Στην Ελλάδα βρέθηκε αυτές τις μέρες η ηγέτης της Λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, λίγους μήνες μετά τα δραματικά γεγονότα του Μαΐου, με την κρατική αεροπειρατεία και τη σύλληψη στον αέρα του στενού της συνεργάτη Ρομάν Προτάσεβιτς.

Η Τιχανόφσκαγια μίλησε στον ΣΚΑΙ για τις εξελίξεις στη χώρα της, την τελευταία δικτατορία της Ευρώπης, την κατάσταση του Ρομαν Προτάσεβιτς αλλά και για τα αποτελέσματα των κυρώσεων σε βάρος του καθεστώτος Λουκασένκο.

«Οταν συνελήφθη μετά από την αεροπειρατεία που έγινε στο αεροσκάφος, σίγουρα, βασανίστηκε. Σίγουρα απειλήθηκε. Δεν ξέρουμε ποια ζητήματα, αλλά όσα έλεγε μετά την κράτησή του δεν είναι δικά του λόγια, και κανένας στη Λευκορωσία δεν τον πίστεψε. Υμνεί τον Λουκασένκο. Είπε είμαι ένοχος. Αλλά γνωρίζουμε αυτό τον άνθρωπο. Γνωρίζουμε το πως σκέφτεται. Και ό,τι είπε μετά την αεροπειρατεία είναι αποτέλεσμα απειλών. Εδώ και δύο εβδομάδες έχει εξαφανιστεί. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με αυτόν. Δεν μπορούμε επίσης να επικοινωνήσουμε με τους γονείς του, γιατι δεν μιλάνε. Είναι φοβισμένοι και ξέρουμε πως δεν βρίσκεται στην φυλακή» αναφέρει η Τιχανόφσκαγιά.

Μεταναστευτικά κύματα ως αντίποινα

Η Ευρώπη επέβαλε αμέσως κυρώσεις στον Λουκασένκο για την πειρατεία με το αεροπλάνο του Προτασέβιτς και ο Λευκορώσος ηγέτης στράφηκε στην αγκαλιά του Πούτιν. Ως αντίποινα μάλιστα άνοιξε τα σύνορα της Λευκορωσίας σε κύματα μεταναστών προς την Ευρώπη.

«Σίγουρα, αυτή η μεταναστευτική κρίση είναι η εκδίκηση στις χώρες που υποστήριξαν τον λαό της Λευκορωσίας κατά τη διάρκεια της επανάστασης αλλά είναι επίσης και εκβιασμός προς την Ευρωπαϊκή Ένωση» αναφέρει.

«Θέλει (σ.σ. ο Λουκασένκο) να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη αλλά όχι με το λαό της Λευκορωσίας. Θέλει να νομιμοποιήσει τον εαυτό του. Θέλει η Ευρώπη να ανοίξει διάλογο μαζί του και αυτό σημαίνει πως τον αναγνωρίζουν ως ισότιμο συνομιλητή.

Διαφυγή στη Λιθουανία

Λίγο πριν τις εκλογές του 2020 οι αρχές συνέλαβαν τον σύζυγό της και η ίδια αμέσως μετά αναγκάστηκε να διαφύγει στη Λιθουανία, όπου ζει με τα παιδιά της. Από εκεί δίνει τον αγώνα της κατά του καθεστώτος Λουκασένκο.

«Φοβάμαι να γράψω. Αλλά πώς μπορώ να τα παρατήσω αν δεν είμαι με την οικογένειά μου; Η καρδιά μου είναι στη φυλακή. Ναι, τα παιδιά μου είναι μαζί μου, αλλά δεν έχω δικαίωμα να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου, επειδή εγώ και χιλιάδες άνθρωποι είμαστε στη φυλακή. Καταλαβαίνεις οτι αυτοί οι άνθρωποι θυσίασαν την ελευθερία τους για να δώσουν την ευκαιρία σε άλλους ανθρώπους να συνεχίσουν. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα ακόμη και να πιστεύεις ότι μπορείς να δημιουργήσεις επειδή δεν μπορείς, απλά δεν μπορείς. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες θύματα πίσω από την πλάτη σου. Και το ίδιο όλοι όσοι αγωνίζονται, σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Αλλά ξυπνώντας το πρωι, είσαι σε απόλυτη κατάθλιψη αρχίζεις να σκέφτεσαι για τον σύζυγό σου, τι κάνει και αν τον έχουν βασανίσει. Που πέρασε το βράδυ του, στο κελί ή σε αίθουσα βασανιστηρίων; Δεν μπορεί να κάνει κάτι και πρέπει εσύ να το κάνεις για τον εαυτό σου, τον σύζυγό σου και για τον λαό της Λευκορωσίας» αναφέρει στον ΣΚΑΪ.

Headlines