Ο χορευτής Εrrik Nour μιλάει στο in.gr για την παράσταση «Επικίνδυνες Σχέσεις»

Σκανδαλώδες, ανήθικο και προσβλητικό. Έτσι χαρακτηρίστηκε το έργο «Επικίνδυνες Σχέσεις» στην πρώτη του προσπάθεια να διακριθεί στο γαλλικό κοινό τον 18ο αιώνα. Παρόλα αυτά η αίγλη του και η πλοκή του δεν κράτησαν για πολύ καιρό το κοινό μακριά από το αριστούργημα του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό.

Το έργο παρουσιάζεται από σήμερα Σάββατο 2 Οκτωβρίου στο Θέατρο Χώρα, σε μια εκδοχή μπαρόκ χορού, σε χορογραφία της Καλλιόπης Ιωαννίδου (που ερμηνεύει την Μερτέιγ) με τον Errik Nour στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο νεαρός εξαιρετικά ταλαντούχος χορευτής μίλησε στο in.gr για τον ρόλο του Βαλμόν που ενσαρκώνει, αλλά και το μεγάλο του πάθος για το χορό.

Στα δίχτυα της Μαρκησίας ντε Μερτέιγ

Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στον 18ο αιώνα όταν η Καικιλία, 16 χρονών, που ο γάμος της έχει κανονιστεί από τη μητέρα της, γίνεται όργανο της Μαρκησίας ντε Μερτέιγ, αντιζήλου της εν αγνοία όλων, και του ανενδοίαστου Υποκόμη ντε Βαλμόν.

Η πρώτη θέλει να εκδικηθεί τον εραστή της που την αφήνει για να παντρευτεί την Καικιλία. Ο δεύτερος θέλει να εκδικηθεί τη μητέρα της Καικιλίας που παρεμβαίνει σε άλλα ανέντιμα σχέδιά του.

Η προσέγγιση που ακολουθεί η παράσταση είναι μπαρόκ, με το χορό να πρωταγωνιστεί, αν και δεν λείπουν λίγα σημεία πρόζας που βοηθούν την πλοκή.

Το ψέμα και η γοητεία είναι τα όπλα των δύο συνωμοτών. Η διεισδυτική ματιά της Μερτέιγ φτάνει στον πυρήνα των ψυχών. Η σαγήνη του Βαλμόν εμπαίζει τα τίμια αισθήματα.

Όταν ο στόχος έχει επιτευχθεί, η Μαρκησία ντε Μερτέιγ νομίζει ότι νίκησε. Όμως το τίμημα είναι πολύ μεγάλο. Θα βρεθεί μόνη και οι αποκαλύψεις μοιραία θα καταστρέψουν φίλους κι εχθρούς.

Η γοητεία του μπαρόκ

Η κίνηση, οι καμπύλες, τα ποικίλματα, η ροή, οι αντιθέσεις, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μπαρόκ.

Ο μπαρόκ χορός κάνει την εμφάνισή του στο τέλος του 17ου αιώνα, όταν η μπαρόκ τεχνοτροπία επικρατεί στην Ευρώπη σε όλες τις τέχνες. Στην εποχή εκείνη ένας ευγενής στην Γαλλία έπρεπε να γνωρίζει τρία πράγματα: Να ιππεύει, να χρησιμοποιεί ξίφος και να χορεύει.

Η γαλλική αυλή κωδικοποίησε τα βήματα του χορού και έθεσε τα θεμέλια της χορευτικής τέχνης στην Ευρώπη. Πολλά βήματα παραδοσιακών γαλλικών χορών ενσωματώθηκαν αποκτώντας ευγενική μορφή. Έτσι όποιος χόρευε, είτε στην αυλή είτε στην πόλη, έπρεπε να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες.

Γεννημένος χορευτής

Ο Errik Nour είναι από τα παιδιά που φαντάζονται τον ευατό τους να χορεύει παρά να περπατάει. Από πολύ μικρή ηλικία ο Errik ονειρευόταν να γίνει χορευτής και από τα επτά του χρόνια ξεκίνησε να σπουδάζει επαγγελματικά χορό.

Με δεκάδες πρωταγωνιστικούς ρόλους σε παραστάσεις και εμπειρία από το εξωτερικό ο Errik είναι από τους καλλιτέχνες που μας κάνουν αισιόδοξους για το μέλλον του χορού στην Ελλάδα.

Ας τον γνωρίσουμε

Μίλησέ μας για τις «Επικίνδυνες Σχέσεις»

Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό το έργο. Είναι το κλασικό έργο διασκευασμένο για μπαλέτο. Έχει λίγο πρόζα αλλά μόνο σε κάποια σημεία, για να μπορέσει ο θεατής να μπει στο κλίμα. Είναι ένα έργο εποχής που ανεβάζουμε σε σύστημα Μπουρνοβίλ.

Πρόκειται για κάτι πολύ διαφορετικό από ότι έχω κάνει και ήθελα πολύ να συμμετάσχω. Έχει δυσκολίες αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Όταν ήμουν στην Ακαδημία της Βουδαπέστης μας είχαν πάει στην Όπερα να δούμε Μανόν Λεσκώ, ήθελα πολύ να χορέψω κάποια στιγμή κάτι ανάλογο. Οι «Επικίνδυνες Σχέσεις» ανήκουν με κάποιο τρόπο σε αυτό το είδος. Για αυτό και επέλεξα να το κάνω.

Από ποια ηλικία θυμάσαι τον εαυτό σου να χορεύει;

Ο χορός ήρθε στη ζωή μου από τα πολύ παιδικά μου χρόνια. Μου γεννήθηκε σαν μικρόβιο, σαν ανάγκη. Ήθελα να χορεύω, να κουνάω το σώμα μου μέσα από τη μουσική. Όταν είδα πρώτη φορά παράσταση χορού ξετρελάθηκα. Ξεκίνησε από αγάπη για αυτό που κάνω. Ξεκίνησα από την ηλικία των επτά ετών να χορεύω σχεδόν κρυφά από τον κοινωνικό περίγυρο. Ήμουν ένα παιδί της γειτονιάς με μια μπάλα. Μετά την μπάλα πήγαινα και στη σχολή χορού απέναντι.

Ξεκίνησες από μπαλέτο;

Στην αρχή έκανα λάτιν χορούς, κυρίως σάλσα. Μέχρι που βγήκα και πρωταθλητής Ελλάδος στη σάλσα στα 17 και εκπροσώπησα την Ελλάδα στο Άμστερνταμ. Έκανα μπαλέτο και τότε αλλά συμπληρωματικά. Τα θηλυκά έφταιγαν που ξεκίνησα λάτιν. Τις έβλεπα από τη τζαμαρία να χορεύουν λάτιν και με… παρέσυραν (γέλια).

Και το μπαλέτο πότε ήρθε στην ζωή σου;

Μπαλέτο ξεκίνησα επαγγελματικά στα 17. Το είχα ερωτευτεί. Δεν με γέμιζε η σάλσα και αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο. Και επέλεξα το πιο δύσκολο. Από μικρό παιδί ήξερα ότι θα γίνω χορευτής. Όταν με ρωτούσαν ‘τίνος παιδί είσαι εσύ;’ Εγώ απαντούσα ‘εγώ ανήκω στον κόσμο’. Είμαι από τα παιδιά που είχαν πολύ δυνατό χαρακτήρα και προσωπικότητα. Πολύ δύσκολα με κρατούσαν σε κάτι. Όταν κάτι ήθελα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το κάνω.

Ήταν δύσκολη η μετάβαση από ένα σύγχρονο χορό στον κλασικό μπαλέτο;

Το ένα με βοήθησε στο άλλο γιατί όταν έπρεπε να σπουδάσω μετά μπαλέτο, είχαμε και δευτερεύοντα μαθήματα, είχαμε σύγχρονο που εγώ δεν χρειαζόμουν να κάνω. Ξεκίνησα μεγάλος αλλά το σώμα μου με βοήθησε πολύ. Μέσα σε έξι μήνες ήμουν μια χαρά. Το μπαλέτο πρέπει να το αγαπάς πολύ, είναι σαν εκκλησία, θέλει αφοσίωση. Με βοήθησε το λάτιν και ό,τι σύγχρονο είχα κάνει πιο πριν.

Πώς συνέχισες τις σπουδές σου;

Γύρισα όλες τις σχολές της Αθήνας. Είμαι ένα παιδί που ψάχνεται για να παίρνει συνέχεια γνώσεις. Για αυτό και πήγα στο εξωτερικό. Το πρώτο μου ταξίδι το έκανα στα 21. Πήγα για σπουδές, για σεμινάρια. Πήγα στην αρχή στην Όπερα της Βενετίας. Ψαχνόμουν να βρω το «καλύτερο κοστούμι για να το βάλω όταν θα χορεύω». Έκατσα λίγο στην Ιταλία, μετά γύρισα, μετά πήγα στο Παρίσι. Είχα πάει αρκετές φορές και το αγάπησα πολύ. Πρώτη φορά πήγα με μια σχολή επαγγελματική. Όλοι οι συμμαθητές μου έλεγαν ότι είμαι γεννημένος για εκεί. Ότι ταίριαζα πολύ. Τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει.

Τελικά έμεινες στο Παρίσι;

Μετά σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να μείνω στο Παρίσι. Έστειλα στην Opera de Paris αίτηση για μια οντισιόν και με δεχτήκανε. Έλεγα «σιγά μην με πάρουν». Είχα να κάνω με Κουβανούς, Γάλλους, Ρώσους. Δεν ξέρω αν έχει περάσει κάποιος άλλος έλληνας χορευτής μέχρι τώρα την Opera. Πήγα για την εμπειρία. Έκατασα 2,5 μήνες και έκανα μαθήματα με σπουδαίους χορευτές. Ήμουν έτοιμος να υπογράψω για συνεργασία αλλά έτυχαν τα Κίτρινα Γιλέκα και ακυρώθηκαν όλα.

Ήταν πολύ δύκολο να μείνω στο Παρίσι με την έκρηξη που έγινε με τα Κίτρινα Γιλέκα. Κράτησαν μόνο έναν-δύο Γάλλους. Γύρισα στην Ελλάδα και χορογράφησα το Tsigan με δική μου παραγωγή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το πρώτο μέρος ήταν βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, καθαρά σύγχρονος χορός, το οποίο χόρεψα και χορογράφησα. Το δεύτερο μέρος είχα στοιχεία φλαμένγκο και μπαλέτο.

Μπορεί ένας νέος χορευτής να ζήσει από αυτό στην Ελλάδα του 2021;

Όχι. Δεν μπορεί κάποιος εύκολα να ζήσει από το χορό. Εγώ έχω κάνει πάρα πολλές θυσίες και έχω πονέσει πολύ για αυτό που κάνω. Ένα παιδί στην Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει από το χορό. Είναι κρίμα αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχουμε μια όπερα αλλά ποιός θα πρωτοδουλέψει; Ποιός θα πρωτομπεί; Θα αντέξει κάποιος να χορεύει μέχρι τα 60; Εκεί έχει πάει η σύνταξη. Δεν ανοίγουν οι θέσεις έτσι. Εγώ είμαι πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με το «7ο βήμα» σε αυτήν την παράσταση και ανυπομονώ να χορέψω.