O άστεγος πολυπρωταθλητής Ευρώπης και εκείνοι που χαίρονται τα «φιλέτα» του κράτους

Εχουν περάσει μόλις 4 μήνες. Από την ημέρα που ο Ολυμπιακός έφτασε σε ένα αθλητικό επίτευγμα τεραστίων διαστάσεων. Ένα μικρό θαύμα. Μια κορυφή πολύ διαφορετική από τις άλλες. Μια κορυφή… Ολυμπιακή. Αμιγώς… ελληνική. Μια κορυφή που κατακτήθηκε με θυσίες, δυσκολίες, αλλά και χωρίς την παραμικρή βοήθεια από εκείνους που τρέχουν να βγάλουν φωτογραφίες στις επιτυχίες. Σαν αυτή τη σπουδαία επιτυχία της ομάδας πόλο Γυναικών του Ολυμπιακού. Η περσινή κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τις «γοργόνες» του Χάρη Παυλίδη ήταν κάτι που δεν έχει προηγούμενο συνολικά στον ευρωπαϊκό αθλητισμό.

Καμία άλλη ομάδα, σε οποιοδήποτε άθλημα, την τελευταία 30ετία δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο, στηριζόμενη μόνο σε γηγενείς αθλητές. Ο Ολυμπιακός το πέτυχε φέτος. Τα κορίτσια του Παυλίδη ήταν όλα ελληνόπουλα. Διαμαντοπούλου, Ε. Πλευρίτου, Μ. Πλευρίτου, Μπενέκου, Ελευθεριάδου, Κανετίδου, Αβραμίδου, Σιούτη, , Τορνάρου, Β. Πλευρίτου, Τσουκαλά, Μυριοκεφαλιτάκη, Σταματοπούλου, τα χρυσά κορίτσια του ελληνικού πόλο. Τα χρυσά κορίτσια της Ευρώπης. Τα χρυσά κορίτσια της Ελλάδας, που σήκωσαν τον Ολυμπιακό για στην κορυφή τη Ευρώπης. Για 7^η φορά συνολικά στην ιστορία του. Γιατί τόσα είναι τα χρυσά που έχει κατακτήσει ο Ολυμπιακός στο Πόλο.

Πέρα από τους θριάμβους και τις λογικές επευφημίες για το μοναδικό επίτευγμα, η σοβαρή κουβέντα που άνοιξε ακόμη πιο έντονα τον Μάιο, αφορούσε στην επόμενη ημέρα. Όχι μόνο του τμήματος πόλο γυναικών, αλλά συνολικά στο θέμα της στέγασης των υδάτινων αθλημάτων του συλλόγου.

Ο Ολυμπιακός είναι άστεγος. Ο μοναδικός άστεγος πολυπρωταθλητής Ευρώπης. Το μεγαλύτερο μέγεθος του ελληνικού αθλητισμού και ο απόλυτος κυρίαρχος των υδάτινων σπορ, δεν έχει ένα κολυμβητήριο να μπορέσει να στεγάσει τα τμήματά του. Κάτι που καθιστά ακόμη μεγαλύτερη την επιτυχία, αλλά παράλληλα δείχνει και το πού πραγματικά θα μπορούσε να φτάσει ο σύλλογος εάν στεγαζόταν σε ένα κανονικό, σύγχρονο κολυμβητήριο, όπου δεν θα είναι… φιλοξενούμενος. Εάν μπορούσε να έχει ακαδημίες, στο επίπεδο που μπορεί και πρέπει σε έναν σύλλογο όπως ο Ολυμπιακός. Πόσα ακόμη κορίτσια και αγόρια θα αναδεικνύονταν, στο πόλο και κολύμβηση. Πόσα ακόμη παιδιά θα στρέφονταν στον υγρό στίβο, υπό τον Δαφνοστεφανομένο Έφηβο.

Επιτέλους, το πλήρωμα του χρόνου φαίνεται ότι έφτασε. Εδώ και χρόνια οι προσπάθειες έγιναν, τόσο από τον Ερασιτέχνη όσο και από τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού έχει δείξει έμπρακτα τις απόψεις του για τις εγκαταστάσεις. Ανασκεύασε το Μελίνα Μερκούρη με δικά του έξοδα. Εχει πληρώσει δεκάδες εκατομμύρια για να… τριπλασιάσει το Ρέντη και να το αναβαθμίσει σε ένα από τα καλύτερα προπονητικά κέντρα της Ευρώπης. Εχει πληρώσει δεκάδες εκατομμύρια, ώστε το Καραϊσκάκη να είναι σήμερα καλύτερο, πιο σύγχρονο και λειτουργικό από ό,τι πριν 17 χρόνια, όταν χτίστηκε. Αλλά ακόμη και οι προθέσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη σκοντάφτουν στα διάφορα πρακτικά εμπόδια.

Πλέον, ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει. Και όλοι οι αρμόδιοι να κάνουν αυτό που επιτάσσει το μέγεθος του συλλόγου, οι επιτυχίες που έχει φέρει, αλλά και η προσφορά του στην κοινωνία. Ηρθε η ώρα η Ολυμπιακή Πολιτεία να γίνει πραγματικότητα. Ώστε να διορθωθεί μια τεράστια αδικία και ανισονομία στον ελληνικό αθλητισμό.

ΤΑ… ΦΙΛΕΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ

Σε ένα περιβάλλον που όλοι προσπαθούν να βρουν τρόπο να «πικάρουν» τον άλλον, ο Ολυμπιακός ακολούθησε απολύτως διαφανείς διαδικασίες και τελικά πήρε έναν άχρηστο και ανεκμετάλλευτο χώρο, για να χτίσει μια σύγχρονη εγκατάσταση ολυμπιακών προδιαγραφών. Με δική του υποχρέωση να βρει τη χρηματοδότηση. Ούτε να του το χτίσει κανείς, ούτε να του το χαρίσει, ούτε βεβαίως να γίνει κάποια σκανδαλώδεις τροποποίηση νόμων σε μια νύχτα, για να «γίνει η δουλειά».

Η πρώτη φορά εδώ και πάνω από σχεδόν δύο δεκαετίες (σ.σ. μετά το Γεώργιος Καραϊσκάκης) που ο Ολυμπιακός αναλαμβάνει ο ίδιος να χτίσει ένα γήπεδο, το οποίο δεν θα του ανήκει και δεν θα του το χαρίσει κανείς. Σε αντίθεση με ό,τι έχουμε δει να συμβαίνει σε πλείστες όσες περιπτώσεις στη χώρα. Για την ιστορία, αυτό το διάστημα έχουν δρομολογηθεί ή βρίσκονται σε επίπεδο ολοκλήρωσης των συμφωνιών μια σειρά από εγκαταστάσεις ομάδων ανά την Ελλάδα, σε όλα τα σπορ. Με τις περισσότερες εξ αυτών να αφορούν τον ΠΑΟΚ. Αναλυτικά, καταγράφουμε:

1) Είναι σε εξέλιξη η διαδικασία της διπλής ανάπλασης, για την κατασκευή γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό.

2) Παραχωρήθηκε στην ΚΑΕ ΑΕΚ το Ολυμπιακό κλειστό γήπεδο των Λιοσίων, με την Περιφέρεια να καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των εργασιών.

3) Παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις στην ΠΑΕ ΑΕΚ, για την κατασκευή συνοδευτικών έργων, για την κατασκευή της «Αγια-Σοφιάς».

4) Υπό διαπραγμάτευση η παραχώρηση δημοσίων εκτάσεων γύρω από το νυν γήπεδο στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, για την κατασκευή της «Νέας Τούμπας».

5) Υπό διαπραγμάτευση η παραχώρηση του κλειστού γηπέδου βαρέων αθλημάτων Σταυρούπολης στον ΑΣ ΠΑΟΚ.

6) Υπό συζήτηση η παραχώρηση χρήσης του Καυτανζογλείου Σταδίου στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, με ειδικούς/ευνοϊκούς όρους, έως την κατασκευή της Νέας Τούμπας.

7) Παραχωρείται στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός το κλειστό του ΟΑΚΑ μαζί με τις βοηθητικές του εγκαταστάσεις για τα επόμενα 49 χρόνια.

8) Υπό συζήτηση η παραχώρηση του Αλεξανδρείου Μελάθρου στην ΚΑΕ Άρης για 49 χρόνια.

Ως απάντηση στα διάφορα κουραστικά φερέφωνα, θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει όσα έχουν γίνει κατά καιρούς με εγκαταστάσεις ομάδων που τους έχτισε το κράτος ένα κλειστό γήπεδο, τους το παραχώρησε ολοκληρωτικά και δεν άνοιξε μύτη. Και πολλά ακόμη, τα οποία δεν βγάζουν πουθενά. Διότι αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα διάφορα «νεροπίστολα» της ανεύθυνης επικοινωνίας, είναι πως εκείνο για το οποίο θα έπρεπε να φροντίζουν όλοι, ασχέτως αντιπαλότητας, είναι σε όλα τα σπορ να υπάρχουν σύγχρονες, λειτουργικές εγκαταστάσεις και οι ομάδες να έχουν γήπεδα. Αλλά όχι την ώρα που σου έχει χτίσει/παραχωρήσει γήπεδα το κράτος σε… όλα τα σπορ να βγάζεις και γλώσσα. Αυτό πάει πολύ, δεν νομίζετε;