Γεωγραφία της Νύχτας – Η νέα δουλειά της Δάφνης Αγγελίδου στην Evripides Art Gallery

Η Evripides Art Gallery παρουσιάζει τη νέα δουλειά της Δάφνης  Αγγελίδου με  47 έργα ζωγραφικής (ακρυλικά σε καμβά) και 11 ψηφιδωτά.

Ο τίτλος δηλώνει ότι η πλειονότητα των θεμάτων συμβαίνουν νύχτα. Πρόκειται για μια νύχτα τόσο κυριολεκτική ως φυσικό γεγονός, όσο και μεταφορική ως ανθρώπινη εσωτερική κατάσταση.

Το σύνολο των εκτεθειμένων έργων χωρίζονται σε τρεις βασικές ενότητες: Φωτισμένες νυχτερινές όψεις καφενείων, προσόψεις σπιτιών και μεμονωμένες ή ζευγαρωμένες φιγούρες σε φυσικό χώρο,  με κάποια μικρή ένδειξη πάντα που παραπέμπει και στον πολιτισμό. Και τις τρεις αυτές ενότητες διακατέχει μια αίσθηση μοναξιάς και μοναχικότητας, αν και οι ανθρώπινες παρουσίες- απουσίες δηλώνουν ότι η Επιθυμία είναι στην ουσία ο ανθρώπινος πυρήνας. Η Επιθυμία που δεν μπλέκεται με τις ανάγκες, αλλά στηρίζεται στην ανθρώπινη επικοινωνία, τον έρωτα, την αγάπη και ταυτίζεται με την ζωή.

Καφενεία με φωτισμένες τζαμαρίες σαν γυάλινες οθόνες, με κατηφείς θαμώνες σαν θέατρο σκιών και γυναικείες παρουσίες με χρώμα, το οποίο τονίζει την γκρίζα αντρική μονοτονία. Προσόψεις σπιτιών με κυβίζουσα βυζαντινή διάταξη που διαμορφώνουν περίκλειστους χώρους χωρίς καμία ανθρώπινη παρουσία. Μοναχικά άτομα σε ανοιχτό χώρο, κυρίως φυσικό, με κάποιες ενδείξεις πολιτισμού όπως ένα παγκάκι, μια στάση λεωφορείου, ένα φανάρι δρόμου^. ζευγάρια καθισμένα σε παγκάκι ή σε βαρκάδα σε νυχτερινή θάλασσα ή ακόμα ατενίζοντας ένα δέντρο με τη μορφή του δέντρου της ζωής. Και όλα αυτά διακατέχονται από συναισθήματα  μοναχικότητας, μοναξιάς και ταυτοχρόνως από την αναμονή για μια συνάντηση.

Η Δάφνη Αγγελίδου δεν ξεφεύγει από το θέμα της, που είναι η εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων, με επιτακτική την ανάγκη της ζωογόνας συνάντησης. Η μοναξιά και η μοναχικότητα φέρουν μέσα τους  στα έργα της διάχυτη την ελπιδοφόρα επιθυμία της αναίρεσής τους.

Η νύχτα έχει σχέση με την απεραντοσύνη. Στα έργα της Δάφνης Αγγελίδου παίρνει μια μεταφυσική διάσταση. Σηκώνεις το κεφάλι σου ψηλά και βλέπεις τον έναστρο ουρανό. Αισθάνεσαι δέος για αυτή την απεραντοσύνη που τονίζει την ασημαντότητά μας και την αναπόφευκτη ανθρώπινη μοίρα. Αναλογίζεσαι τη δική σου θέση και των ανθρώπων που αγαπάς μέσα στις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.

Η Δάφνη Αγγελίδου αναφέρει:

«Με διαφορετικούς τρόπους, εικαστικά μέσα (ζωγραφική – ψηφιδωτό), θέματα και αναπαραστάσεις καταστάσεων, η μαγεία της μνήμης που αντιστέκεται στον χρόνο ή την φθορά, η πολυτέλεια των ανθρώπινων σχέσεων, το χτίσιμο μιας φιλίας και τα όνειρα επιδρούν στην ζωή μας και είναι αυτά που με κινητοποιούν.

Ζωγραφίζω νυχτερινά τοπία, συνήθως αστικά, επειδή τα αναμμένα φώτα των σπιτιών ή των καφενείων μού φέρνουν στο μυαλό ιστορίες, φιλίες, συναισθήματα και καταστάσεις που έχουν συμβεί σε άλλο χρόνο. Προσπαθώ να μετατρέψω αυτή την αίσθηση της νοσταλγίας, που αισθάνομαι τόσο συχνά, στο ζωγραφικό μέσο, και από εκεί, στον θεατή του έργου μου.

Βλέποντας τα τοπία απέξω, από μακριά, και εγώ που τα ζωγραφίζω αλλά και ο θεατής που βρίσκεται στην ίδια θέση με εμένα, απέχουμε το ίδιο την στιγμή εκείνη από το βίωμα της πραγματικότητας.

Εστιάζουμε στις προσδοκίες ή στις προθέσεις που δημιουργούν οι ανθρώπινες ανάγκες και οι φιλίες. Εστιάζουμε στα πολύ συγκεκριμένα αισθήματα, που τα έχουμε ήδη, αλλά ανασύρονται ξαφνικά, αθόρυβα και μας πλημμυρίζουν όπως το νερό της θάλασσας. Εστιάζουμε στις βιωμένες αναμνήσεις μας, μιας στιγμής ή μιας ολόκληρης ζωής. Εστιάζουμε τελικά στην επιθυμία για έρωτα, αγάπη και ζωή.

Ο Αντρέας Ιωαννίδης, Ιστορικός Τέχνης – Ομ. Καθηγητής  στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, γράφει στον κατάλογο της έκθεσης:

«Πληθώρα έργων με θέματα καφενεία, προσόψεις σπιτιών, ανθρώπινες παρουσίες μόνες ή μαζί, μέσα σε χαοτικό υπαίθριο χώρο. Και όσο για το υλικό, αυτό είναι ακρυλικά και ψηφιδωτά. Το μαλακό και το σκληρό. Η Δάφνη Αγγελίδου δουλεύει και σε αυτό το επίπεδο με αντιθετικά ζεύγη.

Τίτλος της έκθεσης: ‘’Γεωγραφία της Νύχτας’’. Πρόκειται για μια νύχτα ταυτόχρονα εσωτερική και εξωτερική του ανθρώπου. Αν όμως η δεύτερη εκδοχή είναι αυτονόητη και εύκολα αναπαραστάσιμη, η πρώτη έχει δυσκολίες στην άμεση αναπαράσταση όπου ‘’το σκοτάδι έχει το δικό του φως’’.

Υπεισέρχεται εδώ το έμμεσο, το υπονοούμενο, η ένδειξη, εν ολίγοις η γενικότερη ατμόσφαιρα που υφέρπει στα έργα, ως αίσθηση και όχι γνώση».

Διάρκεια Έκθεσης: 7/10 έως 6/11/21

EvripidesArtGallery

Ηρακλείτου 10 & Σκουφά Κολωνάκι, Αθήνα, 106 73