσμος ή ποιον θα δυσαρεστήσουν οι απόψεις μου.

Ζούμε σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την ανθρωπότητα που κάποιος πρέπει να σπάσει τα αυγά και να πει τα πράγματα όπως είναι.

Είτε αυτό αφορά τα προβλήματα γονιμότητας που αντιμετωπίζουν τόσα ζευγάρια, είτε την αχρείαστη δολοφονία δισεκατομμυρίων συναισθανόμενων πλασμάτων κάθε χρόνο, αποφάσισα ότι κάποιος έπρεπε να μιλήσει.

Οι πρόσφατες καταστροφικές φωτιές στη χώρα, με αποκορύφωμα αυτές στην Αττική και την Εύβοια, μας έδωσαν μία μικρή αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι.

Μας έδειξαν τη δύναμη του εθελοντισμού και, ελπίζω, αφύπνισαν περισσότερους συμπολίτες μας για την ανάγκη προστασίας της άγριας ζωής».

Πιστεύετε πως όντως η καταστροφή θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι απέναντι στα ζώα, ή ήταν ένα πρόσκαιρο ξύπνημα μέσα μας, που όμως θα ξαναπέσει σε λήθαργο με τον καιρό;

«Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν το προτέρημα και το μειονέκτημα να ξεχνούν γρήγορα. Όταν ένα θέμα βρίσκεται στην επικαιρότητα και παίρνει μεγάλη δημοσιότητα, όλοι τρέχουν να βοηθήσουν.

Η αφύπνιση αυτή, όμως, είναι συνήθως πρόσκαιρη και όταν έρχεται η επόμενη μέρα και σβήνουν οι κάμερες, μένουν μόνο εκείνοι οι οποίοι έχουν αφιερώσει έτσι κι αλλιώς τη ζωή τους στον εθελοντισμό και την ανιδιοτελή προσφορά.

Κατά τη γνώμη μου, η καταστροφή είναι καθημερινή στα χρόνια που διανύουμε και απλά αρνούμαστε να τη δούμε. Κάθε μέρα καταστρέφεται ο πλανήτης μας. Κάθε μέρα υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι.

Κάθε μέρα σφάζουμε αμέτρητες αθώες ψυχές. Κάθε μέρα έχουμε ανάγκη από ήρωες.

Προϋπόθεση για να γίνουμε καλύτεροι απέναντι στα ζώα είναι το να αναλογιστούμε και να αναγνωρίσουμε τους τρόπους με τους οποίους οι καθημερινές μας-συνήθειες συμβάλλουν στο βασανισμό τους – από τη δερμάτινη τσάντα που κρατάμε μέχρι τη γαλοπούλα και το τυρί που βρίσκονται στο τοστάκι μας.

Να ζούμε και να καταναλώνουμε δηλαδή συνειδητά και όχι μηχανικά».

Πώς αντιμετωπίσατε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη «Save A Greek Stray»; Πώς ήταν η επόμενη μέρα;

«Τις πρώτες μέρες σπεύσαμε στις πυρόπληκτες περιοχές για να προσφέρουμε βοήθεια σε τραυματισμένα και εγκλωβισμένα ζώα.

Στη συνέχεια, δυστυχώς, αναγκαστήκαμε να στρέψουμε όλη μας την προσοχή στην εκκένωση του καταφυγίου στον Ωρωπό, στο οποίο τελικά δεν έφτασε ποτέ η φωτιά.

Όταν πλέον καταφέραμε να επιστρέψουμε στη βάση μας, επικεντρωθήκαμε ξανά στα πυρόπληκτα ζώα, τα οποία είχαν τεράστια ανάγκη από βοήθεια. Δυστυχώς, υπήρξαν πολλά (ειδικά ζώα παραγωγής), τα οποία δεν προλάβαμε», είπε.