Μια μεγάλη τρύπα

Μα ποιος είναι ο αρχηγός τους; Πώς τον λένε, πού μένει, πόσων ετών είναι, σε ποιο τηλέφωνο να τον πάρουμε για να διαπραγματευθούμε; Και, το κυριότερο, σε ποιο κόμμα ανήκει; «Το πιο κουραστικό είναι η επανάληψη. Η κούρσα, το πρόχειρο παρκάρισμα, η παράδοση του πακέτου, η επιστροφή, η παραλαβή της νέας παραγγελίας και μετά η επόμενη κούρσα. Στο μεταξύ δεν σκέφτομαι τίποτα».

Την περασμένη Τετάρτη έγιναν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις οι μεγαλύτερες μοτοπορείες ντελιβεράδων που έχουν γίνει ποτέ. Μόνο στην Αθήνα βγήκαν στους δρόμους πάνω από 1.000 μηχανές. Ειρηνικά, χωρίς επεισόδια. Χωρίς να κλείσουν οι δρόμοι και να ταλαιπωρηθούν οι οδηγοί. Με συγκεκριμένα αιτήματα (να μην αλλάξουν οι συμβάσεις 115 διανομέων) και ευφάνταστα συνθήματα («Δεν είμαστε παιδιά, δεν είμαστε παπιά, ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά»). Και, ναι, χωρίς ηγέτες και κομματικά καπέλα. Αλλά και χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη.

«Οταν είσαι συνέχεια σε κίνηση, το μυαλό κολλάει, σαν να αδειάζει, σαν να μη συμβαίνει τίποτα μες στο κεφάλι σου, μόνο κενό, μια μεγάλη τρύπα. Ούτε που θυμάμαι, όταν πια τελειώσω, πόσες διαδρομές έχω κάνει, πόσα κουδούνια έχω χτυπήσει και πόσα πακέτα έχω μεταφέρει».

Οι κινητοποιήσεις στέφθηκαν από επιτυχία: η εταιρεία πίσω από την ψηφιακή πλατφόρμα efood ανακοίνωσε ότι θα μετατρέψει όλες τις συμβάσεις των διανομέων της σε αορίστου χρόνου, αναγνωρίζοντας παράλληλα την προϋπηρεσία τους. Αλλά οι διανομείς δεν ανέστειλαν τη χθεσινή τους απεργιακή κινητοποίηση. Επειδή ήθελαν να δεσμεύσουν την εταιρεία να υλοποιήσει όσα ανακοίνωσε. Κι επειδή ήθελαν να θυμίσουν σε όλους μας πόσο απαραίτητοι μας είναι. Το καταλάβαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας, επαινέσαμε τους ντελιβεράδες και τους άλλους πρωταγωνιστές της gig economy, ζητήσαμε να τύχουν της σωστής μεταχείρισης και κυρίως του απαιτούμενου σεβασμού, κι ύστερα τους ξεχάσαμε ξανά για να ασχοληθούμε με πιο σοβαρά θέματα. Εκείνοι, πάλι, συνέχισαν να είναι σε κίνηση.

«Το μόνο που ξέρω είναι πόσα λεφτά μάζεψα, γιατί μετράω τι βάζω στην τσέπη, έτσι για να έχει ένα νόημα η ταλαιπωρία» (από το βιβλίο της Αγγελικής Σπανού «Απαρατήρητοι», εκδ. ΠΟΛΙΣ).

Είναι άγνωστο τι ψηφίζουν και αν ψηφίζουν οι ντελιβεράδες. Και μάλλον δεν ανήκουν στο προνομιακό κοινό της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δικαιούται να τους εγκαταλείψει στους νόμους μιας ανεξέλεγκτης αγοράς. Το πρόβλημα είναι σύνθετο, η οικονομία αλλάζει μορφή συνεχώς, η εκμετάλλευση το ίδιο. Και η κυβέρνηση έχει ψηφιστεί όχι μόνο για να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις και να εκσυγχρονίσει ένα παραγωγικό μοντέλο που έχει μείνει στον περασμένο αιώνα, αλλά και για να προστατεύσει το «πρεκαριάτο».