Το αυγό του φιδιού δεν είναι μόνο στην Σταυρούπολη, είναι παντού – Στα ύψη η πολιτική αντιπαράθεση

Ποιος δημοκρατικός πολίτης δεν ένιωσε ανακούφιση, όταν επιτέλους καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής; Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ότι, με την φυλάκιση της «πολιτικής» βιτρίνας του φασισμού, δεν τελειώσαμε και με τον ίδιο τον φασισμό, όχι μόνο ως ιδεολογικό, αλλά – δυστυχώς – και ως κοινωνικό φαινόμενο, στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο.

Τα εξοργιστικά επεισόδια στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη, στα οποία εισχώρησαν ακροδεξιά στοιχεία, δεχόμενα και τα… συγχαρητήρια της νεολαίας τού – διαλυμένου με δικαστική απόφαση – κόμματος της Χρυσής Αυγής, έφεραν ξανά στην επιφάνεια τη θλιβερή αλήθεια: Το αυγό του φιδιού δεν είναι μόνο στην Σταυρούπολη, είναι παντού.

Όπως είπε, εξάλλου, και η Μάγδα Φύσσα, πριν από λίγες μέρες: «Ναι, βάλαμε την Χρυσή Αυγή στην φυλακή, αλλά υπάρχει φασισμός εκεί έξω. Μην ξεχνάμε τους 500.000 που τους ψηφίσανε. Εκεί έξω είναι και είναι διάφορες οι μορφές φασισμού».

Είναι πράγματι πολλές οι μορφές φασισμού, αλλά φαίνεται ότι ενεργούν χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους. «Πατώντας» στις ανάγκες ή, ακόμη περισσότερο, στις ελλείψεις των ανθρώπων, εκμεταλλεύονται την απογοήτευση, την αγανάκτηση και, κυρίως, την οργή τους, για να τους προσεγγίσουν και να εισχωρήσουν στο μυαλό τους, κάνοντάς τους συμμάχους στις πράξεις τους.

Όλοι θυμούνται την περίοδο εκείνη, όταν ηλικιωμένοι πήγαιναν «αγκαζέ» με χρυσαυγίτες στα ΑΤΜ των τραπεζών, για να μην τους κλέψουν τις συντάξεις οι «ξένοι», εάν προσπαθούσαν να σηκώσουν χρήματα μόνοι τους.

Ανάλογο «θέαμα» είχαμε και με τις περιπτώσεις – δικαίως – αγανακτισμένων πολιτών σε γειτονιές που, απειλούμενοι από διάφορα κακοποιά στοιχεία και μη βρίσκοντας πάντα λύτρωση από τις ενέργειες των αστυνομικών αρχών – θεωρούσαν χρήσιμο ή ως έσχατη λύση να καταφεύγουν σε χρυσαυγίτες, που «πουλούσαν» προστασία στον κόσμο, όπως οι νονοί της νύχτας στα μαγαζιά.

Διαβάστε εδώ όλες τις εξελίξεις για τα επεισόδια στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης.

Να ξεριζωθούν οι «φωλιές»

Το γεγονός ότι η υπουργός Παιδείας ζήτησε την παρέμβαση εισαγγελέα για την επίθεση φασιστοειδών κατά φοιτητών και μαθητών στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη, είναι σαφώς μια αυτονόητη πολιτική πράξη της πολιτικά υπεύθυνης για τον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης.

Ωστόσο, δεν είναι αρκετό. Αν δεν ξεριζωθούν οι «φωλιές» του φασισμού – που υπάρχουν, προφανώς, ακόμα και στα σχολεία – καμία εισαγγελική παρέμβαση, σύλληψη και φυλάκιση δεν αρκεί. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται άλλου είδους προσέγγιση.

Απαιτείται συνεχής προσπάθεια μέσα από την ενημέρωση, μέσα από την ίδια την εκπαίδευση στα σχολεία, από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι χώροι εργασίας, τα συνδικάτα και, φυσικά, τα κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου».

Καθαρές κουβέντες

Το υπουργείο Παιδείας, όμως, προειδοποίησε παράλληλα ότι «βίαιες συμπεριφορές, σαν αυτές που σημειώθηκαν στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, είναι απολύτως καταδικαστέες και δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές. Μεμονωμένες ομάδες δεν μπορούν να στέκονται εμπόδιο στην πρόοδο των παιδιών μας και να αμαυρώνουν τα σχολεία μας, χώρους γνώσης, δημιουργίας, ελεύθερης σκέψης».

Η φράση «μεμονωμένες ομάδες», ωστόσο, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία – άλλα εμμέσως, αλλά καθαρά και ξάστερα – κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι κάνει «συμψηφισμούς» και, ουσιαστικά, «κλείνει το μάτι στο ακροδεξιό ακροατήριο».

Τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης πυροδότησε και η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Γιάννης Οικονόμου, ο οποίος σχολίασε πως «ό,τι και να είναι, είναι απολύτως καταδικαστέο».

Προσέθεσε, βεβαίως, πως είναι απολύτως καταδικαστέο «εάν έχει ακροδεξιά ή φασιστικά χαρακτηριστικά ή τέτοιου είδους διαστάσεις» το περιστατικό στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι «δεν έχουμε καμία δυσκολία να το πούμε εμείς» (σ.σ. η κυβέρνηση της ΝΔ), προσθέτοντας, μάλιστα, ότι «κανείς ποτέ δεν πρέπει να ξεχνά ποιος ξεκίνησε τη δίκη και ποιος ολοκλήρωσε την καταδίκη της Χρυσής Αυγής».

Τσίπρας: «Για να μην χάσει το ακροατήριο της ακροδεξιάς…»

«Δεν έχει νόημα να καταδικάζεις την βία από όπου κι αν προέρχεται, όταν ξέρεις από πού προέρχεται», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, ασκώντας δριμεία κριτική στην κυβέρνηση για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα γεγονότα στην Σταυρούπολη.

«Δείτε τι έγινε στην Θεσσαλονίκη, στην Σταυρούπολη χθες και σήμερα, όπου ένα δημόσιο σχολείο έχει καταληφθεί από ομάδες νεοναζί και το υπουργείο Παιδείας νίπτει τας χείρας του και κρατά ίσες αποστάσεις, λέει απλώς ότι καταδικάζει την βία», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας: «Για να μην χάσει το ακροατήριο της ακροδεξιάς, αφήνει μία πηγή έντασης και σύγκρουσης μέσα στο σχολείο».

ΚΙΝΑΛ: «Ο διχαστικός λόγος της ΝΔ εκκολάπτει τυφλές αντιδράσεις»

Για ακόμη μία ημέρα, το 1ο και το 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης βρίσκονται στο επίκεντρο βίαιων επεισοδίων, με πρωταγωνιστές κουκουλοφόρους, οι οποίοι μάλιστα δέχονται συγχαρητήρια από το «Μέτωπο Νεολαίας Χρυσής Αυγής» για τη δράση τους, επεσήμανε το Κίνημα Αλλαγής.

Και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «άργησε να παρέμβει στο περιστατικό, ενώ ο διχαστικός της λόγος εκκολάπτει τυφλές αντιδράσεις».

Μόλις έναν χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 2020, καταδικάστηκε η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, υπενθύμισε η Χαριλάου Τρικούπη, προσθέτοντας ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε όσα ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια «με τα τάγματα εφόδου, το μίσος και τη μισαλλοδοξία. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή στον Παύλο Φύσσα και σε όλα τα θύματα της εγκληματικής οργάνωσης».

ΚΚΕ: «Απαράδεκτοι συμψηφισμοί και γενικόλογες διατυπώσεις»

«Αντί το υπουργείο Παιδείας να καταδικάσει τα φασιστοειδή, που έχουν μετατρέψει το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης σε ορμητήριο για να χτυπούν μαθητές και φοιτητές, προβαίνει σε απαράδεκτους συμψηφισμούς και, πίσω από γενικόλογες διατυπώσεις, ουσιαστικά, ταυτίζει τους αγώνες των νέων ενάντια στο φασισμό με τα εγκληματικά φασιστικά στοιχεία», τόνισε το ΚΚΕ.

Η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας, υποστήριξε ο Περισσός, «περί ‘μεμονωμένων ομάδων’, θυμίζει την υπερασπιστική γραμμή των ναζιστών χρυσαυγιτών για να κρύψουν τα εγκλήματά τους».

«Αριστερά τάγματα εφόδου» ονειρεύεται ο Κασιδιάρης

Αν δεν ήταν φασίστας, θα τον λέγαμε παρανοϊκό, αλλά όταν πρόκειται για το πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, η παράνοια αποτελεί άλλοθι – και καλό είναι να μην δίδεται…

Αν και έγκλειστος στις φυλακές, λοιπόν, ο νεόκοπος κομματάρχης κάνει δηλώσεις και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη φασιστική επίθεση στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης, «βλέποντας» «τάγματα εφόδου της Αριστεράς» να πολιορκούν σχολεία και να απειλούν μαθητές, «με την ανοχή της κυβέρνησης».

Αναρωτιέται, μάλιστα, αν τέτοια πράγματα συμβαίνουν και αλλού στην Ευρώπη…

Η «ευκαιρία» της πανδημίας

Οι φασιστικές συμπεριφορές και πρακτικές βρίσκονται παντού. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού στον αποκαλούμενο «πολιτισμένο» κόσμο.

Και το διαπιστώσαμε εσχάτως, με αφορμή μία πρωτοφανή κρίση που ζούμε όλες οι χώρες του πλανήτη και, αυτή τη φορά, μάλιστα, χωρίς μεγάλες διακρίσεις ανάμεσα σε πλούσιες και φτωχές, σε ισχυρές και αδύναμες – την πανδημία του κοροναϊού Covid-19.

Ποιος θα φανταζόταν, όμως, πως, όταν βρέθηκε, επιτέλους, ένας τρόπος αντιμετώπισης – έστω και με προβλήματα, με παρενέργειες, με ανάγκη επανάληψης και βελτιώσεων – της φονικής πανδημίας, θα βλέπαμε γονείς να απειλούν ότι θα «μπουκάρουν με καραμπίνες» στα σχολεία, επειδή θεωρούν ότι το παιδί τους έχει γρίπη και ότι δεν υπάρχει πανδημία κοροναϊού, ή να προπηλακίζουν και να μηνύουν τους δασκάλους των παιδιών τους, επειδή – για τη δική τους προστασία και των συμμαθητών τους – απαιτούν να φοράνε μάσκα; Αν αυτές δεν είναι φασίζουσες συμπεριφορές, τι είναι;

Θα πουν, βέβαια, οι αρνητές του ιού, των εμβολίων και, εν γένει, οι θιασώτες της άρνησης, πως τα όποια περιοριστικά μέτρα ή ακόμη και τα υγειονομικά μέτρα, είναι μία μορφή φασισμού απέναντί τους, αφού εκείνοι δεν πιστεύουν και, κυρίως, δεν… παθαίνουν τίποτα. Αν η στάση τους έβαζε σε κίνδυνο μόνο τους ίδιους, μπορεί να ήταν κι έτσι. Όταν η δική τους άρνηση, όμως, βάζει σε κίνδυνο – και μάλιστα, θανάσιμο – τις ζωές των άλλων, ακόμη και των δικών τους ανθρώπων, κάτι στη «δική τους» λογική δεν «δένει».

Αυτή η πανδημία μπορεί, εάν όλοι προσπαθήσουμε, να γίνει πραγματικά μια ευκαιρία, όχι για να εκδηλώνουμε φασίζουσες συμπεριφορές, αλλά για να ενισχύουμε τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη.