Histoire d’amour

Οι ιστορικά καλές σχέσεις των δύο χωρών (η ιστορία αγάπης, όπως την είπε ο πρόεδρος Μακρόν), η άριστη επικοινωνία μεταξύ δύο ηγετών (θα προσέξατε, φαντάζομαι, τα γαλλικά του Κυριάκου…), όλα αυτά ασφαλώς έπαιξαν τον ρόλο τους, πρωτίστως όμως για την επίτευξη της χθεσινής συμφωνίας βοήθησαν οι εξελίξεις στο διεθνές πεδίο. Η AUKUS δεν ήταν ούτε αφορμή ούτε ευκαιρία για να προχωρήσει η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία. Η AUKUS ήταν το γεγονός που απέδειξε τη μετατόπιση του αμερικανικού ενδιαφέροντος στον Ειρηνικό, ήταν η πραγματικότητα που υπαγόρευσε την ανάγκη της συγκεκριμένης συμφωνίας. Γι’ αυτό και, στις ομιλίες τους, οι δύο ηγέτες μόνον εμμέσως και εν παρόδω αναφέρθηκαν στη δυνατότητα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, που περιλαμβάνεται στη συμφωνία. Ηθελαν να δείξουν ότι ο διεθνής χαρακτήρας της συμφωνίας υπερτερεί των στενών εθνικών συμφερόντων των δύο πλευρών, που επίσης εξυπηρετούνται.

Για τους Γάλλους, η συμφωνία είναι σωτήρια για τη αμυντική βιομηχανία τους. Η AUKUS «δεν ήταν πλήγμα στη βιομηχανία μας», είπε ο γάλλος πρόεδρος, επειδή «δεν χάνονται θέσεις εργασίας». Η ειρωνεία εν προκειμένω είναι ότι το επιχείρημα αυτό δικαιώνει την αποχώρηση των Αυστραλών από τη συμφωνία τους με τους Γάλλους, καθώς οι Αυστραλοί διαμαρτύρονταν ότι, ενώ η συμφωνία προέβλεπε το 90% των θέσεων εργασίας να είναι στην Αυστραλία, τελικά αυτές έφθασαν το 60%, με τους Γάλλους να πιέζουν για την περαιτέρω μείωσή τους. Το ότι οι φρεγάτες θα κατασκευασθούν πλήρως στη Γαλλία αντισταθμίζεται για την Ελλάδα από ότι θα τις παραλάβει σύντομα: το 2025 και το 2026. (Για τα μέτρα αυτών των εργασιών, θεωρούνται σχεδόν ετοιμοπαράδοτες.)

Η συμφωνία, χωρίς να θίγει καθόλου την ευρωατλαντική συμμαχία, ανοίγει δρόμους, όπως τόνισαν και οι δύο ηγέτες, για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Ανοίγει, όμως, τον δρόμο και για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων – που φαίνεται ότι είναι πλέον το αναπόφευκτο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Μητσοτάκης οπωσδήποτε είχε επίγνωση της συνέπειας αυτής, όταν είπε ότι κάθε χώρα μπορεί να μετάσχει στο σύμφωνο, «εφόσον αυτή το επιλέξει».

Ευλόγως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε σύγχυση, όπως αποκαλύπτει η ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου του – στην οποία μέμφεται την κυβέρνηση για τα Ραφάλ και για τη συνεργασία με τους Ισραηλινούς στην Καλαμάτα. Δεδομένου δε ότι από το Παρίσι ο Μητσοτάκης πήγε κατευθείαν στο Ηράκλειο, ούτε για αλαζονεία μπορούν να τον κατηγορήσουν. Αδημονώ να ακούσω τον Τσίπρα την Τρίτη στη Βουλή…

Ο ΠΑΤΟΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥ

Tι ξέσπασμα ενθουσιασμού ήταν αυτό! Τέτοια εκδηλωτικότητα δεν την περίμενα από τον πάντα αυστηρό αρχηγό ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνο Φλώρο. Ούτε περίμενα να εκφράζει τον ενθουσιασμό του στο Τουίτερ με τέτοια έξαρση ποιητικού λυρισμού. Ιδού η ανάρτησή του: «Υπέροχα Νέα! Στρατηγική Συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας. Κτίζουμε τις Ενοπλες Δυνάμεις του μέλλοντος. Μετά τις «Ριπές Ανέμου» έρχεται το «Θεόρατο Κύμα». Τα νέα «Ξύλινα Τείχη» εν πλω για το Πολεμικό Ναυτικό μας! Οραμα-Οργάνωση-Υλοποίηση. Ο σχεδιασμός προχωρά «Μεθ’ Ορμής Ακαθέκτου». Και τα καλύτερα έρχονται… Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία». Δεν είναι σπάνιο, ξέρετε, ένας καταπιεσμένος ποιητής να ζει μέσα σε έναν στρατηγό. Και ο Τζορτζ Πάτον υπέφερε από το σύνδρομο και έγραφε ποιήματα. Μερικά έχουν πραγματικό ενδιαφέρον…

Ο ΚΗΔΕΜΟΝΑΣ ΤΟΥ;

Η τελετή της υπογραφής ήταν εξαιρετικά χορογραφημένη από τις γαλλικές Αρχές, με τη μοναδική παραφωνία από ελληνικής πλευράς. Τι είχε πάθει, μου λέτε, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και δεν μπορούσε να κρατήσει τους γλουτούς του στην καρέκλα του; Εκανε σαν σπαστικό! Τίναζε τα πόδια του, κοιτούσε τριγύρω νευρικά, λες και περίμενε κάτι να έλθει από ψηλά. (Η επιφοίτηση, η κεραμίδα; Ποιος ξέρει…) Επίσης, ενοχλούσε τον διπλανό του, τον Νίκο Δένδια, στον οποίο όλο μιλούσε. Μα τι μπορεί να είχε να του πει σε μια τέτοια στιγμή; Θύμιζε μαθητή που γράφει πρόχειρο διαγώνισμα και λέει στον διπλανό του: «Φίλε, θα με αφήσεις να κοιτάξω από την κόλλα σου;». Εμπαινες στον πειρασμό να σκεφθείς γιατί ο κηδεμόνας του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που στεκόταν όρθιος δίπλα του, δεν τον επανέφερε στην κοσμιότητα με μια ελαφριά, χαϊδευτική φάπα…

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ;

«Δικαιολογεί την αγορά φρεγατών επικαλούμενος την ευρωπαϊκή αυτονομία»! Ηταν ο τίτλος της «Εφημερίδας των Συντακτών», χθες το μεσημέρι, για την ανακοίνωση της συμφωνίας με τη Γαλλία. Αναρωτιέμαι πώς δικαιολογείται στην προκειμένη περίπτωση η χρήση του ρήματος δικαιολογώ, που προϋποθέτει ότι η απόφαση της κυβέρνησης ήταν είτε εσφαλμένη είτε άδικη. Το σημειώνω ως ένδειξη της δυσκολίας του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση στο ζήτημα…