Ολυμπιακός – Ένα… μέτρο και ο Αγκιμπού

Επειδή ο Ολυμπιακός ήταν… κακός ως ομάδα μέχρι τώρα, σύμφωνα τουλάχιστον με τα λεγόμενα και τα γραφόμενα διαφόρων… ειδημόνων του ποδοσφαίρου, το πρώτο που σκέφτηκα μόλις τέλειωσε το ματς στο «Σουκρού Σαράτσογλου» ήταν… που να γίνει και καλός!

Αστειεύομαι φυσικά ή μάλλον ειρωνεύομαι για να είμαι ειλικρινής, αν και η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσο μεγάλες νίκες δεν αξίζει να ασχολείσαι με τους… ειδήμονες. Και να θέλεις να αγιάσεις, όμως, δεν μπορείς.

Ο Ολυμπιακός έχει δώσει μέχρι στιγμής 12 επίσημα ματς και μετράει οκτώ νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Στα πρώτα ευρωπαϊκά ματς παρουσιάστηκε ανέτοιμος και κτυπημένος από πολλά αγωνιστικά προβλήματα και κοροναϊό και είχε θέματα που τα επισημάναμε από την πρώτη στιγμή. Παρά ταύτα, όμως, παρέμεινε αήττητος, ενώ ακόμα κι από τη Λουντογκόρετς αποκλείστηκε λόγω ατυχίας και παιδικών λαθών.

Είναι δυνατόν, όμως, να χαρακτηρίζεται κακή μια ομάδα με το συγκεκριμένο ρόστερ, επειδή έφερε μια ισοπαλία με τον Ατρόμητο σ’ ένα ματς που έπρεπε να λήξει 4-1 ή επειδή ήταν πράγματι κακή σ’ ένα ματς με τη Λαμία; Είναι δυνατόν να αμφισβητείται ένα φορ όπως ο Τικίνιο ή ένας προπονητής όπως ο Πέδρο Μαρτίνς; Στην Ελλάδα θα μου πείτε όλα πιθανά είναι, ειδικά όταν μιλάμε για… ειδήμονες, αλλά να υπάρχει κι ένα μέτρο βρε αδερφέ. Ακόμα και στην ανοησία, να υπάρχει ένα μέτρο.

Κατά τα άλλα, ούτε για τον Μασούρα, που οργίασε απέναντι στη Φενέρ, ούτε για τον Τικίνιο, που έχει πάρει φόρα και δεν σταματάει με τίποτα, κρίνω πως πρέπει να γράψω κάτι. Για τον Μασούρα έχω αφιερώσει πολλά κείμενα, όταν κάποιοι άλλοι… ειδήμονες έλεγαν «πού πάμε με αυτόν στα εξτρέμ», ενώ για τον Τικίνιο είναι περιττή η αποθέωση, διότι μιλάει η καριέρα του μέχρι τώρα. Σιγά μη δυσκολευόταν ο Βραζιλιάνος στα 30 του να δείξει τι αξίζει στον Ολυμπιακό. Εγώ τουλάχιστον δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία.

Στον μόνο που θέλω να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά είναι στον Αγκιμπού Καμαρά, που όσο περνάει ο καιρός λάμπει όλο και περισσότερο. Απίστευτη τεχνική, αστείρευτες δυνάμεις και βοήθειες παντού. Λίγο στην τακτική πρέπει να δουλέψει ακόμα και δε θα πιάνεται. Μιλάμε για ατόφιο ποδοσφαιρικό διαμάντι και για ένα παιδί που δε θα αργήσει να εκτοξεύσει τη χρηματιστηριακή του αξία. Χίλια μπράβο στον Μαρτίνς που μας τον παρουσίασε χωρίς να φοβάται το νεαρό της ηλικίας του και ακόμα περισσότερα μπράβο σε όσους τον εντόπισαν και τον έφεραν στην Ελλάδα.

ΥΓ1. Την Κυριακή είναι η σειρά του Ελ Αραμπί. Και ίσως χρωστάνε και οι… Καμαράδες κάτι. Και ο μικρός και ο μεγάλος.

ΥΓ2. Αυτή τη φορά αποφεύχθηκε το λάθος με τον Μπα. Τουλάχιστον το πάθημα έγινε μάθημα.

ΥΓ3. Και ο Κούντε ήταν πολύ καλός από τη στιγμή που μπήκε. Προσωπικά, πάντως, μου έκανε εντύπωση ο Λαλά, ο οποίος έβγαλε μερικές εξαιρετικές προσπάθειες. Μακάρι να έχει και συνέχεια, διότι η σεζόν είναι μεγάλη και όλοι χρειάζονται.

ΥΓ4. Θα ήταν προτιμότερο να κολλήσει στην ισοπαλία η Άιντραχτ και να μη νικήσει στο 91’, αλλά ο Ολυμπιακός που είδαμε στο «Σουκρού Σαράτσογλου» δεν μπορεί να τη φοβηθεί τη γερμανική ομάδα.