Ελληνογαλλική συνεργασία – Πολιτικό δίδυμο και στη διεθνή σκηνή

«Με τον πρόεδρο Μακρόν μας ενώνουν πολλά…» έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το Μέγαρο των Ηλυσίων τον Αύγουστο του 2019, επιλέγοντας τότε το Παρίσι ως πρώτο σταθμό των ταξιδιών του στις μεγάλες πρωτεύουσες – πριν από το Βερολίνο και αμέσως μετά τη Λευκωσία.

Εκείνη η θεσμική συνάντηση στο Ελιζέ δεν ήταν η πρώτη επαφή των δύο ανδρών, αφού γνωρίζονται από την εποχή που ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν υπουργός Οικονομίας επί προεδρίας Ολάντ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρεσκοεκλεγμένος πρόεδρος της ΝΔ.

Ηταν ωστόσο η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός εξέφραζε ευθέως τις «μεγάλες προσδοκίες» του από τη ελληνογαλλική συνεργασία. Και, δανειζόμενος λόγια του Μακρόν, μιλούσε για μια «Ευρώπη που προστατεύει τους πολίτες της». Για μια Ευρώπη που αναπτύσσει, επίσης, «κοινές δράσεις στους τομείς της άμυνας».

Η υπογραφή της πενταετούς «Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης», που περιλαμβάνει και ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής, αποτελεί, όπως λένε σήμερα κυβερνητικές πηγές, το επιστέγασμα αυτής της συμμαχικής σχέσης που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια, «αναβαθμίζοντας το αποτύπωμα της Ελλάδας».

Το ραντεβού στο Μπερσί

Ηταν άνοιξη του 2016, λίγους μήνες προτού ο Μακρόν παραιτηθεί από υπουργός Οικονομίας και αποχωρήσει από το κτίριο στη γειτονιά Μπερσί στο ανατολικό Παρίσι, όταν είχε ανοίξει την πόρτα του γραφείου του στον Μητσοτάκη ο οποίος είχε αναλάβει το τιμόνι της ΝΔ.

Σε εκείνο το πρωινό εργασίας, με καφέ και κρουασάν στο γυάλινο τραπέζι συσκέψεων, συμμετείχαν άλλα δύο πρόσωπα, επί χρόνια στενοί σύμβουλοι των δύο ανδρών: ο Κλεμάν Μπον νυν στέλεχος της γαλλικής κυβέρνησης για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις και ο Θανάσης Μπακόλας νυν πρωθυπουργικός σύμβουλος για θέματα ΕΕ και ΗΠΑ.

Η ατζέντα της συζήτησης ήταν διευρυμένη και είχε διαπιστωθεί για πρώτη φορά συναντίληψη σε διάφορα μέτωπα.

Ο Μητσοτάκης είχε ξανασυναντήσει τον Μακρόν ως πρόεδρο της Γαλλίας στην πρώτη επίσκεψή του στην Αθήνα το 2017.

Και αν προχθές ο Μακρόν χαρακτήρισε την αμυντική συμφωνία ως «καρπό» εργασιών και συνομιλιών τους τελευταίους 18 μήνες, οι γνωρίζοντες σημειώνουν ότι σύμπλευση σε κρίσιμα πεδία καταγράφεται από εκείνο το πρώτο εφ’ όλης της ύλης breakfast meeting στις όχθες του Σηκουάνα, με τακτικές επικοινωνίες έκτοτε για το μέλλον της Ευρώπης, ζητήματα που αφορούν στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και τις διμερείς σχέσεις.

Στους διαδρόμους του Μαξίμου είναι γνωστό ότι υπάρχει προσωπική σχέση (έχουν την άνεση να χρησιμοποιούν απευθείας τα τηλέφωνά τους, χωρίς ιδιαίτερα πρωτόκολλα) ενώ η έμπρακτη ενίσχυση των δεσμών Αθήνας και Παρισιού, που εμφανώς επιλέγει το Μαξίμου, λαμβάνει επιπλέον βαρύτητα στην κομβική περίοδο μετάβασης της Γερμανίας στη μετά Μέρκελ εποχή.

Σύμφωνα με πρωθυπουργικούς συνεργάτες, ο Μητσοτάκης διεκδικεί ενδυνάμωση της «φωνής» της Αθήνας στην Ευρώπη, κάτι που σε ό,τι αφορά την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο έρχεται και μέσω Γαλλίας με παρεμβάσεις που προκαλούν κατά καιρούς δυσφορία στην Τουρκία.

Επιπλέον, ποντάρει στην καλλιέργεια προσωπικών σχέσεων με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, ιδίως του ευρωπαϊκού Νότου και ανεξαρτήτως αν προέρχονται από την ίδια ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια, με στόχο να ενισχύονται οι διεθνείς συμμαχίες της Ελλάδας και, προφανώς, και το πρωθυπουργικό προφίλ του.

Ήδη η Αθήνα στέκει εμφατικά στο πλευρό του Παρισιού για την ανάγκη να ευθυγραμμιστεί η οικονομική δύναμη της Ευρώπης με τη γεωπολιτική της ισχύ (μια συζήτηση που πάντως δεν θα είναι ούτε γρήγορη ούτε εύκολη), ενώ επιθυμεί ένα ισχυρό «μπλοκ» του Νότου ενόψει της δύσκολης διαπραγμάτευσης για το Σύμφωνο Σταθερότητας, που στην ελληνική κυβέρνηση εκτιμούν ότι θα αλλάξει.

Η συμφωνία στη Βουλή

Η αμυντική συμφωνία θα εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής την Πέμπτη 7 Οκτωβρίου, όταν αναμένεται τελικά και η συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών.

Ο Μητσοτάκης προσβλέπει σε διακομματική στήριξη και μίλησε την Τετάρτη στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας για «σημαντική εθνική παρακαταθήκη».

Κατά τον πρωθυπουργό, «γίνονται τα πρώτα δειλά, πλην πολύ ουσιαστικά βήματα» για την ενοποίηση της ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής.

«Είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί και η Ευρώπη χρειάζεται να βρει σιγά-σιγά τον βηματισμό της στο θέμα αυτό, χωρίς κάτι τέτοιο να σημαίνει βέβαια ότι αμφισβητεί άλλα σχήματα» επεσήμανε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.