Παρατηρούνται τελευταία φαινόμενα που προκαλούν ανησυχία και αναστάτωση. Πολλών προϊόντων οι τιμές ανεβαίνουν στα ύψη με αποτέλεσμα να σημειώνονται ελλείψεις στην αγορά (μεταξύ άλλων οι εισαγωγείς δεν εφοδιάζονται με προϊόντα των οποίων το κόστος γίνεται απαγορευτικό ή κάποιοι παραγωγοί απέχουν από την κατασκευή και την προώθησή τους στην κατανάλωση). Στις περισσότερες περιπτώσεις το πρόβλημα ξεκινά από την αύξηση του κόστους της ενέργειας. Είτε λόγω αυξημένης ζήτησης σαν αποτέλεσμα παρατεταμένου κρύου στο βόρειο ημισφαίριο ή επειδή πολλοί έχουν πέσει πάνω στο πετρέλαιο και το αέριο λόγω τρομερής αύξησης του κόστους του άνθρακα (λόγω πανύψηλων πλέον τιμών εξαγοράς των ρύπων – ιδίως στη Δύση και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση) οι τιμές της ενέργειας γίνονται πλέον απαγορευτικές. Το ηλεκτρικό ρεύμα πλησιάζει σε μεγάλα ύψη. Αυτό προφανώς σημαίνει, πέραν του υψηλού κόστους ζωής, πολύ μεγάλη ακρίβεια στις μεταφορές (φορτηγά και πλοία) αλλά και στην πρωτογενή παραγωγή (λ.χ. λιπάσματα) και βέβαια στη βιομηχανία.

Με αφετηρία λοιπόν τα μέτρα των κυβερνήσεων για την καταπολέμηση της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής αρχίζουν να κλονίζονται οι αγορές, κυρίως του Δυτικού κόσμου. Το ίδιο δεν συμβαίνει στην Κίνα που ανεμπόδιστα συνεχίζει να χρησιμοποιεί φτηνό άνθρακα και επίσης λιγότερο στην Ινδία. Στη Δύση οι ελλείψεις σε τρόφιμα και καταναλωτικά αγαθά είναι πλέον αισθητές, ενώ η συνακόλουθη ακρίβεια στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα γεωργικά και στα προϊόντα της μεταποίησης οδηγεί σε κοινωνικές αναστατώσεις που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε βίαιες εντάσεις.

Τι ακριβώς μπορεί να γίνει; Η απάντηση μόνο εύκολη δεν μπορεί να είναι. Μια εκδοχή είναι να προσπαθήσουν να ελέγξουν οι κυβερνήσεις την ακρίβεια μέσω επιδοτήσεων – άμεσων ή έμμεσων – στο ηλεκτρικό ρεύμα, για παράδειγμα. Κι αυτές όμως τελικά κάποιος θα πρέπει να τις πληρώσει. Η κατάληξη είναι στον προϋπολογισμό. Αρα ελλείμματα, δανεισμός και ξανά το φάσμα της χρεοκοπίας. Αλλος τρόπος θα μπορούσε να είναι η μείωση των τιμών των πρώτων υλών της ενέργειας (αέριο και πετρέλαιο). Αν και το τελευταίο σιγά σιγά μπαίνει κι αυτό στο στόχαστρο των φανατικών του κλίματος. Ομως το αέριο και πριν ακόμη την πρόσφατη άνοδο των τιμών αντιμετώπιζε περιορισμό των διαθεσίμων ποσοτήτων. Ενας εκτεταμένος χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο είχε οδηγήσει πολλές ευρωπαϊκές χώρες να βρεθούν με μειωμένα αποθέματα (κάτω από 25% του ιστορικού τους μέσου όρου). Επίσης διακοπές στις ποσότητες που έρχονται από τη Ρωσία και τη Νορβηγία, που προμηθεύουν μαζί περίπου το μισό της συνολικής ευρωπαϊκής κατανάλωσης, έκανε πολύ δύσκολη τη συμπλήρωση των αποθεμάτων. Στη Ρωσία υπήρξε σοβαρή πυρκαγιά σε μονάδα παραγωγής στη Σιβηρία που παρεμπόδισε την παραγωγή, ενώ ο βαρύς και μακράς διάρκειας χειμώνας υποχρέωσε την κυβέρνηση να αποθηκεύσει μεγάλες ποσότητες για ιδία χρήση.

Ετσι οι μεγάλες επιβαρύνσεις στον άνθρακα για λόγους καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής είναι οι μοναδικές επιλογές, που αν αντιστραφούν μπορεί να καταπολεμηθεί η πανάκριβη ενέργεια και οι συνακόλουθες επιπτώσεις σε ηλεκτρισμό, μεταφορές και στις τιμές και τις ελλείψεις γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων.

ΥΓ.: Δύο ενδιαφέροντα βιβλία / μυθιστορήματα ακουμπούν στα προβλήματα που δημιουργούνται από την υστερία για το κλίμα. Το ένα είναι παλαιότερο, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον, του διάσημου συγγραφέα Michael Crichton, «State of Fear». Και το άλλο, πρόσφατο, του Βρετανού Ross Clark, «The Denial». Aξίζουν να διαθέσετε χρόνο για το διάβασμά τους.

Headlines