Πρόεδρος της Γερμανίας – «Η Τουρκία είναι στρατηγικός μας σύμμαχος»

«Στρατηγικό σύμμαχο» για τη χώρα του χαρακτήρισε την Τουρκία ο πρόεδρος της Γερμανίας (και πρώην υπουργός Εξωτερικών), Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ, σε συνέντευξη που παραχώρησε προς την εφημερίδα Hurriyet. Μια συνέντευξη η οποία δόθηκε με την ευκαιρία της 60ής επετείου από την υπογραφή της διμερούς συμφωνίας που επέτρεψε τη μετανάστευση εκατομμυρίων Τούρκων στη Γερμανία.

«Ο μοναδικός δεσμός ανάμεσα σε εμάς και την Τουρκία δεν οφείλεται μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις μας. Η Τουρκία είναι ένας στρατηγικά σημαντικός εταίρος για τη Γερμανία με βάση το μέγεθός της, τη γεωγραφική της θέση και το πολιτικό ειδικό βάρος της», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Στάινμαγερ – αναφερόμενος συγκεκριμένα στο προσφυγικό και τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν.

Δύσκολη η πορεία προς την ΕΕ

Ο ίδιος, αναφερόμενος στη σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ και την ενταξιακή της πορεία, άφησε σαφώς να διαφανεί ότι – – για την ώρα τουλάχιστον – ο δρόμος δεν είναι ανοιχτός.

«Αυτή η πορεία αποδεικνύεται πιθανώς πιο δύσκολη και περίπλοκη από ό,τι θα ευχόμασταν αμφότεροι. Τα προηγούμενα χρόνια, ανησυχούσαμε για πολλές από τις εξελίξεις στην Τουρκία. Όμως, ένα είναι βέβαιο: Δεν μπορούμε ποτέ να αδιαφορούμε για την κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία», τόνισε, ενώ δεν παρέλειψε να αφήσει μία ακόμη αιχμή: «Υπάρχει μια κατάσταση πόλωσης, στο πλαίσιο της οποίας όσοι σκέφτονται διαφορετικά δέχονται ολοένα περισσότερες επιθέσεις ως εχθροί. Αυτό δεν είναι καλό για τη δημοκρατία».

Ύμνοι για τους Τούρκους μετανάστες

Όπως ήταν φυσικό, πάντως, ο Γερμανός πρόεδρος στάθηκε εκτενώς στον ρόλο των Τούρκων που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία, οι οποίοι άλλωστε αντιπροσωπεύουν την πολυπληθέστερη (και από τις πιο ενσωματωμένες) ομάδα μεταναστών στη χώρα.

«Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν επειδή τους προσκαλέσαμε. Επειδή τους χρειαζόμαστε. Τους χρωστάμε πολλά. Με τη βοήθειά τους, η χώρα μας αύξησε την οικονομική της ισχύ και την ευημερία της και μετατράπηκε σε μια πιο ανοιχτή και πολυσύνθετη κοινωνία», είπε, για να προσθέσει: «Χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για το καταλάβουν οι πολιτικοί και οι πολίτες: Οι επονομαζόμενοι φιλοξενούμενοι εργάτες δεν ήταν ούτε φιλοξενούμενοι ούτε απλώς εργάτες. Σήμερα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν γίνει τμήμα της Γερμανίας με τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους».