Ασύμμετροι κίνδυνοι, ασύμμετρα συμφέροντα

Από τις πρώτες ώρες κιόλας φαινόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σκοπό να στηρίξει την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία. Ειδάλλως, γιατί σιωπούσε επί μέρες έπειτα από την ανακοίνωσή της; Θα μπορούσε να είχε χαιρετίσει με πολύ προσεκτικούς όρους τη σύναψη της συμφωνίας και να επιφυλαχθεί για τις λεπτομέρειες – ό,τι, δηλαδή, έκανε το ΚΙΝΑΛ. Η μακρά σιωπή, όμως, έδειχνε ότι η ολοκληρωτική αντιπολίτευση, η αντιπολίτευση της εχθροπάθειας, δεν επιτρέπει εξαιρέσεις ούτε για θέματα στα οποία οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι είναι εθνικού χαρακτήρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν σιωπούσαν επειδή βρίσκονταν σε αναζήτηση προσχημάτων, για να δικαιολογήσουν τη δεδομένη εκ των προτέρων απόλυτη διαφωνία τους. Και τα βρήκαν, το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου τους. Διαφωνούν, επειδή η συμφωνία, πρώτον, αφήνει ανοικτό το θέμα της υπεράσπισης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ και, δεύτερον, επειδή ενδεχομένως συνεπάγεται τη συμμετοχή ελλήνων στρατιωτικών σε επιχειρήσεις της Γαλλίας στο Μάλι της Αφρικής.

Ως προς την πρώτη αντίρρηση, ο ΣΥΡΙΖΑ πάτησε επάνω στην εύστοχη παρατήρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος, μαζί με τα θερμά συγχαρητήριά του στην κυβέρνηση, επεσήμανε ότι η αμοιβαία στρατιωτική συνδρομή αφορά επιθέσεις εναντίον της επικρατείας των δύο χωρών, αλλά η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα δεν είναι επικράτεια, διότι σε αυτές τις  γεωγραφικές ζώνες η χώρα δεν έχει την κυριαρχία, αλλά κυριαρχικά δικαιώματα. Ομως η ασάφεια εν προκειμένω δεν ενοχλεί ιδιαιτέρως. Ενδεχομένως μάλιστα να λειτουργεί και ως απειλή για την απέναντι πλευρά, να αυξάνει την αποτρεπτική ισχύ της. Πρόκειται δηλαδή για δημιουργική ασάφεια, γι’ αυτό και ο Βενιζέλος τονίζει στη δήλωσή του ότι δεν είναι μαξιμαλιστής. Υπονοεί, με άλλα λόγια, ότι μία απαίτηση παρόμοια με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μαξιμαλισμός. Αλλωστε, έχουμε ποτέ στο παρελθόν συγκρουστεί στρατιωτικά με την Τουρκία, παρά τις τόσες παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων μας; Συνεπώς, γιατί να ζητούμε από τους Γάλλους να κάνουν αυτό που εμείς δεν κάνουμε; (Και πολύ σωστά δεν το κάνουμε – για να μην παρεξηγηθώ).

Η δεύτερη αντίρρηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο μαξιμαλιστική ώστε ουσιαστικά να ακυρώνει τη συμφωνία. «Δεν νομίζω ότι καμία ελληνική οικογένεια θα είναι χαρούμενη με το ενδεχόμενο το παιδί της να βρεθεί σε γαλλικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αφρική», δήλωσε σχετικώς ο Νάσος Ηλιόπουλος. Ούτε εγώ το νομίζω, Νάσο παιδί μου, αλλά μήπως υπάρχουν γαλλίδες μητέρες που θέλουν να πολεμήσουν τα παιδιά τους για το Καστελλόριζο; Για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν χωρεί αμφιβολία ότι κάπου πρέπει να υπάρχουν τέτοιες Γαλλίδες. Διότι απαιτεί ρητή διευκρίνιση, με επίσημη ρηματική διακοίνωση από πλευράς των Γάλλων, ότι η στρατιωτική συνδρομή τους καλύπτει και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας (υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ). Συγχρόνως, απαιτεί «ρητή δέσμευση» της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν θα στείλει στρατό σε εμπόλεμες περιοχές, όπως στο Μάλι, λόγω των «ασύμμετρων κινδύνων», αν μπλέξουμε με τζιχαντιστές.

Αξίζει να σταθούμε στις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, διότι με πρόσχημα τους «ασύμμετρους κινδύνους» ζητεί μια ασύμμετρη συμφωνία με τους Γάλλους: εμείς μεν δεν τους βοηθάμε εκεί που ενδεχομένως να έχουν ανάγκη, εκείνοι δε σπεύδουν να υπερασπισθούν ακόμη και δικαιώματα που επί τους παρόντος υπάρχουν μόνο στη θεωρία και στην πλούσια φαντασία μας. Πώς το σκέφθηκαν αυτό; Ούτε κάποιος με τη λόξα και το θράσος του Ερντογάν δεν θα διενοείτο να απαιτήσει μια τόσο μονομερή συμφωνία υπέρ των συμφερόντων του. Ούτε οι Ρωμαίοι στο απόγειο των κατακτήσεών τους δεν τολμούσαν να φαντασθούν μια συμμαχία με παρόμοιους όρους.

Φυσικά, δεν ντρέπονται – δεν θα ήσαν ΣΥΡΙΖΑ αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Εστω. Τουλάχιστον όμως, κάτι λίγο πιο έξυπνο δεν μπορούσαν να σκαρφιστούν, αν ήθελαν να δικαιολογήσουν την άρνησή τους; Εμείς θα δεχθούμε τη συμφωνία, αυτό λένε, υπό την προϋπόθεση ότι εσείς θα την ακυρώσετε. Με άλλα λόγια, πείτε κατάμουτρα στους Γάλλους ότι είναι μ***κες και μετά εμείς σας στηρίζουμε! Είναι τόσο κουτό αυτό που ζητούν, ώστε να περιττεύει κάθε συζήτηση για καλή προαίρεση του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η εξωπραγματική και προσβλητική για τον έτερο συμβαλλόμενο απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που προσφέρει στη συζήτηση είναι ότι αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις τους, δηλαδή εξουσία με οποιοδήποτε κόστος για τη χώρα. Διαβάζω διάφορα για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και την επιθυμία του να το προσεγγίσει, στη νοοτροπία όμως αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν μπολσεβίκοι και απλώς συνεχίζουν τον πόλεμο με άλλα μέσα…