Σοβαρά τώρα;

Η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, και γενικότερα η τήρηση της δημόσιας τάξης, είναι ένα πολύ σύνθετο ζήτημα. Απαιτεί αποφασιστικότητα, επαγγελματισμό, αλλά την ίδια στιγμή και μέριμνα για την προστασία των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Προσκρούει στη διαφθορά και στις αγκυλώσεις του νόμου. Ακριβώς επειδή καθορίζει το πόση ασφάλεια νιώθει ο πολίτης, ανεβοκατεβάζει υπουργούς, ακόμη και κυβερνήσεις. Ενας από τους βασικούς λόγους (για πολλούς ο βασικότερος) που φαγώθηκε ο Χρυσοχοΐδης ήταν «οι κριτικές που δέχθηκε από δεξιά κι από αριστερά», όπως ανέφερε εκείνο τo μνημειώδες non paper της Νέας Δημοκρατίας.
Η πάταξη της ενδοοικογενειακής βίας, και φυσικά των γυναικοκτονιών, είναι ένα ακόμη πιο σύνθετο ζήτημα. Εντάσσεται σε μια μακρά παράδοση πατριαρχίας και υποβιβασμού των γυναικών. Απαιτεί εκπαίδευση, εξειδίκευση, ευαισθησία. Η Ισπανία εργάζεται χρόνια σε αυτή την κατεύθυνση, και επιτέλους έχουν φανεί ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

Το να αναρωτιέται λοιπόν ο Χρήστος Σπίρτζης «πόσες ακόμη πρέπει να θυσιαστούν για να αντιληφθούν ότι η πολιτική Μητσοτάκη πρέπει να αλλάξει» δεν είναι μόνο προκλητικό, αλλά και παντελώς βλακώδες. Και η πιο ενδιαφέρουσα αντίδραση δεν είναι εκείνη του εκπροσώπου της ΝΔ, που ήταν άλλωστε αναμενόμενη, αλλά μιας πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. «Οχι στην πλάτη μας, όχι στο όνομά μας! Η χονδροειδέστατη απόπειρα εργαλειοποίησης μιας ακόμη στυγερής γυναικοκτονίας μάς προσβάλλει βαθύτατα!Και ως γυναίκες και ως αριστερές», έγραψε η Αννέτα Καββαδία. Για να προσθέσει σε ένα υστερόγραφο: «Σοβαρά τώρα; Αυτόν τον τρόπο αντιπολίτευσης επιλέγουμε;».

Ο Σπίρτζης δεν είναι κανένα τυχαίο στέλεχος. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποστεί δύο ακόμη εκλογικές ήττες και τεθεί εκ των πραγμάτων θέμα ηγεσίας, ο πρώην υπουργός και σημερινός τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη θα θέσει υποψηφιότητα, σε συνεργασία ενδεχομένως με τον Παύλο Πολάκη. Ούτε η ανάρτησή του για τη γυναικοκτονία της Ρόδου ήταν κάτι που του «ξέφυγε». Χθες επανήλθε με ένα κείμενο 700 λέξεων, όπου μεταξύ άλλων ψέγει την ΕΛ.ΑΣ. επειδή δεν επιτηρούσε τον δρόμο όπου «σκοτώθηκε» (όπως επιμένει να γράφει) η 31χρονη γυναίκα και καταγγέλλει τον «δογματισμό» του Μητσοτάκη, ο οποίος «βρίσκεται μακριά από την κοινωνία και τα προβλήματα κάθε οικογένειας και κάθε ανθρώπου στη χώρα μας».

Με μια τέτοιου ύφους, ήθους και περιεχομένου αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης θα είναι Πρωθυπουργός τουλάχιστον για καμιά δεκαετία ακόμη. Αλλά το θέμα δεν αφορά μόνο εκείνον. Αν σε αυτόν τον λαϊκισμό αντιδρά από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο μια πρώην βουλευτής, αυτό σημαίνει ότι οι υπόλοιποι συμφωνούν. Καλύπτονται. Δέχονται ή ανέχονται. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο Στέλιος Κούλογλου αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν όταν τόλμησε να εκφράσει μια προσωπική άποψη και του την έπεσε ο… Πολάκης. Σοβαρά τώρα, που λέει κι η Καββαδία, αυτό το κόμμα ελπίζει να επιστρέψει μια μέρα στην εξουσία;