Ολυμπιακός – Η συμφωνική ορχήστρα του Γιώργου Μπαρτζώκα

Από τις… πρόβες είχε φανεί ότι η συμφωνική ορχήστρα του Γιώργου Μπαρτζώκα μπορεί να προσφέρει όμορφες βραδιές. Στην πρώτη της (ευρωπαϊκή) παράσταση κέρδισε το χειροκρότημα. Ο κόσμος απόλαυσε τη συναυλία, παρότι ένας από τους… βαρύτονους δεν ήταν καλά κουρδισμένος και στονάριζε διαρκώς.

Ο Ολυμπιακός ήταν καθηλωτικός και στις δύο πλευρές. Κυρίως ήταν αλλαγμένος, σε σχέση με την περσινή εικόνα. Όλα ξεκινούν από την άμυνα (και) στο σύγχρονο μπάσκετ. Ο Μπαρτζώκας, έχοντας εμπιστοσύνη στους παίκτες του, σταμάτησε τις… ασταμάτητες αλλαγές στα μαρκαρίσματα. Πλέον, κάθε παίκτης έχει ευθύνη για τον προσωπικό του αντίπαλο.

Για να είμαστε τίμιοι και πέρυσι, από ένα σημείο και πέρα, δεν πήγαιναν σε αλλαγές στα μαρκαρίσματα. Ήταν, όμως, αρκετά τα κενά κι έμοιαζε σαν να αλλάζουν παίκτες. Φέτος, με ένα δείγμα (άρα επισφαλές) αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Ο Φαλ ήταν λόγος για να αποφεύγουν οι αντίπαλοι να μπαίνουν στο «ζωγραφιστό». Μετρούσαν τη σκιά του για μπόι και πετούσαν τις μπάλες. Την ίδια στιγμή, ο παλιός καλός Παπανικολάου, ήταν παντού. Κάτι ο Λαρεντζάκης με την ενέργειά του. Κάτι ο Ουόκαπ με τις σωστές τοποθετήσεις και την εξυπνάδα στο παιχνίδι. Κάτι ο ΜακΚίσικ με την αέναη κίνηση. Κάτι ο Ζαν Σαρλ, που γέμιζε τον χώρο ευθύνης του. Κάτι ο Ντόρσεϊ με τον Σλούκα, που κράτησαν τις θέσεις τους. Ο Ολυμπιακός έπαιξε εξαιρετική άμυνα.

Υπήρχε μια παραφωνία. Ο Μάρτινς ήταν αόρατος στην πίσω ζώνη. Όποτε ήταν στην πεντάδα η ρακέτα ήταν αφύλακτη διάβαση. Βεβαίως, έχει ελαφρυντικά, όμως ήταν εκτός τόπου και χρόνου.

Στην επίθεση έγιναν πολλά καλά πράγματα. Καλά σκριν, περιφερειακοί που μοίραζαν το παιχνίδι (Σλούκας – Ουόκαπ), ψηλοί που ξέρουν να πασάρουν (Φαλ), καπνισμένες κάνες (Βεζένκοφ, Ντόρσεϊ, ΜακΚίσικ). Μια χαρά τα πήγε η ορχήστρα, στην πρώτη της συναυλία. Κι ο Παπ βοήθησε επιθετικά, όλοι είχαν ρόλο.

Δεν παίρνω όρκο ότι θα είναι τόσο καλός στη συνέχεια ο Ολυμπιακός, όμως για την ώρα είναι πειστικός. Επιθετική άμυνα, παίκτες που έχουν το ελεύθερο να τρέξουν και να σουτάρουν. Καλή διαχείριση των φάουλ, μοίρασμα χρόνου, διαφορετικές εικόνες και πρόσωπα. Αν έπρεπε να βαθμολογήσουμε, ο βαθμός θα ήταν ιδιαιτέρως κολακευτικός.

Η βιωματική εμπειρία λέει ότι κανείς δεν πήρε τίτλο και κανείς δεν… χάθηκε την πρώτη αγωνιστική. Όσο ενσωματώνονται αποτελέσματα, τόσο θα βγαίνουν πιο ασφαλή συμπεράσματα. Ο κόσμος, πάντως, έφυγε χαρούμενος από το ΣΕΦ κι αυτό είναι μια νίκη, μέσα στη νίκη.