Ο Γιώργος Αρσενάκος σε μα σπάνια συνέντευξη αποκάλυψε πτυχές της ζωής του που αγνοούσαμε.

Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από κάθε μεγάλη επιτυχία της Panik μίλησε τους γονείς του και τα μαθητικά του χρόνια.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλλιθέα. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και η μητέρα μου μεταφράστρια αγ­γλικών. Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Καλλιθέα με πολλή μουσική. Ήμουν πολύ καλός μαθητής, αλλά δεν είχα κάποιο αγαπημένο μάθημα και δεν ήξερα τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Η μητέρα μου ήθελε να γίνω δικηγόρος ή γιατρός, κλασικά. Εγώ δεν μπορούσα ούτε τα δικαστήρια ούτε τα νοσοκομεία… Με βόλεψε το γεγονός ότι στη χρονιά που έδινα Πανελλήνιες πρώτα έγραφες και μετά με τα μόρια που είχες έμπαινες σε όποια σχολή ήθελες.

»Τότε είχαμε και καταλήψεις, εγώ ήμουν πρόεδρος του 15μελούς. Ο λυκειάρχης είχε πει στη μητέρα μου ότι δεν θα έγραφα καλά, τελικά όμως έγραψα και βρέθηκα με τα μόρια που είχα να σβήνω σχολές, στις οποίες περνούσα, αλλά δεν με ενδιέφεραν. Έμειναν τα ΜΜΕ Παντείου. Προτίμησα το Πάντειο γιατί ήταν πιο κοντά στην Καλλιθέα όπου ζούσα», διηγείται στο περιοδικό «Esquire», ποζάροντας στο εξώφυλλο του τεύχους Σεπτεμβρίου, που κυκλοφορεί το Σάββατο με «Τα Νέα».

Παράλληλα, εξομολογείται πως το 2011 ήρθε η πιο δύσκολη αλλά και η πιο σημαντική στιγμή της ζωής του. «Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν το 2011 όταν έμεινα χωρίς δουλειά. Ήμουν 30 χρόνων όταν τελείωσε η συνεργασία με τη Universal», αναφέρει, ενώ την ίδια χρονιά «γεννήθηκε» η Panik: «το 2011 σταμάτησε η συνεργασία μου με τη Universal. Άλλαξε ο διευθυντής και μαζί του άλλαξαν και όλη την ομάδα, οπότε έμεινα χωρίς δουλειά. Τότε εμφανίστηκε ο Πάρις Κασιδόκωστας, που ήταν φίλος μου, και μου πρότεινε να κάνουμε μια δισκογραφική εταιρεία μαζί. Μου είπε ότι του αρέσει η μουσική και ότι θεωρούσε ότι ήμουν ο πλέον κατάλληλος για να τη στήσουμε μαζί. Εγώ απάντησα ότι δεν ξέρω να κάνω εταιρείες, ξέρω μόνο να δουλεύω με καλλιτέχνες. Του είπα «κάτσε να βρω πρώτα μια μόνιμη δουλειά και μπορούμε να τα ξαναπούμε». Χρειαζόμουν κάτι σταθερό. Ο Πάρις με στήριξε και μου έδωσε την ευκαιρία, πίστεψε σε εμένα. Σκεφτόταν κάτι φρέσκο, διαφορετικό.

Έκανα μια πρώτη έρευνα αγοράς και του είπα ότι το σπορ των μεγάλων καλλιτεχνών είναι πολύ ακριβό. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να φτιάξουμε νέους. Έτσι, ξεκινήσαμε το 2011. Με την Demy, τον Μηδενιστή και τους Playmen. Ήταν οι 3 πρώτοι μας καλλιτέχνες. Στόχος μας ήταν να φτιάξουμε μια εταιρεία μοντέρνα, που να έχει 3 βασικούς πυλώνες: pop, dance και r’n’b. Για κάθε είδος θέλαμε έναν εκπρόσωπο. Κάναμε με την Demy και τον Μηδενιστή το πρώτο τραγούδι της εταιρείας το «Μια Ζωγραφιά», το οποίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία και στ’ αλήθεια έστησε την εταιρεία.

Η Panik στήθηκε πάνω σε «μια ζωγραφιά». Γενικά, το ένα μετά το άλλο, όλα τα πρώτα μας βήματα πήγαιναν πολύ καλά. Κάναμε σωστές κινήσεις, οι οποίες όμως δεν είχαν κάποια στρατηγική από πίσω, σ’ το λέω τώρα 10 χρόνια μετά. Ό,τι νιώθαμε, κάναμε».

Headlines