Εκ των πραγμάτων αβεβαιότητα

Θα γίνει η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ή δεν θα γίνει; Και μόνο ότι, χθες, έγινε θέμα ολόκληρης συζήτησης η πραγματοποίηση της παρέλασης, μας δίνει το μέτρο της σύγχυσης που επικρατεί στην κοινωνία για την κατάσταση της πανδημίας, αλλά και της αβεβαιότητας της κυβέρνησης για την πολιτική της, κατά την παρούσα φάση τουλάχιστον. Δεν το λέω αυτό ορμώμενος από κάποια διάθεση να υποτιμήσω την παρέλαση, αλλά όταν έχουμε μίνι λοκντάουν στη Θεσσαλονίκη και τη Λάρισα, δεν είναι λίγο πρόωρο να μας απασχολεί αν θα γίνουν οι παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου σε τρεις εβδομάδες από τώρα;

Η σύγχυση του κόσμου είναι κατανοητή, διότι αντανακλά την αβεβαιότητα της κυβέρνησης για τα επόμενα βήματα. Μια αβεβαιότητα που την διαπιστώνουμε στην επιείκεια προς τους ανεμβολίαστους (η οποία αποβαίνει πάντα εις βάρος των εμβολιασμένων), όπως και στην απροθυμία να επιβάλει τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς εκεί που είναι απαραίτητοι. Αλλά και αυτό εξηγείται. Η αβεβαιότητα της κυβέρνησης είναι απότοκος του ότι η εκστρατεία εμβολιασμού δεν πέτυχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ας μην αυταπατώμεθα. Δεν ξέρω αν το κράτος απέτυχε να εξηγήσει και να πείσει ή αν ο λαός είναι ηλίθιος (ένα υπολογίσιμο τμήμα του, εν πάση περιπτώσει), το γεγονός είναι ότι οι στόχοι που εξαγγέλθηκαν δεν επετεύχθησαν.

Αν είχαν επιτευχθεί, αν το 70% ήταν βέβαιο, η κυβέρνηση θα μπορούσε να τολμήσει το πέρασμα στην πλήρη ελευθερία, δηλαδή στην ανοσία της αγέλης. Αυτός ήταν άλλωστε εξαρχής ο σκοπός του μαζικού εμβολιασμού: να επιστρέψουμε στην κανονικότητα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Δεν μπορεί όλη η κοινωνία να μένει πίσω, εξαιτίας των καθυστερημένων. Με την κατάσταση όμως αβέβαια, ανάλογη θα είναι εκ των πραγμάτων και η στάση της κυβέρνησης: βλέποντας και κάνοντας…

ΟΙ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΟΙ

Περσινά ξινά σταφύλια (κι ακόμη χειρότερα) ήταν η φασαρία για τους «αγορασμένους» βουλευτές του Πάνου Καμμένου. Στην πρώτη του συνέντευξη, αφότου από πολιτικός έγινε «μπαρίστα», ο Καμμένος έκανε μια επίδειξη της γνωστής τεχνικής του για να προσελκύει το ενδιαφέρον. Πέταξε μια βαριά κουβέντα, που όμως εκείνος την εννοεί μεταφορικά, οπότε ο ακροατής μπορεί να την εκλάβει και έτσι και αλλιώς. Ο χαρακτηρισμός των βουλευτών του ως «αγορασμένων», με όλες τις συνδηλώσεις που κουβαλά, είναι βαρύς, αλλά δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αν τον εκλάβουμε μεταφορικά. Διότι δεν είναι απαραίτητο η εξαγορά να έγινε σε χρήμα, μπορεί θαυμάσια να έγινε και σε είδος. Μια θέση στην Ευρωβουλή ή στα ψηφοδέλτια των βουλευτικών εκλογών, δηλαδή μια καλή ευκαιρία πολιτικής επιβίωσης, έχει μία συναλλαγματική αξία. Ολα αυτά όμως είναι γνωστά και μπαγιάτικα. Είναι τελείως ξεπερασμένα πια από την πραγματικότητα και, κυρίως, τόσο αντιαισθητικά! Ο θόρυβος που προκλήθηκε από την υπόθεση ήταν μία χάρη στον Καμμένο και τίποτε περισσότερο. Ειλικρινά απορώ γιατί η ΝΔ σήκωσε το θέμα. Τα εξαρτημένα ανακλαστικά μάλλον…

ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΑ ΣΤΟ ΚΚΕ

Αν, πάντως, ο σκοπός της ανάδειξης του παραπάνω ζητήματος από πλευράς της ΝΔ ήταν να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αυτό χρειαζόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρνει πολύ καλύτερα μόνος του να κτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, δεν χρειάζεται βοήθεια. Μεγαλύτερο δώρο στην κυβέρνηση από τη στάση που πήρε για την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία δεν θα μπορούσε να έχει κάνει. Το κόμμα που, ως κυβέρνηση, ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση με τους Γάλλους, εμφανίζεται αντίθετο με τη συμφωνία και συντάσσεται με το ΚΚΕ, το οποίο παγίως αδιαφορεί για την άμυνα και καταψηφίζει τις σχετικές δαπάνες. Πρώτη φορά βρίσκεται κάποιος να πλησιάσει το ΚΚΕ στη μοναξιά του και να του κάνει παρέα! Κατόπιν αυτού, αναρωτιέμαι πόση σημασία μπορεί να έχει ο ενδυματολογικός ευπρεπισμός και το επίχρισμα λογίων εκφράσεων στον λόγο του Τσίπρα. Πόση σημασία, δηλαδή, έχει η προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Λογικά, την προσεχή Πέμπτη ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει στη Βουλή, όπου θα συζητηθεί και θα τεθεί προς ψήφιση η συμφωνία, για να φάει πολύ ξύλο – μεταφορικά, βεβαίως. Πρώτη φορά αδημονώ να ακούσω τον Τσίπρα στην ομιλία του. Καλό αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν είναι για τους λάθος λόγους…