Μάθημα

Τώρα που απομακρύνθηκαν οι προβολείς από τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο και την κρίση που προκάλεσε η επίσκεψή του στο «Σπίτι της Τουρκίας», στη Νέα Υόρκη, τι έμεινε πίσω;

Η νίκη των εθνικιστικών κύκλων, που κατάφεραν να δημιουργήσουν θέμα εκ του μηδενός. Η υποτιθέμενη ικανοποίηση της Λευκωσίας από μια υποτιθέμενη συγγνώμη. Ο πανικός της Αθήνας μήπως κατηγορηθεί για έλλειμμα πατριωτισμού. Κυρίως, όμως, έμειναν οι παρεμβάσεις τεσσάρων πρώην υπουργών Εξωτερικών.

Η πιο ηχηρή, η πιο καίρια και η πιο εμπεριστατωμένη παρέμβαση ήταν του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος έδωσε ένα μάθημα σε όλο το πολιτικό σύστημα, και πάνω απ’ όλα στο παλιό του κόμμα, για το τι σημαίνει σοβαρή, τεκμηριωμένη και μη λαϊκιστική κριτική στην κυβερνητική πολιτική.

Οι λέξεις του ήταν μετρημένες. Μίλησε για «βαθιά ανιστόρητη» θέση της Αθήνας και χαρακτήρισε «μυωπική» τόσο τη δημόσια πολιτική επίκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την ελληνική κυβέρνηση όσο και την άρνησή της να απαντήσει στις «συστηματικές και σφοδρές πολιτικές επιθέσεις που εξαπολύει η ρωσική κυβέρνηση στο υψηλότερο επίπεδο κατά του Πατριαρχείου και του Οικουμενικού Πατριάρχη προσωπικά».

Η δήλωση αυτή έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο μεγάλη είναι η απουσία του Βενιζέλου από την ενεργή πολιτική ζωή και, φυσικά, από τη Βουλή. Μια απουσία, να θυμίσουμε, που δεν οφείλεται σε δική του απόφαση, αλλά στους στενόμυαλους μικροκομματικούς υπολογισμούς της σημερινής αρχηγού του ΚΙΝΑΛ.

Εντονη όμως είναι η απουσία και της Ντόρας Μπακογιάννη – εκείνη πληρώνει τη συγγένειά της με τον Πρωθυπουργό. Εμπειρη και ψύχραιμη, υπενθύμισε ότι ο Ελπιδοφόρος δεν δρα αυτόνομα αλλά εκπροσωπεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που «είναι υποχρεωμένο να κρατά σχέσεις με την εκάστοτε τουρκική ηγεσία».

Η τετράδα συμπληρώνεται από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Κατρούγκαλο.

Ο αρχιτέκτονας της ελληνοτουρκικής προσέγγισης επί κυβέρνησης Σημίτη επισήμανε κάτι που δεν ισχύει μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά μας βασανίζει δεκαετίες: ότι «η παράδοση ενός μέρους του πολιτικού μας συστήματος σε ακραίες αντιλήψεις, δήθεν πατριωτικές και προφανώς πατριδοκάπηλες, με σκοπό την αντιμετώπιση της προφανούς αδυναμίας του να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα και τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός, είναι μια πρακτική που δεν υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα».

Ανοίκειο και αντιθεσμικό χαρακτήρισε το ύφος της κυβερνητικής κριτικής προς τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πραγματικότητα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμφωνεί με τους τέσσερις πρώην υπουργούς. Φοβάται όμως τις συνέπειες που θα είχε στη συνοχή του κόμματός του η τυχόν επικράτηση του μετώπου της λογικής.

Ο ίδιος φόβος τον εμποδίζει να αγγίξει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να διερευνήσει ουσιαστικά την προοπτική της Χάγης. Σύμφωνα με μια ανάλυση, θα το κάνει αν αναδειχθεί εσωκομματικά ισχυρότερος μετά τις επόμενες εκλογές. Κι αν όχι;