Ο εξευρωπαϊσμός των ΗΠΑ και η άμυνα της Ευρώπης

Επαναλαμβάνω και στο σημερινό σημείωμά μου ότι, ανεξαρτήτως των αλληλοσυγκρουόμενων οικονομικο-στρατηγικών συμφερόντων, η προς ψήφιση στη Βουλή μας συμφωνία Μακρόν-Μητσοτάκη (κοινό Σύμφωνο Άμυνας), ανοίγει εκ των πραγμάτων το δρόμο: 1) Για σταδιακή απόσυρση του ΝΑΤΟ από την ΕΕ, ως ανώφελου εκφραστή της ευρωπαϊκής άμυνας, 2) Για υλοποίηση κοινού συμφώνου των 27 χωρών-μελών για την ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια.

Ειδικότερα για την Ελλάδα και την Κύπρο, η μεν Ελλάδα καλείται για ριζική αναθεώρηση του καθεστώτος των αμέτρητων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, η δε Κύπρος καλείται ν’ απαιτήσει, αμελλητί την εφαρμογή των αποφάσεων του Σ.Α. του ΟΗΕ για εκκένωση του 36% της επικράτειάς της, από τα παράνομα τουρκικά στρατεύματα της αιματηρής εισβολής και κατοχής, καθεστώς που με τη φιλοτουρκική συνδρομή του ΝΑΤΟ διατηρείται επί 37 χρόνια στη μεγαλόνησο. Διότι έτσι διασύρεται ο ρόλος του ΝΑΤΟ, ως θεματοφύλακα της κυριαρχίας των μελών του, αλλά και των χωρών-μελών της ΕΕ, που ως «συμμαχία» περιφρονεί την ανεξαρτησία τους.

Η Ελλάδα και οι βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Στον μείζονα ευρωπαϊκό χώρο, από το 1952 έως σήμερα, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα, που διατηρεί, ακόμη και εναντίον των καλώς νοουμένων αμυντικών της συμφερόντων, αμέτρητες αμερικανο-νατοϊκές βάσεις από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Βάσεις, κατά το πλείστον επιθετικές εναντίον χωρών με τις οποίες η Ελλάδα ανέκαθεν διατηρούσε άριστες σχέσεις αμοιβαίας φιλίας αλλά και εμπιστοσύνης (Ιράκ, Λιβύη, Λίβανος, Παλαιστίνη). Και είναι άξιο απορίας, πώς επί αρκετές δεκαετίες, οι χώρες αυτές, προφανώς από σεβασμό προς τη φιλικήΗ Η αυτή παράδοση, δεν εστράφησαν εναντίον της Ελλάδας, έστω και ρηματικά…

Η πρώην γεν. εισαγγελέας στα ποινικά δικαστήρια του ΟΗΕ Κάρλα ντελ Πόντε, αμφισβήτησε την χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ.

Μάλιστα, θυμάμαι το διάλογο που είχα με φίλους από το νομό Χανίων, κατά την περίοδο της αμερικανοβρετανικής εισβολής στο Ιράκ. Ήταν μήνας Ιούλιος και από την αμερικανική βάση της Σούδας, έφευγαν αμέτρητα πολεμικά αεροσκάφη, προφανώς με κατεύθυνση προς τη Μέση Ανατολή.

Όταν ρώτησα το πειραχτήρι της παρέας «Πού πάνε ωρέ Μάνθο αυτά τα αεροπλάνα;»

Ο Μάνθος μου απάντησε: «Πάνε να ρίξουν κουφέτα σε ιρακινό γάμο»!

Θέατρο του παραλόγου

Επί τέλους, ήλθε η ώρα, αυτό το θέατρο του πολιτικο-στρατηγικού παραλόγου, να τελειώνει, προς το συμφέρον όλων. Και κυρίως των χωρών της Μέσης Ανατολής και βόρειας Αφρικής. Γιατί όχι και του ελληνο-κυπριακού τόξου. Ακόμη και προς το συμφέρον των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, που καιρός είναι ν’ αναδιπλωθούν στα βορειοατλαντικά τους συμφέροντα και να μη σέρνουν κάθε τόσο χιλιάδες παλικάρια των ΗΠΑ και άλλων χωρών,  σε τυχοδιωκτικές εξορμήσεις, στα πέρατα της οικουμένης. Γιατί το μοναδικό όφελος που αποκομίζουν, από αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς, είναι τα φέρετρα των νεκρών τους και οι ψυχοσωματικές ισόβιες αναπηρίες, γι’ αυτά τα αγόρια, που «κρατούν τουφέκια και δεν κατέχουν» όπως γράφει στους στίχους του, ο δικός μας Οδυσσέας Ελύτης.

Δρόμοι της Ειρήνης

Συνεχίζοντας το σημείωμά  μου αυτό, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι:

– Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατά τη διάρκεια του οποίου οι ΗΠΑ πλήρωσαν με χρήμα αλλά και αίμα τη συντριβή του φασιστοναζιστικού άξονα, μαζί βέβαια με όλους τους συμμάχους τους, η Αμερική του Αϊζενχάουερ διέπραξε το αυτοκτονικό λάθος, εν ονόματι του στόχου της ιμπεριαλιστικής κοσμοκρατορίας να δημιουργήσει καινούργιους εχθρούς, οδηγώντας σε αιματοχυσίες την Κορέα και το Βιετνάμ, αλλά και σε αγιάτρευτες ψυχοσωματικές τραυματικές εμπειρίες, χιλιάδες αμερικανούς μαχητές. Και χώρια η προγενέστερη περίοδος της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι με την πιο φριχτή και ασύμμετρη αμερικανική ρεβάνς για τη φοβερή ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ .

Οι πρώτοι ηγέτες που ήρξαντο χειρών αδίκων στον πόλεμο του Ιράκ. Οβρετανός Τόνι Μπλερ και ο αμερικανός Τζωρτζ Μπους τζούνιορ. Ο πόλεμοςαυτός εκόστισε 1.455.950 νεκρούς στο Ιράκ

Σεβόμενος τη θεοσέβεια των περισσότερων αμερικανών, που έζησαν και ζουν τους εφιάλτες των ιμπεριαλιστικών ανόητων και άκρως εγκληματικών εξορμήσεων, τελειώνω το σημερινό μου σημείωμα με τα προφητικά κείμενα του Ησαΐα και του Μιχαία, όπως μου τα είχε υπογραμμίσει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος χριστιανοσοσιαλιστής καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ, ο υποδειγματικός πασιφιστής, ο ειρηνόφιλος Σάββας Αγουρίδης:

·       «Και συγκόψουσιν (τα έθνη) τας μαχαίρας αυτών εις άροτρα και τας ζιβύνας (σιδερένια ακόντια) αυτών εις δρέπανα και ου λήψεται έτι έθνος επ’ έθνος και ου μάθωσιν πολεμείν» (Ησαΐας κεφ.2, στ.4).

·       Και κατακόψουσιν (τα έθνη) τας ρομφαίας αυτών εις άροτρα και τα δόρατα αυτών εις δρέπανα και ουκ έτι μη αντάρη (θα υψώσει) έθνος επ’ έθνος ρομφαίων και ουκέτι μάθωσι πολεμείν (Μιχαίας Κεφ.4, στ.3).

Φυσικά και δεν ανήκω στους πρώτους διδάξαντες αυτή την αναδρομή σε κάποιες ριζοσπαστικές σελίδες των Ιερών Γραμμάτων. Για τον λόγο αυτό θυμίζω ότι ο Ηλίας Ηλιού, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, το 1960 κατακεραύνωσε με τους παραπάνω στίχους τους φανατικά θρησκευόμενους, αλλά και αρνητές της απύραυλης βαλκανικής, βουλευτές της δεξιάς ΕΡΕ, όταν ήλθε προς συζήτηση στη Βουλή η πρόταση της δημοκρατικής αριστεράς (τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης), για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην «απύραυλη Βαλκανική».