Προσομοίωση

Στις αρχές Σεπτεμβρίου οι χοιροτρόφοι της Μεγάλης Βρετανίας έβγαλαν μια παράξενη προειδοποίηση. «Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στη ζήτηση» τόνισαν αιφνιδιάζοντας την κοινή γνώμη. Οι αλλοδαποί εργάτες που δούλευαν στις μονάδες τους δεν επέστρεψαν από τις καλοκαιρινές τους διακοπές καθιστώντας αδύνατη τη σφαγή των ζώων και την προμήθεια της αγοράς με χοιρινό κρέας. Κάθε εβδομάδα 15.000 χοιρινά που έπρεπε να βγουν στην αγορά παρέμειναν στις μονάδες τους, επιβαρύνοντας τους κτηνοτρόφους με έξοδα και προκαλώντας ελλείψεις, άρα και ανατιμήσεις στην αγορά.

Δεν πέρασε ούτε μήνας και το πρόβλημα επεκτάθηκε στα καύσιμα. Πανίσχυρες εταιρείες κολοσσοί της παγκόσμιας ενεργειακής αγοράς, δεν μπορούν να βρουν οδηγούς για τα βυτία που μεταφέρουν τα καύσιμα από τις εγκαταστάσεις τους στα πρατήρια. Αλλοδαποί εργάτες αποθαρρυμένοι από τις αλλαγές που προκάλεσε στη ζωή τους το Brexit, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το «βρετανικό τους όνειρο».

Τα τελευταία 24ωρα οι εικόνες με τις ουρές στα βρετανικά πρατήρια είναι εντυπωσιακές. Ο πανικός των πολιτών οδήγησε στην εξάντληση των καυσίμων, στο 90% των πρατηρίων. Μπήκε δελτίο σε κάποιες περιοχές. Ο πρωθυπουργός μελετά τη συμμετοχή του στρατού. Oι εταιρείες μεταφορών ανταγωνίζονται μεταξύ τους προσφέροντας δελεαστικά μπόνους ή αυξήσεις μισθών προκειμένου να προσελκύσουν τους οδηγούς φορτηγών.

Τα προβλήματα ανεφοδιασμού ανάγκασαν φέτος το καλοκαίρι τις αυτοκινητοβιομηχανίες να αναστείλουν την παραγωγή τους λόγω έλλειψης ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, ενώ κατασκευαστικές εταιρείες βρέθηκαν χωρίς υλικά. Το πρόβλημα αφορά όλη την ελληνική οικονομία.

Προσέξτε όλα αυτά συμβαίνουν, όχι λόγω των προβλημάτων στο παγκόσμιο εμπόριο λόγω Covid, αλλά αποκλειστικά λόγω των ελλείψεων σε ανθρώπινο δυναμικό. Οφείλονται στο καταστροφικό μέχρις ώρας Brexit. Στη σκληρή του μάλιστα εκδοχή. Αυτή που επιθυμούσε ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον.

O Τζόναθαν Κόου στο μυθιστόρημά του, που επιχείρησε να ερμηνεύσει το Brexit, «Μέση Αγγλία», είχε αποδώσει σε έναν οργισμένο ήρωά του τη φράση: «Κοίτα, για παράδειγμα, πώς αντιμετωπίζουν τους καημένους τους Ελληνες». Με αυτόν τον τρόπο αιτιολογούσε τον θυμό που σιγόβραζε κατά πάντων στη χώρα του. Οχι μόνο κατά τον Βρυξελλών, αλλά και κατά των πολυάριθμων αλλοδαπών εργατών, που υποτίθεται ότι ευθύνονταν για την κρίση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πολίτες παρασυρμένοι από τους λαϊκιστές εκφράστηκαν τότε με το θυμικό και αποφάνθηκαν υπέρ του Brexit.

Στην Ελλάδα πήγε να μας συμβεί κάτι παρόμοιο το 2015 και το αίσθημα σε πολλούς Ελληνες ήταν παρόμοιο με αυτό των ηρώων του βιβλίου του Κόου. Μη γελιέστε όμως, αν συνέβαινε δεν θα ήμασταν ακριβώς στη θέση της Μεγάλης Βρετανίας. Θα ήμασταν με βεβαιότητα σε κατά πολύ χειρότερη θέση.

Απλά η ιστορία των πρατηρίων βοηθάει για μια απλή προσομοίωση με όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στη Μεγάλη Βρετανία. Φανταστείτε απλά να είχαμε κερδίσει την «ανεξαρτησία» μας, την «αξιοπρέπειά» μας και να την πανηγυρίζαμε στις ουρές περιμένοντας για λίγη βενζίνη… Φανταστείτε, να βλέπαμε άδεια ράφια στα σουπερμάρκετ, να αντιμετωπίζαμε τον εφιάλτη Χριστουγέννων χωρίς προϊόντα, να μην υπήρχε εργάτης ούτε για δείγμα, ακόμα και για τις πιο απλές και δεδομένες δουλειές σε μια δυτική οικονομία. Κι όμως πέρασαν πολύ κοντά μας, αυτές οι καταστάσεις. Σχεδόν όσο η «ερμηνεία» ενός δημοψηφίσματος…