Τα πολιτικά πηγαδάκια αυτών των ημερών, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση, ξεκινούν με μια σύντομη ανταλλαγή απόψεων για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία – όσο πιο ευχαριστημένοι είναι οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, τόσο εκτενέστερη και η κουβέντα. Ειδικά για τα σημεία με ελληνικό ενδιαφέρον, η πρώτη εντολή που κέρδισε, έστω οριακά το SPD, άνοιξε μια κουβέντα για το αν και κατά πόσο ένα κυβερνητικό σχήμα χωρίς το CDU και την Ανγκελα Μέρκελ θα διαμόρφωνε καθοριστικά τις ελληνογερμανικές σχέσεις.

Κατά μία άποψη, που εκφράστηκε και από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οι σχέσεις Αθήνας και Βερολίνου με καγκελάριο τον Ολαφ Σολτς δεν θα αλλάξουν ριζικά – μπορεί το SPD να θεωρείται πιο φιλικό προς τις ελληνικές θέσεις, υπέρ της άμβλυνσης των ανισοτήτων ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο και να μιλάει για αλλαγή παραδείγματος στην Ευρώπη, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ανοίγει ο δρόμος για ελληνικά αιτήματα που στη Γερμανία έβρισκαν ανέκαθεν κλειστές πόρτες, όπως για παράδειγμα οι πολεμικές αποζημιώσεις. Στο πεδίο της οικονομίας, ειδικά με την επικείμενη είσοδο των Φιλελευθέρων (FDP) στο κυβερνητικό σχήμα, η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει εκ των προτέρων μεγάλες απαιτήσεις, καθώς ειδικά εκείνοι (αλλά προεκλογικά και ο Σολτς) έχουν ταχθεί υπέρ της διατήρησης των δημοσιονομικών κανόνων της Ενωσης ως έχουν μετά την πανδημία – διαφωνούν, δηλαδή, με χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, αλλά και η Ελλάδα, που ζητούν μια σχετική χαλάρωση. Το θετικό είναι πως τα αφτιά είναι πιο ανοιχτά. Στο ζήτημα του Μεταναστευτικού, από την άλλη, που λόγω Αφγανιστάν προβληματίζει όλη την Ευρώπη, οι Φιλελεύθεροι διατηρούν επίσης σκληρή στάση ως προς την εγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών σε γερμανικό έδαφος, ενώ το SPD, με εκλογικό ακροατήριο στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας, αναμένεται να διατηρήσει με την Αγκυρα τους διαύλους επικοινωνίας για το συγκεκριμένο θέμα όπως ακριβώς είναι μέχρι σήμερα.

Στην ελληνική Κεντροαριστερά η κουβέντα έχει και άλλες διαστάσεις. Κι αυτό γιατί η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία έκανε αυτό που σχεδόν δεν πίστευε κανείς έναν χρόνο πριν, όταν ο Ολαφ Σολτς ανακοίνωνε πως θα είναι υποψήφιος για τη θέση της Ανγκελα Μέρκελ. Η συγκυρία που αυτή η επιστροφή γίνεται, επιβεβαιώνει όσους διατείνονται ότι η Σοσιαλδημοκρατία έγινε πάλι ελκυστική την περίοδο της πανδημίας, με τους πολίτες να κοιτούν ξανά προς το μέρος των παραδοσιακών εκφραστών της, στους οποίους είχαν γυρίσει την πλάτη την περίοδο της κρίσης. Το αποτέλεσμα, όσον αφορά την ανάκαμψη του SPD, είναι βασικό σημείο σχολιασμού, για διαφορετικούς λόγους, τόσο στο Κίνημα Αλλαγής όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Συμπεράσματα, πάντως, εξάγονται και από το μειωμένο ποσοστό του Die Linke, το οποίο επιχείρησε για ευνόητους λόγους να ταυτίσει με την αξιωματική αντιπολίτευση στο μπρίφινγκ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου.

Για δύο ακόμα πράγματα συζητάμε στην Ελλάδα: το πρώτο, για την αναπόφευκτη είσοδο των Πρασίνων στην κυβέρνηση, που στην καλύτερη περίπτωση θα σηματοδοτήσει μια περιβαλλοντική στροφή σε όλη την Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης – αν και σε θέματα ενέργειας, οι αλλαγές μπορεί να μην είναι αντίστοιχες των προσδοκιών. Το δεύτερο μοιάζει με προειδοποίηση και αφορά την παρουσία του ακροδεξιού AfD, που ναι μεν έπεσε στην πέμπτη θέση από την τρίτη, όμως παραμένει ισχυρό στις φτωχότερες ανατολικές περιοχές και κατοχυρώνει τη θέση του εντός γερμανικού κοινοβουλίου.

Headlines