Στα 25 χιλιόμετρα από την Ακράτα, ανηφορίζοντας τον επαρχιακό δρόμο Ακράτας-Ζαρούχλας, θα συναντήσετε ένα πραγματικό θαύμα της Φύσης: τη Λίμνη Τσιβλού με τα πανέμορφα νερά και την ενδιαφέρουσα ιστορία της.

Οι προπάπποι σας δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν την ίδια εκδρομή. Μέχρι το 1913 περίπου, στο σημείο που βρισκόταν η λίμνη, έστεκε το χωριό Τσιβλός, που πλέον έχει χαθεί μέσα στα καταπράσινα νερά της.

Πλέον, στο ίδιο σημείο, 11 χιλιόμετρα πριν τη Ζαρούχλα και σε υψόμετρο 700 μέτρων, βρίσκεται μια από τις νεότερες λίμνες της Ευρώπης. Περιτριγυρισμένη από πυκνό δάσος και πιο ορεινή από τις περισσότερες λίμνες στη χώρα μας, η λίμνη Τσιβλού έχει να αφηγηθεί μια ιστορία εξαιρετικά βίαιων γεωλογικών φαινομένων, που συνέβησαν το 1913 και το 1914.

Η γέννηση μιας λίμνης

Τον Μάρτιο του 1913, η ήρεμη ροή του ποταμού Κράθη, που πηγάζει από το Χελμό (και καυχιέται για τα Ύδατα Στυγός, μια πηγή βουτηγμένη στον μύθο, που οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι έκρυβε μια από τις πύλες του Άδη) διακόπηκε ξαφνικά από βίαιες κατολισθήσεις.

Ο γραφικός οικισμός του Τσιβλού, στο χωριό της Συλίβαινας, άρχισε να σείεται από παράξενους υποχθόνιους ήχους και κάθε τόσο η γη υποχωρούσε – γεγονός που ήταν γνωστό στους κατοίκους του.

Ο βαρύς χειμώνας του 1912 – 13 έδωσε τη χαριστική βολή, αφού τα χιόνια και οι βροχές του ευνόησαν μια μεγαλύτερη κατολίσθηση. Καθώς οι μικροσεισμοί και οι παράξενοι ήχοι έγιναν πιο πυκνοί και πιο έντονοι, οι κάτοικοι της Συλίβαινας κατάλαβαν ότι είχε έρθει η ώρα να φύγουν.

Και πράγματι, την Κυριακή 24 Μαρτίου του 1913, μια γιγαντιαία κατολίσθηση έκανε ολόκληρη την πλαγιά να υποχωρήσει μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Από τα 1650 μ. υψόμετρο, έφτασε στα 600 μ., με τα χώματα να καταλήγουν στο βάθος της κοιλάδας του Κράθη, εκεί που κάποτε δέσποζε ο οικισμός του Τσιβλού.

Ο Κράθης και ο παραπόταμός του φράχτηκαν από τις κατολισθήσεις και σχηματίστηκαν δυο λίμνες: Η λίμνη του Κράθη και η λίμνη του Τσιβλού.

Η στάθμη της λίμνης Τσιβλού άρχισε να ανεβαίνει, πνίγοντας αρκετά σπίτια και την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Τα νερά της λίμνης του Κράθη λέγεται ότι επεκτάθηκαν προς τα πάνω και έφτασαν μέχρι το χωριό Αγρίδι.

Η Συλίβαινα χάθηκε για πάντα στον πυθμένα της λίμνης – και η απουσία της είναι ακόμη ορατή, στο τμήμα του βουνού που φαίνεται ξεκάθαρα ότι λείπει, όταν το κοιτάζει κανείς από την κατάλληλη γωνία.

Οι κάτοικοί της δημιούργησαν ένα χωριό με το ίδιο όνομα, κοντά στην Ακράτα.

Την επόμενη χρονιά, η λίμνη του Κράθη συνέχισε να συγκεντρώνει νερό, μέχρι που τα χαλαρά της χώματα υποχώρησαν στις 5 Ιανουαρίου του 1914 και η λίμνη άδειασε σε λίγα λεπτά.

Στο πέρασμά της παρέσυρε τα πάντα, ώσπου κορμοί από έλατα, δοκάρια και έπιπλα των σπιτιών της Συλίβαινας βρέθηκαν να κολυμπούν στα νερά του Κορινθιακού κόλπου.

Σταδιακά, το ποτάμι ξεκίνησε να κυλά και πάλι, σώζοντας τις γύρω καλλιέργειες και δημιουργώντας το όμορφο υγρό λιβάδι που μπορεί κανείς να δει σήμερα.

Τα ίχνη της καταστροφής είναι ακόμη ορατά.

Η λίμνη Τσιβλού διατηρήθηκε μέσα στο χρόνο και πλέον μπορεί να καυχηθεί για το εντυπωσιακό βάθος της. Προς το παρόν, εξαιτίας της μικρής ηλικίας της (δεν έχει συμπληρώσει ούτε τα 100), δε διαθέτει πλούσια βλάστηση με εξαίρεση τις καλαμιές της και ένα ιδιόμορφο υδρόφυτο που ακμάζει στο βυθό της.

Η πανίδα της είναι πλουσιότερη – όμως ο άνθρωπος έχει βάλει το χεράκι του σε αυτό. Αρχικά, στα νερά της είχαν εγκλωβιστεί μερικοί κέφαλοι του γλυκού νερού που ζούσαν στο ποτάμι, όμως τα τελευταία 20 χρόνια κάτοικοι της περιοχής εισήγαγαν αυθόρμητα κυπρίνους, κουνουπόψαρα, πέστροφες και καραβίδες.

Σήμερα, η λίμνη που γεννήθηκε από κατολισθήσεις τόσο βίαιες, ώστε οι υποχθόνιοι θόρυβοι που προηγήθηκαν να ακουστούν μέχρι την Ακράτα και τα Καλάβρυτα, αποτελεί έναν πανέμορφο τόπο αναψυχής.

Ίσως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αντιληφθεί κανείς πόσο ισχυροί ήταν αυτοί οι ήχοι, από το ότι κάποιοι τους είχαν αποδώσει σε… πτώση μετεωρίτη ή σε βομβαρδισμό της Πάτρας ή της Κορίνθου.

Headlines